Remco Evenepoel

Remco Evenepoel
Evenepoel na de junioren wegrace op het Wereldkampioenschappen wielrennen, 2018
Persoonlijke informatie
Bijnaam De Aerokogel van Schepdaal[1]
De kleine van Schepdaal[2]
Geboortedatum 25 januari 2000
Geboorteplaats Aalst, België
Nationaliteit Belgische
Lengte 171 cm
Gewicht 61 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg Soudal-Quick Step
Discipline(s) Wegwielrennen
Specialisatie(s) Klimmer, tijdrijder
Ploegen
2019-2021
2022
2023- 		Deceuninck–Quick-Step
Quick Step-Alpha Vinyl
Soudal-Quick Step
Beste prestaties
Luik-Bastenaken-Luik 1e (2022, 2023)
Ronde van Lombardije 9e (2023)
Ronde van Italië 2 etappezeges
Ronde van Spanje 1e (2022)
5 etappezeges
WK op de weg 1e (2022)
Overige
Zeges:  
WK tijdrijden
Ronde van de VAE
Clásica San Sebastián
Ronde van Polen
BK op de weg 		2023
2023
2019, 2022, 2023
2020
2023
Medailleoverzicht
Wegwielrennen
Evenement 1 Goud 2 Zilver 3 Brons
Wereldkampioenschappen 2 1 2
Europese kampioenschappen 1 1 1
Belgische kampioenschappen 2 1 2
Totaal (13 medailles) 5 3 5
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Remco Evenepoel (Aalst, 25 januari 2000) is een Belgisch wielrenner uit Schepdaal (Dilbeek). Hij rijdt anno 2023 voor de Belgische wielerploeg Soudal-Quick Step. Als neoprof won hij in 2019 de Ronde van België, de Clásica San Sebastián en het Europees kampioenschap tijdrijden. In 2022 won hij met Luik-Bastenaken-Luik zijn eerste Monument en met de Ronde van Spanje zijn eerste Grote Ronde. Datzelfde jaar werd hij in Wollongong ook wereldkampioen op de weg.[3] In 2023 won hij opnieuw in Luik-Bastenaken-Luik en werd hij in Stirling wereldkampioen tijdrijden. Hij is de tweede wielrenner in de geschiedenis, na Abraham Olano, die zowel op de weg als in de individuele tijdrit wereldkampioen wist te worden.

Voetbalcarrière

Remco Evenepoel begon zijn carrière als voetballer op vijfjarige leeftijd bij RSC Anderlecht. Van zijn elfde tot en met zijn veertiende speelde hij vier seizoenen bij het Nederlandse PSV, waarna hij opnieuw de overstap maakte naar Anderlecht. In 2014 en 2015 speelde Evenepoel in totaal vier wedstrijden bij het nationale U15-elftal, in 2015 en 2016 speelde hij vijf wedstrijden bij de U16 van de Rode Duivels.

Nadat hij bij Anderlecht meerdere malen op de bank moest blijven zitten, verruilde hij begin 2017 paars-wit voor KV Mechelen. Daar hing hij vier maanden later zijn voetbalschoenen aan de haak.

Jeugdinterlands van Remco Evenepoel
Team (№ interlands) Datum Wedstrijd Uitslag Soort wedstrijd Doelpunten
Als speler bij RSC Anderlecht
Onder 15 (1.) 11 november 2014 Vlag van België België – Nederland Vlag van Nederland 2 – 2 Vriendschappelijk
Onder 15 (2.) 13 november 2014 Vlag van Nederland Nederland – België Vlag van België 3 – 1 Vriendschappelijk
Onder 15 (3.) 17 februari 2015 Vlag van Italië Italië – België Vlag van België 2 – 1 Vriendschappelijk Goal 66'
Onder 15 (4.) 19 februari 2015 Vlag van Italië Italië – België Vlag van België 1 – 2 Vriendschappelijk
Onder 16 (1.) 12 september 2015 Vlag van België België – Duitsland Vlag van Duitsland 1 – 5 Vriendschappelijk
Onder 16 (2.) 24 november 2015 Vlag van Portugal Portugal – België Vlag van België 3 – 3 Vriendschappelijk
Onder 16 (3.) 26 november 2015 Vlag van Portugal Portugal – België Vlag van België 3 – 2 Vriendschappelijk
Onder 16 (4.) 18 januari 2016 Vlag van België België – Griekenland Vlag van Griekenland 0 – 1 Vriendschappelijk
Onder 16 (5.) 21 januari 2016 Vlag van België België – Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 0 – 2 Vriendschappelijk

Wielrennen

Jeugd

In april 2017 debuteerde Evenepoel in het wielrennen, de sport waarin zijn vader Patrick Evenepoel van 1991 tot 1994 prof was. In zijn eerste wedstrijd bij de junioren eindigde Evenepoel 71e, maar twee maanden later boekte hij meteen zijn eerste overwinning. Uiteindelijk sloot hij het seizoen 2017 af met 7 overwinningen, waaronder La Philippe Gilbert. Aan het einde van het seizoen was hij ook geselecteerd voor het wereldkampioenschap in het Noorse Bergen, maar daar moest hij na drie valpartijen opgeven.

