The Division Bell

The Division Bell
Studioalbum van Pink Floyd
(Albumhoes op en.wikipedia.org)
Uitgebracht	30 maart 1994
Opgenomen	1993
Genre	progressieve rock
Duur	66:32
Label(s)	EMI (VK), Columbia (VS)
Producent(en)	Bob Ezrin, David Gilmour
Hoesontwerp	Storm Thorgerson
Professionele recensie
AllMusic [1] PopMatters 7 (heruitgave 2014)[2] Rolling Stone [3]
Chronologie
1987 A Momentary Lapse of Reason   1994 The Division Bell   2014 The Endless River
(en) Allmusic-pagina (en) MusicBrainz-pagina
Portaal    Muziek

The Division Bell is het voorlaatste studioalbum van Pink Floyd en het tweede album zonder Roger Waters.

Het overbruggende thema van The Division Bell is communicatie en het gebrek aan communicatie.

Geschiedenis

Douglas Adams, schrijver van Het transgalactisch liftershandboek (The Hitchhiker's Guide to the Galaxy) en bevriend met David Gilmour, koos de naam van het album, gebaseerd op de tekst van "High Hopes", het laatste nummer van het album. Een division bell is een klok die geluid wordt om de leden van een parlement op te roepen om te stemmen in een division. Hierbij wordt het parlement (letterlijk) verdeeld in twee groepen; een die voor de motie is en een die tegen de motie is.

In "Keep Talking" worden samples van de (kunstmatige) stem van de natuurkundige Stephen Hawking gebruikt uit een reclame voor een telefoonbedrijf. Op het eind van het album is te horen hoe Charlie, de stiefzoon van David Gilmour, een telefoongesprek beëindigt met Steve O'Rourke, de manager van Pink Floyd. Charlie was toen 4 jaar.

De afbeelding op de cover van het album is van de hand van de kunstenaar Storm Thorgerson en laat twee hoofden in profiel zien. Dit zijn twee sculpturen van 3 meter hoog van John Robertson, naar een idee van Keith Breeden, die hiervoor in een veld in Cambridgeshire werden geplaatst en onder verschillende omstandigheden gefotografeerd. De sculpturen bevinden zich nu in de Rock and Roll Hall of Fame.

The Division Bell werd goed verkocht, maar werd door critici in eerste instantie gemengd ontvangen. De recensies van de heruitgaven in 2011 en 2014 waren positiever.

Tracklist

Alle nummers worden gezongen door Gilmour, behalve 6 ("Wearing the Inside Out"), dat gezongen wordt door Richard Wright.

Bezetting

• David Gilmour - zang, gitaar, basgitaar, lap steel guitar, pedal steel guitar, keyboards, productie
• Rick Wright - keyboards, piano, zang
• Nick Mason - drums, percussie
• Jon Carin - keyboards
• Guy Pratt - basgitaar
• Gary Wallis - percussie
• Tim Renwick - gitaar
• Dick Parry - saxofoon, trompet
• Carol Kenyon - (achtergrond)zang, zang Keep Talking
• Sam Brown - achtergrondzang
• Durga McBroom - achtergrondzang
• Bob Ezrin - drums, productie, componist van Take It Back
• Anthony Moore - tekstschrijver Wearing The Inside Out
• Michael Kamen - orkestarrangementen
• Stephen Hawking - digitale stem op Keep Talking
• Chris Thomas - mixing
• Andrew Jackson - techniek

Hitnotering