Kim Gevaert

Tijdens de Nacht van de atletiek 2008

Volledige naam

Kim Gevaert

Geboortedatum

5 augustus 1978

Geboorteplaats

Leuven

Nationaliteit

België

Lengte

1,70 m

Gewicht

59 kg

Sportieve informatie

Discipline

sprint

Trainer/coach

Rudi Diels

Eerste titel

Belg. indoorkampioene 60 m 1995

2004
2008 1

Extra

Belg. recordhoudster 100 m, 200 m, 400 m 2005-2021, 4 x 100 m; indoorrecordhoudster 60 m

Portaal

Atletiek

Kim Gevaert (Leuven, 5 augustus 1978) is een voormalige Belgische sprintster. Ze behaalde 27 Belgische titels en nam tweemaal deel aan de Olympische Spelen, waarbij ze eenmaal een gouden medaille veroverde.

Biografie

Als kind deed Gevaert aan turnen en jazzdans, en speelde ze ook dwarsfluit. Later combineerde ze haar beginnend succes in de atletiek bij Vilvoorde AC met een universitaire studie in de logopedie aan de Katholieke Universiteit Leuven.

Doorbraak

2002 was het jaar van de doorbraak voor Gevaert. In dat jaar werd ze Europees indoorkampioene op de 60 m. Enkele maanden later veroverde ze zowel op de 100 als de 200 m zilver op de Europese kampioenschappen in München.

Met estafette in WK-finale

In 2003 won Gevaert de 200 m op de Memorial Van Damme. Tijdens de wereldkampioenschappen in Parijs haalde ze tweemaal de halve finale. Samen met Katleen De Caluwé, Élodie Ouédraogo en Audrey Rochtus werd Gevaert zesde in de finale van de 4 x 100 m estafette.

Vice-wereldkampioene

Het olympisch jaar 2004 begon voorspoedig voor Gevaert. Tijdens het indoorseizoen scherpte ze al tweemaal haar eigen Belgische record op de 60 m aan tot 7,13. Tijdens een meeting in Birmingham op 20 februari klopte ze daarbij zelfs supersterren als Marion Jones en Zjanna Block. De kers op de taart kwam tijdens de wereldindoorkampioenschappen in Boedapest. Op de 60 m werd ze vice-wereldkampioene, opnieuw met een Belgisch record, 7,12. Alleen Gail Devers bleek te sterk.

De Olympische Spelen zelf waren voor Gevaert ook een succes. Op de 200 m bereikte Gevaert de finale, waarin ze zesde werd. Ze maakte ook deel uit van de 4 x 100 m-ploeg, die eveneens een zesde plaats behaalde.

Onderscheidingen

Kim Gevaert sleepte tal van trofeeën en onderscheidingen in de wacht. Ze won voor de vierde opeenvolgende keer de Gouden Spike, werd tweede bij de verkiezing van de sportvrouw van het Jaar en won samen met de dames van de estafette de trofee voor sportploeg van 2004. Ook werd zij verkozen tot sportpersoonlijkheid van het jaar.

Europees kampioene

Ook 2006 kende een goede start: op de WK indoor in Moskou won ze een bronzen medaille in opnieuw een Belgisch record op de 60 m, 7,11. Op 9 juli 2006 sneuvelden de Belgisch records op de 100 m (11,04) en op de 200 m (22,20) tijdens de Belgische kampioenschappen in Brussel. Op 9 augustus werd ze in Göteborg Europees Kampioene op de 100 m in 11,06. Daarmee werd zij de eerste Belgische Europese kampioen sinds Karel Lismont in 1971. Twee dagen later zorgden zij en haar vriendin Tia Hellebaut voor de succesvolste vijf minuten in de Belgische atletiekgeschiedenis. Terwijl Hellebaut nog bezig was met haar ereronde na haar verrassende goud bij het hoogspringen, snelde Gevaert naar haar tweede Europese titel: zij won de 200 m in 22,68.

Begin 2007 verlengde Gevaert haar titel van Europese kampioene op de 60 m indoor in Birmingham. Ze verbeterde haar Belgische record op die afstand in de halve finale tot 7,10.

Brons

Op de WK van Osaka in 2007 was er voor Gevaert opnieuw een hoofdrol weggelegd. Allereerst slaagde de Europese kampioene erin om op de derde dag van de WK tot de finale van de 100 m door te dringen. Hierin finishte zij als vijfde en beste Europese in 11,05, een honderdste boven haar eigen nationale record. Vervolgens nam zij deel aan de 200 m, waarin zij zich met 22,91 in haar serie en 22,96 in de kwartfinale voor de halve finales plaatste. Die liet ze echter aan zich voorbijgaan. Gevaert voelde zich niet honderd procent fit en wilde daarom krachten sparen voor het slotnummer, de 4 x 100 m estafette. Op 1 september 2007 behaalde ze daarop een bronzen medaille, de eerste ooit bij de vrouwen en de derde in totaal voor België op een WK. Ze bereikt dit na voorwerk van Olivia Borlée, Hanna Mariën en Élodie Ouédraogo en een eindsprint vanuit vijfde positie. Het viertal boekte een Belgische recordtijd van 42,75, nadat eerder op de dag de serie reeds was gewonnen in de eveneens nieuwe nationale recordtijd van 42,85.