In zijn tweede seizoen bij de junioren begon Evenepoel met winst in het clubkampioenschap te Rumst. Daarna won hij onder andere Kuurne-Brussel-Kuurne en de Guido Reybrouck Classic, alvorens hij zich begin mei tot Belgisch kampioen tijdrijden kroonde.[4] Een week later schreef hij, na twee etappezeges, ook het eindklassement van de prestigieuze Vredeskoers op zijn naam. Eind mei won hij een etappe en het eindklassement in de Trophée Centre Morbihan, en werd hij Belgisch kampioen op de weg.[5]

In juli werd hij Europees kampioen tijdrijden voor junioren. Hij won voor landgenoot Ilan Van Wilder en de Italiaan Antonio Tiberi. Bij de beloftencategorie kon enkel Edoardo Affini zijn tijd verbreken. In de wegwedstrijd, twee dagen later, won Evenepoel met een voorsprong van bijna 10 minuten op de Zwitser Alexandre Balmer.[6] Begin augustus won Evenepoel de derde etappe en het eindklassement van Aubel-Thimister-Stavelot. Een maand later schreef hij drie etappes en het eindklassement van de Giro della Lunigiana op zijn naam.

Evenepoel tijdens het WK tijdrijden voor junioren in 2018
Evenepoel tijdens het WK op de weg voor junioren in 2018

Op 25 september werd Evenepoel wereldkampioen tijdrijden voor junioren in het Oostenrijkse Innsbruck. Hij klopte de Australiër Lucas Plapp met 1 minuut en 23 seconden, de grootste voorsprong ooit op een wereldkampioenschap tijdrijden voor junioren. De Italiaan Andrea Piccolo vervolledigde het podium.[7]

Twee dagen later wist hij ook de wegrit te winnen, met anderhalve minuut voorsprong op de Duitser Marius Mayrhofer en de Italiaan Alessandro Fancellu. Evenepoel reed, nadat hij eerder vanwege materiaalpech een achterstand van bijna 2 minuten had goedgemaakt, op 20 kilometer van het einde weg en kwam solo over de finish.[8] Hij was daarmee de eerste junior ooit die in hetzelfde jaar zowel het wereldkampioenschap tijdrijden als het wereldkampioenschap op de weg wist te winnen. Uiteindelijk sloot Evenepoel zijn seizoen af met 36 zeges en bracht zo zijn totaal op 43 zeges bij de junioren.

2019

In 2019 werd Evenepoel prof bij de Belgische wielerploeg Deceuninck–Quick-Step. Hij sloeg de beloftencategorie over en maakte op 27 januari als 19-jarige zijn profdebuut in de Ronde van San Juan. Hij maakte er meteen indruk en werd na de tweede etappe leider in het jongerenklassement.[9] In de daaropvolgende derde etappe, een tijdrit over 12 kilometer, eindigde hij derde, zijn eerste podiumplek bij de profs.[10] Uiteindelijk werd hij negende in het eindklassement en won hij het jongerenklassement met een voorsprong van 3 seconden op de Zwitser Gino Mäder.[11]

Zijn World Tour-debuut maakte Evenepoel in de Ronde van de Verenigde Arabische Emiraten eind februari. Na vijftiende te zijn geworden in de eerste bergrit, moest hij in de vierde etappe opgeven door een valpartij.[12] De daaropvolgende wedstrijden die hij reed waren Nokere Koerse, zijn profdebuut op Belgische bodem, en de Bredene Koksijde Classic. De eerstvolgende etappewedstrijd die hij reed, was de Ronde van Turkije in april. In de koninginnenrit deed hij een gooi naar de overwinning, maar werd hij uiteindelijk vierde.[13] In het eindklassement eindigde hij eveneens als vierde.

Tijdens de koninginnenrit van de Ronde van Romandië was Evenepoel mee met de vlucht van de dag. In slechte weersomstandigheden ging hij mee tot de slotklim, maar toen Daniel Martin versnelde, moest hij lossen. In de afsluitende tijdrit werd hij vijftiende. In de Ronde van Noorwegen kwam Evenepoel tijdens de eerste etappe ten val. Op Twitter postte hij een foto van zijn gedeukte helm. "Deze helm heeft mijn leven gered", schreef hij erbij. "Nog eens het bewijs dat je er altijd een moet dragen."[14] In de vijfde etappe trok hij samen met de Zwitser Marc Hirschi in de aanval. Pas op 4 kilometer van het einde werden ze gegrepen door het uitgedunde peloton.[15]

Eind mei nam Evenepoel met zijn ploeg Deceuninck–Quick-Step deel aan de Hammer Series Stavanger. De ploeg won de tweede etappe, de Hammer Sprint, en eindigde zesde in het eindklassement.[16] Twee weken later reed hij solo naar de zege in de klimwedstrijd van de Hammer Series Limburg. Hij reed op 29 kilometer van het einde weg van zijn medevluchters en hield aan de finish meer dan een minuut over op de eerste achtervolgers.[17] Deceuninck–Quick-Step won ook de sprintwedstrijd en het eindklassement.[18]

Op 13 juni behaalde Evenepoel tijdens de tweede etappe van de Ronde van België met aankomst in Zottegem zijn eerste individuele overwinning bij de profs. Op 12 kilometer van het einde trok hij in de aanval met werelduurrecordhouder Victor Campenaerts. Nadat die laatste in een linkse bocht onderuit ging, reed Evenepoel solo naar de winst.[19] In de daaropvolgende dagen slaagde hij erin zijn leiderstrui te behouden en zo zijn eerste etappewedstrijd bij de profs te winnen.[20]

