Juan Orlando Hernández

Juan Orlando Hernández
Volledige naam	Juan Orlando Hernández Alvarado
Geboren	28 oktober 1968
Geboorteplaats	Gracias
Land	Honduras
Partij	Nationale Partij van Honduras
Religie	Rooms-Katholicisme
Functies
2010-2013	President van het Nationaal Congres
2014-2022	President van Honduras
Portaal    Politiek

Juan Orlando Hernández Alvarado (Gracias, 28 oktober 1968)^[1] is een Hondurese zakenman en politicus namens de Nationale Partij. Van 2014 tot 2022 was hij de president van Honduras.

Biografie

Jonge jaren en vroege carrière

Hernández studeerde aan de Universidad Nacional Autónoma de Honduras, was daar van 1988 tot 1989 president van de studentenvereniging en studeerde af in de sociale en rechtswetenschappen. Hij behaalde een master in openbare bestuurskunde aan de Staatsuniversiteit van New York. Hij studeerde ook wetgeving aan de Universidad Nacional Autonoma de Honduras. Als jurist was hij advocaat en notaris.^[2]

Hernández werd handelaar in koffieteelt in Gracias, heeft zich ingewerkt in de radio- en televisiewereld en bezit meerdere hotels.^[1] Hij kreeg bekendheid in Honduras nadat Rafael Pineda Ponce, politicus van de Liberale Partij van Honduras, hem een “cipote malcriado” (verwend kind) noemde.^[3]

Politieke carrière

Juan Orlando Hernández vertegenwoordigde het departement Lempira vanaf 2001 in het Nationaal Congres. Hij werd op 21 januari 2010 verkozen tot president van het congres, waar de Nationale Partij een ruime meerderheid had. Hij trad vier dagen later in functie.^[4]

In 2012 ontsloeg hij rechters van het hooggerechtshof die niet loyaal aan hem waren. Zij werden vervangen door rechters die sympathieker stonden tegenover hem en zijn partij.^[5]

Presidentiële campagne

In 2012 voerde Hernández campagne tegen Ricardo Álvarez om in 2013 de Nationale Partij te vertegenwoordigen bij de presidentsverkiezingen. Hij won deze partijverkiezing in november 2012.^[1] In de peilingen van mei 2013 stond hij derde met 18% van de stemmen.^[6] Kort daarop trad hij af als parlementsvoorzitter om zich volledig te kunnen richten op zijn campagne voor de presidentsverkiezingen.^[7]

Hij begon zijn presidentiële campagne in juli 2013 in Intibucá en La Paz. Zijn campagneslogan was El Pueblo Propone (Het Voorstel Van Het Volk).^[8] Hij voerde campagne voor het inzetten van militairen als politie en claimde dat zijn linkse rivaal Xiomara Castro de Policía Militar (Militaire Politie) wilde afschaffen die al opereerde in de twee grootste steden van Honduras.^[9] Hernández won de verkiezingen met 36% van de stemmen; het verschil met Castro bedroeg 250.000 stemmen.^[10]

Presidentschap

Op 27 januari 2014 werd Hernández president van Honduras voor een termijn van vier jaar.

De Hondurese grondwet staat geen herverkiezing van de zittende president toe.^[5] In 2016 won Hernández een zaak aangespannen bij het hooggerechtshof, dat besloot dat een tweede termijn wel is toegestaan.^[5] Deze uitspraak werd breed veroordeeld, mede omdat alle vijf rechters door Hernández waren aangesteld. Zijn tegenkandidaat Salvador Nasralla, een voormalige PepsiCo-bestuurder en televisiejournalist, had de bestrijding van corruptie als hoofdthema in zijn programma.^[5] Tijdens de verkiezingen in november 2017 werden door buitenlandse waarnemers veel onrechtmatigheden geconstateerd.^[11] De tellingen werden diverse malen stilgelegd en het leek erop dat Nasralla op een flinke voorsprong lag, maar uiteindelijk verloor hij met 50.000 stemmen.^[11] Nasralla accepteerde de uitslag niet en zijn aanhangers gingen de straat op. Hierbij kwamen zo'n 22 mensen om het leven door politiekogels.^[11] In januari 2018 werd Hernández beëdigd voor zijn tweede termijn en ook dit ging gepaard met straatprotesten.^[11]

Hernández was bij de presidentsverkiezingen van 2021 niet meer verkiesbaar. Hij werd op 27 januari 2022 opgevolgd door Xiomara Castro.

Controverses

In 2015 kwamen Hondurezen die in het buitenland wonen (in onder meer Guatemala, Spanje, de Verenigde Staten, België, Oostenrijk en Italië) in opstand tegen de corruptie in de Hondurese regering, de rechtbanken, het leger, de politie en andere overheidsinstanties. Zij stelden de eis dat er een einde zou komen aan de diefstal van fondsen en ander publiek geld.^[12][13][14]

Strafzaak

Op 3 augustus 2019 heeft een Amerikaanse openbaar aanklager Hernández en zijn jongere broer Juan Antonio “Tony” Hernández aangeklaagd voor drugshandel en het in bescherming nemen van drugshandelaren.^[15] De president zou 1,5 miljoen Amerikaanse dollar aan illegale drugsgelden in zijn presidentscampagne van 2013 hebben gestopt. In een officiële reactie ontkende de president de beschuldigingen en zei juist met de autoriteiten in de Verenigde Staten samen te werken om het drugsprobleem onder controle te brengen.^[15] In februari 2022, kort na afloop van zijn presidentschap, werd hij op verzoek van de Verenigde Staten gearresteerd.^[16][17] In maart 2022 besloot een Hondurese rechter dat Hernández mocht worden uitgeleverd aan de VS. Hij werd verdacht van drugssmokkel en verboden wapenbezit.^[18] Op 21 april werd de oud-president uitgeleverd.

In mei 2022 werden in New York de eerste zittingen van zijn proces gehouden. Hij pleitte "onschuldig" aan alles wat hem ten laste werd gelegd. Hij zou corrupte politici, die volgens hem deel uitmaakten van vrijwel alle Hondurese politieke partijen, juist hebben verafschuwd en bestreden. Ook tekende hij protest aan tegen de "psychologisch vernederende" omstandigheden waarin hij "als een krijgsgevangene" werd vastgehouden.^[19]

Volgens de aanklager had hij zijn positie als staatshoofd misbruikt door meer dan 360.000 kilo cocaïne onder politie-escorte de VS te laten binnensmokkelen. In maart 2024 werd hij veroordeeld tot een gevangenisstraf van ten minste 40 jaar; de exacte strafmaat zou in juni 2024 worden bekendgemaakt. Zijn broer Tony Hernández was in de VS al eerder tot levenslang veroordeeld.^[20]

Zie de categorie Juan Orlando Hernández van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.