Het laatste jaar: 2008

Het jaar 2008 begon voor Gevaert onfortuinlijk. Na op 16 februari tijdens de Norwich Indoor Grand Prix in Birmingham een 60 m in 7,15 nipt te hebben verloren van winnares Angela Williams (ook 7,15), hield een zware griepaanval haar vijf dagen aan bed gekluisterd. Ze miste hierdoor de Belgische indoorkampioenschappen en kon pas op 25 februari de training hervatten. Een verre van ideale voorbereiding voor de WK indoor in Valencia, enkele weken later. Desondanks sloeg de Belgische sprintvedette zich kranig door series (7,31) en halve finale (7,18) heen. Maar drie wedstrijden op één dag bleken nog wat te veel van het goede en met 7,22 moest zij ditmaal in Angela Williams, Jeanette Kwakye en Tahesia Harrigan (alle drie beneden de 7,10) haar meerderen erkennen.

Intussen zette Kim Gevaert vraagtekens bij het vervolg van haar atletiekcarrière. Enerzijds overwoog ze om er aan het eind van 2008 mee te stoppen, anderzijds wilde zij dat wel doen met 'een goed gevoel'. "Ik wil stoppen met een goed gevoel bij wat ik gedaan heb en die beslissing zeker niet moeten nemen onder invloed van omstandigheden. Moest wetenschappelijk blijken dat er nog progressie mogelijk is zou dat één element zijn in de beslissing, maar niet het enige. Het mentale aspect is voor een atleet immers ook zeer belangrijk", aldus Gevaert.^[1]

Gevaert kondigde op 4 augustus 2008, bij haar aankomst voor de Olympische Spelen in Peking, aan dat het haar laatste zomerseizoen was. Misschien volgde er nog een winterseizoen, maar daarna zou ze stoppen.

Op 17 augustus 2008 haalde ze op de Spelen in Peking de halve finale van de 100 m, maar werd uitgeschakeld met een tijd van 11,30. Shelly-Ann Fraser veroverde het goud met een tijd van 10,78. Op 22 augustus slaagde ze er samen met Élodie Ouédraogo, Hanna Mariën en Olivia Borlée in om de zilveren medaille te veroveren op de 4 x 100 m estafette in de Belgische recordtijd van 42,54, een verbetering van het een jaar eerder door hetzelfde team gevestigde record met 24 honderdste seconde. Het goud ging naar de Russische ploeg, Nigeria behaalde brons. Acht jaar na dato werd het staal van de Russische atlete Joelia Tsjermosjanskaja positief bevonden, wat tot een diskwalificatie van de Russische ploeg leidde.^[2] Zo behaalden de vier Belgische meisjes alsnog een gouden olympische medaille.

Op 5 september 2008 nam Gevaert afscheid van haar atletiekloopbaan. Dat deed ze op de Memorial Van Damme in een uitverkocht Koning Boudewijnstadion, waar ze nog een allerlaatste keer de 100 m liep. Ze won de race met een tijd van 11,25. Achteraf werd ze uitgebreid geëerd, met onder andere een optreden van Clouseau.

Familieleven

Kim Gevaert trouwde in 2010 in Steenokkerzeel met Djeke Mambo. Zij hebben samen twee zonen en twee dochters.

Na haar carrière

Kim Gevaert studeerde af als master in de logopedie. Na haar afscheid uit de atletiekwereld werd ze in 2007 ambassadrice voor SOS Kinderdorpen.

Kampioenschappen

Internationale kampioenschappen

Outdoor

Onderdeel	Titel	Jaar
4 x 100 m	Olympisch kampioene	2008
100 m	Europees kampioene	2006
	Universitair kampioene	1999
200 m	Europees kampioene	2006

Indoor

Onderdeel	Titel	Jaar
60 m	Europees kampioene	2002, 2005, 2007

Belgische kampioenschappen

Outdoor

Onderdeel	Jaar
100 m	1996, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007
200 m	1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2004, 2005, 2006, 2007

Indoor

Onderdeel	Jaar
60 m	1995, 1997, 2000, 2001, 2002, 2003

Persoonlijke records

Outdoor

Onderdeel	Prestatie	Wind	Datum	Plaats
100 m	11,04 s (NR)	+2,0 m/s	9 juli 2006	Brussel
200 m	22,20 s (NR)	+2,0 m/s	9 juli 2006	Brussel
400 m	51,45 s (ex-NR)		8 mei 2005	Gent