Eind juli won hij de derde etappe van de Adriatica Ionica Race. Hij haalde het na een solo van iets meer dan 25 kilometer met 2 minuten voorsprong op zijn dichtste achtervolgers.[21] Een week later werd hij de jongste winnaar ooit van een World Tour-wedstrijd door de Clásica San Sebastián te winnen. Enkel Victor Fastre en Georges Ronsse waren vóór de invoering van de World Tour jonger toen ze een grote eendagswedstrijd wonnen.[22] Nog een week later werd hij Europees kampioen tijdrijden in Alkmaar. Hij was 18 seconden sneller dan de Deen Kasper Asgreen, tevens ploeggenoot bij Deceuninck–Quick-Step. Evenepoel droeg zijn overwinning op aan collega-wielrenner Bjorg Lambrecht, die drie dagen eerder was overleden tijdens de Ronde van Polen.[23]

Op het wereldkampioenschap tijdrijden in Yorkshire eindigde hij als tweede na Rohan Dennis, de beste prestatie ooit voor België in de individuele tijdrit bij de elite mannen.[24] Begin november verloor hij nipt de verkiezing van de Flandrien-Trofee, die werd gewonnen door Wout van Aert.[25] Een maand later won hij wel de verkiezing voor de Kristallen Fiets.[26] Hij werd daarna ook verkozen tot Sportman van het jaar.[27]

2020

Het seizoen 2020 begon voor Evenepoel opnieuw met de Ronde van San Juan. In de derde etappe, een individuele tijdrit over 15 kilometer, was het meteen raak. Hij verpulverde de tegenstand en nam de leiderstrui over van Fernando Gaviria.[28] Dankzij een vijfde plaats in de koninginnenrit richting de Alto Colorado kwam de eindzege daarna niet meer in gevaar.[29] Evenepoel zette zijn sterk seizoensbegin verder in de Ronde van de Algarve, waar hij met een indrukwekkende versnelling bergop de tweede etappe op zijn naam schreef. Hij won ook de afsluitende tijdrit door 10 seconden sneller te rijden dan regerend wereldkampioen Rohan Dennis en verzekerde zich daarmee van de eindzege.[30]

Als gevolg van de coronacrisis kon Evenepoel pas eind juli zijn seizoen voortzetten in de Ronde van Burgos. Na een tiende plaats in de openingsrit degradeerde hij de tegenstand in de derde etappe met aankomst op de Picón Blanco. Dankzij een derde plaats in de slotrit, na Iván Sosa en Mikel Landa, stelde Evenepoel de eindzege veilig.[31] In de daaropvolgende Ronde van Polen won hij de vierde etappe na een solo van 50 kilometer, met bijna twee minuten voorsprong op eerste achtervolger Jakob Fuglsang. Aan de finish had hij voldoende tijd om het rugnummer van zijn ploegmaat Fabio Jakobsen, die in de eerste rit zwaar ten val was gekomen, omhoog te houden. In de afsluitende vijfde etappe kwam de eindzege van Evenepoel niet meer in gevaar, waardoor hij ook zijn vierde rittenkoers van het jaar winnend wist af te sluiten.[32]

Midden augustus kwam zijn seizoen echter abrupt ten einde na een zware val in de Ronde van Lombardije, waar hij als grote favoriet gestart was. Evenepoel botste tijdens de afdaling van de Muro di Sormano tegen een muurtje en dook via de rand van een brug een ravijn in. Daar hield hij een bekkenbreuk en een bloeduitstorting aan zijn longen aan over.[33]

2021

Door de val in de Ronde van Lombardije moest Evenepoel zijn seizoenstart noodgedwongen uitstellen. Op 8 mei begon hij zijn seizoen in de Ronde van Italië. Aanvankelijk reed Evenepoel mee voor het algemeen klassement, maar door de korte voorbereiding en het weinige koersritme zakte hij er in de loop van de tweede week door. Hierdoor gaf hij na de 17e etappe ook op.

Na de Ronde van Italië hervatte hij in de Baloise Belgium Tour, waar hij de tijdrit won en eindwinnaar werd. Op het BK tijdrijden werd Evenepoel tweede na ploegmaat Yves Lampaert. Ook werd hij derde op het BK op de weg. Zijn volgende doel was de Olympische Spelen, maar daar stelde hij zowel in de wegrit als in de tijdrit enigszins teleur. Toch bleef Evenepoel niet bij de pakken zitten en knoopte hij weer aan met twee etappezeges en de eindzege in de Ronde van Denemarken. Vervolgens won hij ook nog de Druivenkoers na een solo van 60 kilometer en twee dagen later triomfeerde hij in zijn thuiskoers, de Brussels Cycling Classic. Op het EK tijdrijden werd Evenepoel derde na Küng en Ganna, in de wegrit veroverde hij zilver.[34]

Op het WK tijdrijden in eigen land werd Evenepoel knap derde na Ganna en Van Aert. Na het WK won hij de Coppa Bernocchi door met 2 minuten voorsprong aan te komen na een solo van 30 kilometer.

