Anatolij Radenko
Анатолій Раденко
Pełne imię i nazwisko | Anatolij Hryhorowycz Radenko |
Data i miejsce urodzenia | 3 sierpnia 1959 Stalino |
Wzrost | 180 cm |
Pozycja | pomocnik |
Kariera juniorska |
Lata | Klub | | Szachtar Donieck | |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1977–1980 | Szachtar Donieck | 14 | (0) | 1981–1982 | Torpedo Moskwa | 49 | (2) | 1983–1987 | Szachtar Donieck | 108 | (8) | 1987 | Nistru Kiszyniów | 23 | (5) | 1988 | Zoria Woroszyłowgrad | 2 | (0) | 1988–1989 | Wołyń Łuck | 74 | (11) | 1990 | Szachtar Donieck | 2 | (0) | 1990 | TP-47 Tornio | ? | (3) | 1992 | Szachtar Donieck | 0 | (0) | 1992 | → Szachtar-2 Donieck | 21 | (2) | |
Kariera reprezentacyjna |
|
Kariera trenerska |
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Anatolij Hryhorowycz Radenko, ukr. Анатолій Григорович Раденко, ros. Анатолий Григорьевич Раденко, Anatolij Grigorjewicz Radienko (ur. 3 sierpnia 1959 w Stalinie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, trener piłkarski.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
W 1977 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowym klubie Szachtar Donieck. W latach 1981–1982 występował w klubie Torpedo Moskwa, ale powrócił potem do Szachtara. W 1987 przeszedł najpierw do Nistru Kiszyniów, a w następnym 1988 do Zorii Woroszyłowgrad, ale już w maju zmienił klub na Wołyń Łuck. W 1990 wyjechał do Finlandii, gdzie bronił barw TP-47 Tornio. W 1992 zakończył karierę piłkarską w drugiej drużynie Szachtara.
Kariera reprezentacyjna
Występował juniorskiej oraz w młodzieżowej reprezentacji ZSRR. W turnieju finałowym młodzieżowych Mistrzostw Świata, rozgrywanych w Japonii, „opiekował się” Maradoną, nie dając jemu strzelić bramki (Maradona strzelił tylko z karnego)[1].
Kariera trenerska
W końcu lat 80. XX wieku ukończył studia w Instytucie Kultury Fizycznej w Moskwie. Trenował kluby Wołyń Łuck, Sokoł Saratów i Podilla Chmielnicki. W 2004 pracował na stanowisku starszego trenera w Piłkarskiej Akademii Szachtara Donieck[2]. Po zakończeniu kariery trenerskiej postanowił poświęcić się religii. 8 października 2009 został wyświęcony na diakona Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[3].
Sukcesy
Sukcesy klubowe
Sukcesy reprezentacyjne
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ Анатолий Раденко: „Мое решение стать священником поняли не все...” – Террикон – Новости Спорта.
- ↑ Экс-тренер «Сокола» стал священником.
- ↑ Донбасс Православный :: Интервью :: Спорту – спортово, Богу – Богово. [dostęp 2010-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-15)].
Bibliografia
- Anatolij Radenko w bazie Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (ukr.)
- Anatolij Radenko w bazie FBref.com (port. • ang. • fr. • wł. • niem. • hiszp.)
- Anatolij Radenko w bazie Football Facts (ros.)
- Anatoliy Radenko, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-21] .
Kariera trenerska
- Chodotow (1946)
- Olszanski (1947–48)
- Płonski (1948)
- Ostaszow (1949)
- Gusiew (1950–53)
- Marakujew (1954)
- Korczebokow (1955)
- Gusiew (1956)
- Iwaszkow (1957–61)
- Żarkow (1962–64)
- Jakowlew (1964–69)
- Polikanow (1970)
- Mazanow (1970–71)
- Ostaszow (1971)
- Nowikow (1972–73)
- Karpow (1974–78)
- Biełow (1978–79)
- Szpitalny (1979–80)
- W.Iwanow (1980)
- Striełkow (1981)
- Szpitalny (1981)
- Zabrodin (1982–84)
- Jakowlew (1984–87)
- A.Iwanow (1988)
- Koczetkow (1989–90)
- Korieszkow (1990–96)
- Kisielow (1996–97)
- Radenko (1998)
- Asłamow (1998[A])
- Fiedotow (1998)
- Tkaczenko (1999)
- Korieszkow (2000–02)
- Asłamow (2002[A])
- Tkaczenko (2002–03)
- Szewczuk (2003)
- Korieszkow (2003–04)
- Pawłow (2005–06)
- Asłamow (2007)
- Oleniew (2008–09)
- Asłamow (2009)
- Pietruszyn (2009–10)
- Mienszczykow (2011)
- Dmitrijew (2011[A])
- Asłamow (2011)
- Dmitrijew (2012)
- Czugajnow (od 2012)
|