Stefaan De Clerck

Stefaan De Clerck
Volledige naam	Stefaan Maria Joris Yolanda De Clerck
Geboren	Kortrijk, 12 december 1951
Kieskring	West-Vlaanderen
Regio	Vlaanderen
Land	België
Partij	CD&V
Functies
1990-1995	Volksvertegenwoordiger
1990-1995	Lid Vlaamse Raad
1995-1998	Minister van Justitie
1998-2001	Volksvertegenwoordiger
1999	Fractievoorzitter Kamer van volksvertegenwoordigers
1999-2003	Partijvoorzitter CVP / CD&V
2001-2019	Gemeenteraadslid Kortrijk
2001-2012	Burgemeester Kortrijk
2003-2004	Senator[1]
2004-2007	Vlaams Parlementslid[2]
2007-2008	Volksvertegenwoordiger
2008	Quastor Kamer van volksvertegenwoordigers
2008-2011	Minister van Justitie
2010-2013	Volksvertegenwoordiger[3]
2013-heden	Voorzitter Raad van Bestuur Proximus
Portaal    België Politiek

Stefaan Maria Joris Yolanda^[bron?] De Clerck^[4] (Kortrijk, 12 december 1951) is een Belgisch politicus voor CD&V.

Levensloop

Jeugd

De Clerck is een zoon van CVP-politicus en minister Albert De Clerck. Hij studeerde rechten aan de Kortrijkse universiteitscampus KULAK en aan de K.U.Leuven, en behaalde zijn diploma in 1975. Hij werkte als advocaat aan de balie van Kortrijk. Hij is getrouwd met advocate Marie-Dominique De Jaegere.

De vader van Stefaan De Clerck was een neef van textielondernemer Roger De Clerck en Roularta-oprichtster Marie-Thérèse De Clerck.

Professionele carrière

Hij trad in de politieke voetstappen van zijn vader en was van 1988 tot 1989 kabinetsadviseur van staatssecretarissen Herman Van Rompuy en Wivina Demeester.

In oktober 1990 volgde hij Antoon Steverlynck op als lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers voor het arrondissement Kortrijk. In de periode oktober 1990-mei 1995 had hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Vlaamse Raad. De Vlaamse Raad was vanaf 21 oktober 1980 de opvolger van de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd, en was de voorloper van het huidige Vlaams Parlement. Hij zetelde in de Kamer tot in 2001, vervolgens zetelde hij van 2003 tot 2004 in de Senaat, van 2004 tot 2007 was hij daarna lid van het Vlaams Parlement en van 2007 tot 2013 was hij opnieuw Kamerlid. In de Kamer was hij in 1999 korte tijd CVP-fractieleider en in 2008 enkele maanden quaestor.

In 1995 werd hij Minister van Justitie in de regering-Dehaene II. Na de ontsnapping van Marc Dutroux op 24 april 1998 nam De Clerck samen met toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Johan Vande Lanotte ontslag.^[5][6] Van 1999 tot 2003 was hij voorzitter van de toenmalige CVP in navolging van Marc Van Peel.^[7] Onder zijn voorzitterschap veranderde de partij in september 2001 van naam en ging CD&V heten.^[8] Toen CD&V in 2003 de federale verkiezingen verloor, ruimde De Clerck plaats voor Yves Leterme.^[9][10]

Op 30 december 2008, na de val van de regering Leterme door het Fortis-schandaal, werd De Clerck opnieuw minister van Justitie, dit keer in de regering-Van Rompuy. Hij verving Jo Vandeurzen op deze post.^[11] In de zomer van 2009 kwam hij onder vuur te liggen nadat 13 gevangenen ontsnapten op 2 weken tijd.^[12] De Clerck was geen minister meer in de regering-Di Rupo die op 6 december 2011 werd ingezworen. Hij keerde terug in de Kamer en als burgemeester.^[13][14]

Van 2001 tot 2012 was hij burgemeester van Kortrijk. In zijn periode als minister - tussen 30 december 2008 en 6 december 2011 - liet hij zich vervangen door Lieven Lybeer.^[15][16]

Op 14 oktober 2012 nam De Clerck deel aan de gemeenteraadsverkiezingen. Hoewel CD&V 33% van de stemmen behaalde en De Clerck het meeste voorkeurstemmen had, werd de dag nadien bekendgemaakt dat Vincent Van Quickenborne van Open Vld met een stadscoalitie tussen Open Vld, N-VA en sp.a de burgemeesterssjerp overnam. Dit betekende het einde van 150 jaar katholieken en daarna christendemocraten in het bestuur van Kortrijk.^[17][18]

In 2013 werd hij door de regering-Di Rupo aangesteld als voorzitter van de raad van bestuur van Belgacom.^[19] Daarvoor moest hij ontslag nemen als Kamerlid. Door zijn vertrek uit de Kamer maakte hij aanspraak op een vertrekpremie van 270.000 euro. Het feit dat hij deze, ondanks zijn vrijwillig vertrek, toch wilde opnemen, zorgde voor kritiek in de media en de publieke opinie. Zelf verklaarde hij een groot deel hiervan te willen schenken aan sociale, culturele en wetenschappelijke projecten in de streek van Kortrijk.^[20] Uiteindelijk stemde het federale parlement een wet dat Kamerleden bij vrijwillig vertrek geen recht meer hebben op een vertrekpremie.^[21]

In 2018 kwam hij nogmaals op bij de gemeenteraadsverkiezingen. Zijn partij werd de grote verliezer in de stad, maar De Clerck raakte vanop de lijstduwersplaats verkozen en ging opnieuw in de gemeenteraad zetelen. Begin juli 2019 besloot hij ontslag te nemen als gemeenteraadslid, waardoor hij de actieve politiek verliet.^[22]

Zie de categorie Stefaan De Clerck van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.