2022

Evenepoel tijdens de 10e etappe van de Ronde van Spanje 2022

Evenepoel begon het seizoen in de Ronde van Valencia, waar hij meteen de openingsetappe wist te winnen door weg te rijden uit een elitegroep. Hij eindigde op een tweede plaats in het algemeen klassement, achter Aleksandr Vlasov. Zijn volgende wedstrijd was de Ronde van de Algarve. Door winst in de tijdrit op de vierde dag kon hij er voor de tweede keer het eindklassement in de wacht slepen. Na passages in de Tirreno-Adriatico en de Ronde van het Baskenland, reed Evenepoel met de Brabantse Pijl zijn eerste wedstrijd op Belgische bodem van het jaar. Hij reed 55 kilometer in de aanval met een kleine groep, maar moest zich uiteindelijk tevreden stellen met een zesde plaats. Op 24 april werd de 108e editie van Luik-Bastenaken-Luik verreden, hét hoofddoel van het voorjaar voor Evenepoel. De wedstrijd begon niet rooskleurig voor zijn ploeg met het wegvallen van medekopman Julian Alaphilippe, maar op La Redoute besloot Evenepoel zijn verschroeiende aanval in te zetten. Niemand kon zijn wiel volgen en zo won hij op 22-jarige leeftijd met Luik-Bastenaken-Luik zijn eerste Monument, na een solo van 29,6 kilometer met 48 seconden voorsprong op de nummer twee.[35] Het was tevens zijn eerste deelname aan deze wielerklassieker. Hij werkte de 257,1 kilometer af met een gemiddelde snelheid van 41,397 kilometer per uur, wat de snelste editie in de geschiedenis van La Doyenne was.

Een maand later stond Evenepoel aan de start van de Ronde van Noorwegen. Hij was er heer en meester en won drie etappes én het eindklassement. Twee dagen later stond hij alweer aan de start van Gullegem Koerse, de thuiskoers van zijn ploeg Quick Step-Alpha Vinyl. Op 11 kilometer van de streep liet hij de kopgroep achter en won hij opnieuw met sprekend gemak. Tijdens de Ronde van Zwitserland kon hij zijn gewenste niveau niet halen, maar kon hij de rittenkoers toch positief afsluiten met winst in de tijdrit. Hij werd elfde in het eindklassement. Zijn tijdritvorm zat goed en dat kon hij etaleren door vier dagen later ploegmaat Yves Lampaert te verslaan op het Belgisch kampioenschap tijdrijden.

Na de Belgische kampioenschappen begon hij aan de voorbereiding van de Ronde van Spanje, zijn grote doel van de zomer. Na weken van maniakale voorbereiding wou hij wedstrijdritme opdoen in de Clásica San Sebastián. Na een fenomenale solo van meer dan 40 kilometer schreef hij deze wedstrijd voor de tweede maal op zijn palmares. Door deze overwinning startte hij op 19 augustus aan zijn eerste Ronde van Spanje als een van de favorieten voor de eindzege. Zelf verlaagde hij deze verwachtingen met als persoonlijk doel om een of meer etappes te winnen en een goed klassement te rijden. Al na de 6e etappe veroverde Evenepoel de rode trui, tevens zijn eerste leiderstrui in een Grote Ronde. Op de 10e dag mocht Evenepoel in de rode leiderstrui als laatste starten aan de individuele tijdrit. Hij reed een verbluffende tijdrit en won met 48 seconden voorsprong op regerend olympisch kampioen tijdrijden Primož Roglič en 1 minuut en 51 seconden op Enric Mas, zijn twee dichtste belagers. Dit was zijn eerste etappezege in een Grote Ronde. Door de naweeën van een val verloor hij enkele seconden tijdens het zware weekend van de tweede week, maar hij kon de slotweek starten met nog steeds een zeer ruime voorsprong. Na het letterlijke wegvallen van Primož Roglič kwam zijn voorsprong niet meer in gedrang tijdens deze laatste week, in de 18e etappe met een aankomst bergop breidde hij zijn voorsprong zelfs uit door Enric Mas te verslaan. Hiermee won hij zijn eerste etappe in lijn in een Grote Ronde. Op zondag 11 september won Evenepoel zijn eerste Grote Ronde en werd hij 44 jaar na Johan de Muynck de volgende Grote Rondewinnaar voor België.

Twee weken later schreef hij in Wollongong ook het WK op de weg op zijn naam. Na een indrukwekkende solo van 25 kilometer won hij met een voorsprong van 2 minuten en 21 seconden op de groep der favorieten.[3] Hij volgde daarmee Philippe Gilbert op als laatste Belgische wereldkampioen en werd nog maar de vierde renner die erin slaagde om in hetzelfde jaar een Monument, een Grote Ronde en het WK te winnen. Alfredo Binda (1927), Eddy Merckx (1971) en Bernard Hinault (1980) gingen hem voor.

2023

Na een hoogtestage ter voorbereiding van de Ronde van Italië, reed Evenepoel op zondag 23 april zijn enige Monument van het voorjaar in Luik. Na het vroegtijdige wegvallen van zijn grote concurrent Tadej Pogačar nam zijn ploeg het voortouw om de koers hard te maken. Toen zijn laatste ploegmaat het peloton had uitgedund en op een lint had getrokken, versnelde hij op dertig kilometer van de meet. Zo won Evenepoel voor de tweede maal Luik-Bastenaken-Luik.

