Pałac Miączyńskich w Łukowie
Pałac Miączyńskich | |||
Państwo | Ukraina | ||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Miejscowość | Łuków (rejon turzyski) | ||
Typ budynku | Pałac | ||
Styl architektoniczny | empire | ||
Architekt | |||
Inwestor | Franciszek Ksawery Miączyński | ||
Kondygnacje | 1 | ||
Ukończenie budowy | XVIII w. | ||
Pierwszy właściciel | Franciszek Ksawery Miączyński | ||
Położenie na mapie obwodu wołyńskiego | |||
Położenie na mapie Ukrainy | |||
51°14′00″N 24°20′51″E/51,233333 24,347500 | |||
|
Pałac Miączyńskich w Łukowie – wybudowany w XVIII w. w Łukowie przez Franciszka Ksawerego Miączyńskiego, według projektu Matthäusa Daniela Pöppelmanna.
Zamek
Król Polski Zygmunt II August w XVI w. wydał zezwolenie Stanisławowi Maciejowskiemu, kasztelanowi sandomierskiemu[1], na budowę zamku warownego, który otaczały ziemne wały oraz fosa zasilana wodą z pobliskiej rzeki. Do zamku, posiadającego cztery narożne baszty, prowadził kamienny most. Według legendy w podziemiach zamku znajdowały się skarby ukryte przez Atanazego Miączyńskiego zdobyte pod Wiedniem[1].
Pałac
Pod koniec XVIII w. Franciszek Ksawery Miączyński przebudował zamek w piętrowy pałac, powstały na planie prostokąta, która okalał czworobok starych wałów z fosą. Od frontu znajdował się portyk z czterema kolumnami doryckimi podtrzymującymi fronton. Franciszek Ksawery Miączyński (1841-1915)[2] w 1903 r. sprzedał pałac seminarium prawosławnemu z Petersburga. W II Rzeczypospolitej w pałacu znajdował się zakon sióstr Niepokalanek, który miał kaplicę oraz prowadził ochronkę, szkołę i seminarium nauczycielskie[3]. Po II wojnie światowej pałac przeznaczono na potrzeby służby zdrowia. Obecnie mieści sanatorium przeciwgruźlicze[4]. Pałac otaczał park angielski z XVIII w. w którym znajdowała się rokokowa kaplica grobowa Miączyńskich z 1753 r.
Przypisy
- p
- d
- e