Indoor

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
60 m	7,10 s (NR)	2 maart 2007	Birmingham
200 m	23,66 s	11 februari 2000	Gent

Palmares

60 m

1997: 3e in reeks WK indoor - 7,47 s
2000: 6e EK indoor - 7,22 s
2002: 1 EK indoor - 7,16 s
2004: 2 WK indoor - 7,12 s
2005: 1 EK indoor - 7,16 s
2006: 3 WK indoor - 7,11 s
2007: 1 EK indoor - 7,12 s
2008: 4e WK indoor - 7,22 s

100 m

Kampioenschappen

1995: 5e EK U20 - 11,99 s
1995: 1 EJOF - 11,96 s
1996: ½ fin. WK U20 - 11,74 s
1998: 4e in reeks EK - 11,53 s
1999: 4e Universiade - 11,32 s
1999: 3 EK U23 - 11,39 s
1999: 8e in ¼ fin. WK - 11,54 s (in reeks 11,48 s)
2001: 4e in ¼ fin. WK - 11,56 s (in reeks 11,35 s)
2002: 2 EK - 11,22 s
2003: 5e in ½ fin. WK - 11,32 s (in ¼ fin. 11,23 s)
2004: 7e in ½ fin. OS - 11,40 s (in ¼ fin. 11,17 s)
2005: 7e in ½ fin. WK - 11,30 s (in ¼ fin. 11,25 s)
2006: 1 EK - 11,06 s
2006: 4e Wereldbeker - 11,24 s
2007: 5e WK - 11,05 s
2007: 4e Wereldatletiekfinale - 11,29 s
2008: 6e in ½ fin. OS - 11,30 s (in ¼ fin. 11,10 s)

Golden League-podiumplek

2008: 1 Memorial Van Damme – 11,25 s

200 m

Kampioenschappen

1996: 7e WK U20 - 23,88 s
1997: 5e EK U20 - 23,58 s
1998: 8e in ½ fin. EK - 23,74 s (in reeks 23,27 s)
1999: 1 Universiade - 23,10 s
1999: 5e EK U23 - 23,08 s
1999: 8e in ¼ fin. WK - 23,16 s
2001: 7e in ½ fin. WK - 23,29 s (in reeks 23,10 s)
2001: 2 Universiade - 22,94 s
2002: 2 EK - 22,53 s
2003: 5e in ½ fin. WK - 22,86 s
2004: 6e OS - 22,84 s
2005: 7e WK - 22,86 s
2006: 1 EK - 22,86 s
2006: 2 Wereldbeker - 22,72 s
2006: 7e Wereldatletiekfinale - 22,93 s
2007: ½ fin. Wereldatletiekfinale - 22,84 s

Golden League-podiumplekken

2003: 1 Memorial Van Damme – 22,72 s
2004: 1 Memorial Van Damme – 22,58 s
2005: 2 Memorial Van Damme – 22,99 s
2006: 1 Bislett Games – 22,58 s
2006: 1 Memorial Van Damme – 22,68 s
2007: 1 Memorial Van Damme – 22,75 s

4 x 100 m

1995: 5e EK U20 - 46,29
2001: 4e in reeks WK - 44,19 s (NR)
2002: 4e EK - 43,22 s
2003: 6e WK - 43,45 s
2004: 6e OS - 43,11 s
2005: 3e in reeks WK - 43,40 s
2007: 3 WK - 42,75 s (NR)
2008: 1 OS - 42,54 s (NR)

Onderscheidingen

2001: Gouden Spike
2002: Vlaamse Reus
2002: Vlaams Sportjuweel
2002: Gouden Spike
2002: derde bij Sportvrouw van het Jaar
28 maart 2002: Ereburger van Kampenhout
2003: Gouden Spike
2004: Vlaamse Reus
2004: Sportpersoonlijkheid van het jaar, Gouden Spike, Sportploeg van het jaar, 2e Sportvrouw van het jaar.
2005: Gouden Spike, Gouden Erepenning van het Vlaams Parlement
2006: Nationale trofee voor sportverdienste samen met Tia Hellebaut, Zilveren Spike
2007: Vlaamse Reus
2007: Sportploeg van het jaar, Vlaams Sportjuweel (beiden met estafetteploeg) en Gouden Spike
2007: Nationale trofee voor sportverdienste voor haar 4 x 100 m-prestatie op het WK in Osaka
2008: Sportploeg van het jaar (met estafetteploeg)
2009: Grootkruis in de Kroonorde

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Uit Kim Gevaert met vraagtekens naar WK Indoor
↑ (en) IOC sanctions Yulia Chermoshanskaya for failing anti-doping test at Beijing 2008, olympics.com (16-08-2016), geraadpleegd 20 augustus 2022