In de Ronde van Italië 2023 startte Evenepoel voortvarend met winst in de eerste en de negende etappe, beiden een tijdrit. Telkens veroverde hij de roze trui erbij. Helaas kwam na die tweede etappezege het bericht dat Evenepoel moest opgeven vanwege een positieve coronatest.[36] De opgave in de Giro had nog een bittere nasmaak nadat La Gazetta Dello Sport valse beschuldigingen de wereld in stuurde. Zo beweerde de gerenommeerde Italiaanse sportkrant dat de positieve coronatest van Evenepoel opgezet spel zou geweest zijn, aangezien Remco de enige van de volledige ploeg was met een coronabesmetting. Enkele dagen later verlieten nog 4 renners van Soudal-Quick Step de Giro omwille van corona, en dit betekende ook meteen het weerleggen van de beschuldigingen.

Op 11 augustus won Evenepoel het wereldkampioenschap tijdrijden in Stirling.[37] Hij was de eerste Belg in de wielerhistorie die dit presteerde en de jongste winnaar ooit in het 29-jarig bestaan van dit kampioenschap. De wereldkampioen legde de 47,8 kilometer af in 55'19" met een gemiddelde van meer dan 51 km/uur. De Italiaan Filippo Ganna en de Brit Joshua Tarling completeerden het erepodium.[38]

2024

Op 4 april kwam Evenepoel zwaar ten val in de vierde rit van de Ronde van het Baskenland. Tijdens een afdaling op dertig kilometer van de eindstreep ging de Belg als een van vele renners uit de bocht en smakte hard op de grond, waarbij hij zijn rechtersleutelbeen en -schouderblad brak.[39]

Palmares

Jeugd

Trui Kampioenschap Jaar
Belgische kampioenstrui Belgisch kampioenschap tijdrijden junioren 2018
Belgisch kampioenschap op de weg junioren 2018
Europese kampioenstrui Europees kampioenschap tijdrijden junioren 2018
Europees kampioenschap op de weg junioren 2018
Regenboogtrui Wereldkampioenschap tijdrijden junioren 2018
Wereldkampioenschap op de weg junioren 2018

Profzeges

2019 - 12 zeges

2020 - 9 zeges

2021 - 8 zeges

2022 - 16 zeges

2023 - 13 zeges - 1 TTT zege

2024 - 4 zeges

Totaal: 62 zeges (waarvan 54 individuele UCI-zeges)

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar Ronde van
Italië 		Ronde van
Frankrijk 		Ronde van
Spanje
2019
2020
2021 opgave  
2022  ↑ (2)  
2023 opgave (2)  12e (3)  Geel rugnummer
2024
(*) tussen haakjes aantal individuele etappeoverwinningen
Jaar Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Clásica San Sebastián Waalse Pijl Brabantse Pijl WK op de weg Wereld­ranglijsten
2019 1 Goud ↑ opgave 39e (UWR)
2020 opgave 20e (UWR)
2021 19e 62e 14e (UWR)
2022 1 Goud ↑ 1 Goud ↑ 43e 6e Regenboogtrui ↑ 3 Brons (UWR)
2023 1 Goud ↑ 9e 1 Goud ↑ 25e 3 Brons (UWR)
2024

Resultaten in kleinere rondes

Jaar Ronde van San Juan Ronde van de Algarve Ronde van Valencia Ronde van de VAE Parijs-Nice Tirreno-Adriatico Ronde van Catalonië Ronde van het Baskenland Ronde van Romandië Ronde van Noorwegen Ronde van Zwitserland Ronde van België Ronde van Burgos Ronde van Polen Ronde van Denemarken
2019 9e Jongerenklassement opgave 76e 63e Algemeen klassement ↑ (1) Puntenklassement
2020 Algemeen klassement ↑ (1) Jongerenklassement Algemeen klassement ↑ (2) Jongerenklassement Algemeen klassement ↑ (1) Jongerenklassement Algemeen klassement ↑ (1)
2021 Algemeen klassement ↑ (1) Algemeen klassement ↑ (2) Jongerenklassement
2022 Algemeen klassement ↑ (1) Jongerenklassement 2 Zilver ↑ (1) Jongerenklassement 11e 4e Jongerenklassement Algemeen klassement ↑ (3) Jongerenklassement 11e (1)
2023 7e Algemeen klassement ↑ Jongerenklassement 2 Zilver ↑ (2) Bergklassement Jongerenklassement 3 Brons ↑ (1)
2024 Algemeen klassement ↑ (1) 2 Zilver ↑ (1) Puntenklassement Bergklassement opgave

(*) tussen haakjes aantal individuele etappeoverwinningen

Ploegen

Onderscheidingen

Een standbeeld op de berg Fóia in Portugal is gebaseerd op de overwinning van Evenepoel in etappe 2 van de Ronde van de Algarve 2020.[47]

Privéleven

Op 7 oktober 2022 trouwde de 22-jarige Evenepoel met de 22-jarige Belgische Oumi Rayane in Dilbeek.[48]

Bronnen, noten en/of referenties
Mediabestanden
Commons heeft mediabestanden in de categorie Remco Evenepoel.
(en) Profiel van Remco Evenepoel op ProCyclingStats
  1. ↑ Remco Evenepoel geeft leiderstrui extra glans met nipte tijdritzege, sporza.be, 10 juni 2021
  2. ↑ Bedacht Yves Lampaert gisteren de nieuwe bijnaam van Remco Evenepoel? De jonge Belg hoopt van wel., wielerrevue.nl, 11 juni 2021
  3. ↑ a b Remco Evenepoel demonstreert en is de opvolger van Philippe Gilbert, wielerkrant.be, 25 september 2022
  4. ↑ Onwaarschijnlijk toptalent klokt snellere tijd dan laureaat bij beloften, hln.be, 1 mei 2018
  5. ↑ Supertalent Evenepoel rijdt concurrentie in de vernieling op BK voor junioren, sporza.be, 27 mei 2018
  6. ↑ Evenepoel Europees kampioen met 10 (!) minuten voorsprong, sporza.be, 15 juli 2018
  7. ↑ Evenepoel rijdt concurrentie in de vernieling op weg naar WK-goud, sporza.be, 25 september 2018
  8. ↑ Om in te kaderen: Evenepoel pakt ook in wegrit goud na fenomenaal nummer, sporza.be, 27 september 2018
  9. ↑ Alaphilippe wint tweede rit in San Juan, Evenepoel pakt na puike prestatie trui voor beste jongere: “Zwaarste kilometer uit mijn leven”, hln.be, 28 januari 2019
  10. ↑ Remco Evenepoel blijft bevestigen: 19-jarige Belg strandt op derde plaats in tijdrit, ploegmaat Alaphilippe wint opnieuw, nieuwsblad.be, 29 januari 2019
  11. ↑ Evenepoel beste jongere in Ronde van San Juan, vtm.be, 4 februari 2019
  12. ↑ Remco Evenepoel na val in UAE Tour afgevoerd naar ziekenhuis: ”Toch wel een schrik gepakt”, nieuwsblad.be, 27 februari 2019
  13. ↑ Evenepoel (4e) kleurt finale in koninginnenrit Ronde van Turkije, Großschartner wint, sporza.be, 20 april 2019
  14. ↑ Remco Evenepoel: "Deze helm heeft mijn leven gered", sporza.be, 28 mei 2019
  15. ↑ Aanval Evenepoel strandt in slotkilometers, dubbelslag voor Kristoff in Ronde van Noorwegen, nieuwsblad.be, 1 juni 2019
  16. ↑ Jumbo-Visma geeft koppositie in Hammer Series niet meer uit handen, sporza.be, 26 mei 2019
  17. ↑ Sterke Evenepoel bezorgt met knappe solo Deceuninck-Quick.Step winst in Hammer Climb, hln.be, 7 juni 2019
  18. ↑ Deceuninck-Quick Step is de eindwinnaar in Hammer Series Limburg, sporza.be, 9 juni 2019
  19. ↑ Oppermachtige Remco Evenepoel rijdt solo naar zijn eerste profzege, sporza.be, 13 juni 2019
  20. ↑ Ronde van België eindigt met val: Evenepoel ligt erbij, maar is eindwinnaar, sporza.be, 16 juni 2019
  21. ↑ En ondertussen doet Evenepoel het wéér: landgenoot wint in Italië na ferme solo, hln.be, 27 juli 2019
  22. ↑ Verbluffende Evenepoel knalt in Clasica San Sebastian naar 1e WT-zege, sporza.be, 3 augustus 2019
  23. ↑ Geëmotioneerde Evenepoel: "Deze overwinning is voor Bjorg", wielerflits.nl, 8 augustus 2019
  24. ↑ Evenepoel: "Mooi dat ik dit nu al op mijn palmares kan zetten", sporza.be, 25 september 2019
  25. ↑ Evenepoel: "Flandrien-titel is Van Aert meer dan gegund", wielerflits.be, 6 november 2019
  26. ↑ a b Evenepoel en Cant steken Kristallen Fiets op zak, sporza.be, 4 december 2019
  27. ↑ a b 19-jarigen aan de macht: Evenepoel en Derwael zijn Sportman en Sportvrouw, sporza.be, 21 december 2019
  28. ↑ Indrukwekkende Remco Evenepoel blaast tegenstand weg in tijdrit Ronde van San Juan, gva.be, 29 januari 2020
  29. ↑ Remco Evenepoel pakt eindzege Vuelta a San Juan, wielerflits.be, 2 februari 2020
  30. ↑ Remco Evenepoel zet kroon op het werk in Algarve: hij wint tijdrit en pakt de eindzege, sporza.be, 23 februari 2020
  31. ↑ "Remco Evenepoel heeft in Burgos de laatste fundering van een grote carrière gelegd", sporza.be, 3 augustus 2020
  32. ↑ Remco Evenepoel na Polen: "Grootste zege is dat Fabio erdoor is gekomen", sporza.be, 9 augustus 2020
  33. ↑ Bekkenbreuk voor Remco Evenepoel na val in ravijn, seizoen voorbij, demorgen.be, 15 augustus 2020
  34. ↑ Remco Evenepoel geklopt door Sonny Colbrelli op spectaculair EK wielrennen, wielerflits.be, 12 september 2021
  35. ↑ Remco Evenepoel wint Luik-Bastenaken-Luik na indrukwekkende solo, Hermans en Van Aert mee op Belgisch podium, sporza.be, 24 april 2022
  36. ↑ Remco Evenepoel moet Giro verlaten na positieve coronatest: "Ik meld dit met pijn in het hart". sporza.be (14 mei 2023). Geraadpleegd op 14 mei 2023.
  37. ↑ Remco Evenepoel schrijft geschiedenis als eerste Belgische wereldkampioen tijdrijden. sporza.be (11 augustus 2023).
  38. ↑ Evenepoel bezorgt België eerste wereldtitel tijdrijden: 'Heel uniek gevoel'. nos.nl (11 augustus 2023). Gearchiveerd op 11 augustus 2023. Geraadpleegd op 12 augustus 2023.
  39. ↑ Sjabloon:Citee web
  40. ↑ Remco Evenepoel wint alles en dus ook de Kristallen Fiets voor Beste Jongere van het Jaar, hln.be, 5 december 2018
  41. ↑ Remco Evenepoel kroont zich tot Belofte van het Jaar, standaard.be, 22 december 2018
  42. ↑ https://www.wielerflits.be/nieuws/remco-evenepoel-en-lotte-kopecky-winnaars-kristallen-fiets/
  43. ↑ https://sporza.be/nl/artikels/evenepoel-en-kopecky-hebben-er-weer-kristallen-fiets-bij-zweetdruppel-voor-van-hooydonck~1696956021325/
  44. ↑ Evenepoel en Kopecky zijn Sportman en Sportvrouw van het Jaar, ook Belgian Cats vallen in de prijzen. sporza (10 december 2023). Geraadpleegd op 11 december 2023.
  45. ↑ Remco Evenepoel klopt Wout van Aert en wint Vélo d’Or, Lotte Kopecky tweede bij de vrouwen: “Dit is de Ballon d’Or van de koers!”. Het Nieuwsblad (1 december 2022).
  46. ↑ https://sporza.be/nl/2022/12/02/nog-een-prijs-erbij-remco-evenepoel-krijgt-nu-ook-vlaamse-reus~1669993034872/
  47. ↑ (en) "Three presidents inaugurate cyclist sculpture on top of Foia", Sulinformacao.pt, 22 september 2021.
  48. ↑ Een stralend koppel: Remco Evenepoel en Oumi stappen in het huwelijksbootje in Dilbeek. sporza.be (7 oktober 2022). Geraadpleegd op 7 oktober 2022.
· · Sjabloon bewerken

1982 Annie Lambrechts · 1983 Eddy Annys · 1984 Ingrid Berghmans · 1985 niet uitgereikt · 1986 William Van Dijck · 1987 Wim Van Belleghem · 1988 Robert Van de Walle · 1989 niet uitgereikt · 1990 Ulla Werbrouck · 1991 Sabine Appelmans · 1992 Annelies Bredael · 1993 Gella Vandecaveye · 1994 Brigitte Becue · 1995 Fred Deburghgraeve · 1996 Luc Van Lierde · 1997 Stefan Everts · 1998 Sven Nys · 1999 Marleen Renders · 2000 Filip Meirhaeghe · 2001 Kim Clijsters · 2002 Kim Gevaert · 2003 Benny Vansteelant · 2004 Gino De Keersmaeker · 2005 Kathleen Smet · 2006 Tia Hellebaut · 2007 estafetteploeg 4x100m dames · 2008 Kenny De Ketele · 2009 Tom Goegebuer · 2010 Cédric Van Branteghem · 2011 Evi Van Acker · 2012 Hans Van Alphen and Marieke Vervoort · 2013 Frederik Van Lierde · 2014 Bart Swings · 2015 Jaouad Achab · 2016 Peter Genyn · 2017 Seppe Smits · 2018 Nina Derwael · 2019 Emma Meesseman · 2020 niet uitgereikt · 2021 Belgische hockeyploeg (mannen) · 2022 Remco Evenepoel · 2023 Lotte Kopecky

· · Sjabloon bewerken

1928 Louis Crooy en Victor Groenen · 1929 Georges Ronsse · 1930 Hyacinthe Roosen · 1931 René Milhoux en Jules Tacheny · 1933 Jef Scherens · 1934 Union Sint-Gillis · 1935 Arnold de Looz-Corswarem · 1936 Ernest Demuyter · 1937 Joseph Mostert · 1938 Hubert Carton de Wiart · 1939 Henry de Menten de Horne · 1940 Fernande Caroen · 1941 Jan Guilini · 1942 Pol Braekman · 1943 Albert de Ligne · 1944 niet toegekend · 1945 vliegend personeel van de Belgische sectie van de Royal Air Force · 1946 Gaston Reiff · 1947 Micheline Lannoy en Pierre Baugniet · 1948 Etienne Gailly · 1949 Feru Moulin · 1950 Briek Schotte · 1951 Johny Claes en Jacques Ickx · 1952 André Noyelle · 1953 bemanning van het jacht Omoo (zeilsport) · 1954 Adolf Verschueren · 1955 Roger Moens · 1956 Gilberte Thirion · 1957 Jacky Brichant en Philippe Washer · 1958 René Baeten · 1959 Belgische hockeyploeg bij de mannen · 1960 Flory Van Donck · 1961 Rik Van Looy · 1962 Gaston Roelants · 1963 Aureel Vandendriessche · 1964 Joël Robert · 1965 Eerste Jachtwing van de Belgische Luchtmacht · 1966 Raymond Ceulemans · 1967 Ferdinand Bracke en Eddy Merckx · 1968 Jacky Ickx · 1969 Serge Reding · 1970 Freddy Herbrand · 1971 Miel Puttemans · 1972 Karel Lismont · 1973 Roger De Coster · 1974 Paul Van Himst · 1975 Jean-Pierre Burny · 1976 Ivo Van Damme · 1977 Gaston Rahier · 1978 RSC Anderlecht · 1979 Robert Van de Walle · 1980 Belgische voetbalploeg bij de mannen · 1981 Annie Lambrechts · 1982 Ingrid Berghmans · 1983 Eddy Annys · 1984 André Malherbe · 1985 niet toegekend · 1986 William Van Dijck · 1987 Ingrid Lempereur · 1988 Eric Geboers · 1989 Michel Preud'homme · 1990 Jan Ceulemans · 1991 Jean-Michel Saive · 1992 Annelies Bredael · 1993 Vincent Rousseau · 1994 Brigitte Becue · 1995 Frédérik Deburghgraeve · 1996 Johan Museeuw · 1997 Luc Van Lierde · 1998 Ulla Werbrouck · 1999 Gella Vandecaveye · 2000 Joël Smets · 2001 Kim Clijsters en Justine Henin · 2002 Marc Wilmots · 2003 Stefan Everts · 2004 Axel Merckx · 2005 Tom Boonen · 2006 Kim Gevaert en Tia Hellebaut · 2007 4x100m-estafetteploeg voor vrouwen · 2008 niet toegekend · 2009 Philippe Gilbert · 2010 Philippe Le Jeune · 2011 Kevin Borlée · 2012 Evi Van Acker · 2013 Frederik Van Lierde · 2014 Daniel Van Buyten · 2015 4x400m-estafetteploeg voor mannen · 2016 Nafissatou Thiam · 2017 David Goffin · 2018 Nina Derwael · 2019 Belgische hockeyploeg bij de mannen · 2020 Wout van Aert · 2021 Bashir Abdi · 2022 Remco Evenepoel · 2023 Bart Swings

· · Sjabloon bewerken
Vlaamse Reus

1992 Sabine Appelmans · 1993 Gella Vandecaveye · 1994 Frédérik Deburghgraeve · 1995 Johan Museeuw · 1996 Luc Van Lierde · 1997 Luc Van Lierde · 1998 Frédérik Deburghgraeve · 1999 Luc Van Lierde · 2000 Kim Clijsters · 2001 Kim Clijsters · 2002 Kim Gevaert · 2003 Marc Herremans · 2004 Kim Gevaert · 2005 Tom Boonen · 2006 Tia Hellebaut · 2007 Kim Gevaert · 2008 Tia Hellebaut · 2009 Niels Albert · 2010 Kim Clijsters · 2011 Thomas Van Der Plaetsen · 2012 Evi Van Acker · 2013 Frederik Van Lierde · 2014 Delfine Persoon · 2015 Marieke Vervoort · 2016 Greg Van Avermaet · 2017 Nina Derwael · 2018 Nina Derwael · 2019 Emma Meesseman · 2020 Wout van Aert · 2021 Bashir Abdi en Peter Genyn · 2022 Remco Evenepoel · 2023 Patrick Lefevere

· · Sjabloon bewerken
Wielerploegen

Alaphilippe Wereldkampioen op de weg Imola 2020 · Almeida · Archbold · Asgreen · Bagioli · Ballerini · Bennett · Cattaneo · Cavagna · Declercq · Devenyns · Evenepoel Europees kampioen tijdrijden Alkmaar 2019 Individuele tijdrit · Garrison · Hodeg · Honoré · Jakobsen · Jungels · Keisse · Knox · Lampaert · Masnada · Mørkøv · Sénéchal · Serry · Steels · Steimle · Štybar · Van Lerberghe · Quinn (stagiair) · Vansevenant (stagiair)

Alaphilippe Wereldkampioen op de weg Leuven 2021 · Asgreen · Bagioli · Ballerini · Cattaneo · Cavagna · Cavendish · Černý · Declercq · Devenyns · Evenepoel Wereldkampioen op de weg Wollongong 2022 · Honoré · Jakobsen Europees kampioen op de weg München 2022 · Keisse · Knox · Lampaert · Masnada · Mørkøv · Schmid · Sénéchal · Serry · Steels · Steimle · Štybar · Svrček (vanaf 1/7) · Van Lerberghe · Van Tricht · Van Wilder · Vansevenant · Vernon · Vervaeke · Raccani (stagiair)

Voorganger:
Vlag van Frankrijk Julian Alaphilippe
2021 		Regenboogtrui Wereldkampioen wielrennen Regenboogtrui
2022
 		Opvolger:
Vlag van Nederland Mathieu van der Poel
2023
Voorganger:
Vlag van Noorwegen Tobias Foss
2022 		Regenboogtrui Wereldkampioen tijdrijden Regenboogtrui
2023
 		Opvolger:
Onbekend
Voorganger:
Primož Roglič
Vlag van Slovenië
2019, 2020, 2021 		Winnaar van de Ronde van Spanje
Remco Evenepoel
Vlag van België
2022 		Opvolger:
Sepp Kuss
Vlag van Verenigde Staten
2023
Voorganger:
Vlag van België Victor Campenaerts
2018 		Europese kampioenstrui Europees kampioen tijdrijden Europese kampioenstrui
Vlag van België Remco Evenepoel
2019 		Opvolger:
Vlag van Zwitserland Stefan Küng
2020
Voorganger:
Yves Lampaert
2021 		Belgische kampioenstrui Belgisch kampioen tijdrijden Belgische kampioenstrui
Remco Evenepoel
2022 		Opvolger:
Wout van Aert
2023
Voorganger:
Tim Merlier
2022 		Belgisch kampioen wielrennen
Remco Evenepoel
2023