William Halsey

William Frederick Halsey, Jr.
Admiraal Halsey in ca. 1945
Bijnaam "Bull" Halsey (in de pers)
"Bill" (voor zijn familie, vrienden, en collega's van de marine)
Geboren 30 oktober 1882
Elizabeth, New Jersey, Verenigde staten
Overleden 16 augustus 1959
Fishers Island, New York, Verenigde staten
Rustplaats Arlington National Cemetery, Arlington, Arlington County, Virginia, Verenigde staten, Plot: Sectie 2, Lot 1184 Grid T-31[1]
Land/zijde Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Onderdeel United States Navy
Dienstjaren 1904-1959
Rang Fleet admiral
Eenheid USS Du Pont (TB-7)
USS Wyoming (BB-32)
USS Detroit (CL-8)
Bevel USS Shaw (DD-373)
USS Dale (DD-290)
USS Osborne (DD-295)
USS Reina Mercedes (IX-25)
USS Enterprise (CV-6)
United States Third Fleet

Slagen/oorlogen Eerste Wereldoorlog

Tweede Wereldoorlog

Onderscheidingen Zie onderscheidingen

William Frederick Halsey, Jr. (Elizabeth (New Jersey), 30 oktober 1882 – Fishers Island (New York), 16 augustus 1959) was een Amerikaans admiraal in de Amerikaanse marine. In de Tweede Wereldoorlog was hij commandant van de Amerikaanse derde vloot in de Stille Oceaan.

Leven

Halsey werd geboren als zoon van een marinekolonel. Hij ging naar de Pingry School en studeerde in 1900 medicijnen aan de Universiteit van Virginia. Hierna ging hij tot 1904 naar de United States Naval Academy. Hij bracht de jaren hierna onder andere door op het slagschip Missouri, waarmee hij tussen 1907 en 1909 rond de wereld voer. Hij voerde in 1912 het commando over een torpedoboot en in 1913 als Lieutenant Commander over een vlootverband van torpedoboten.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog voerde hij onder andere het commando over de torpedobootjager USS Shaw, waarmee hij op de Atlantische Oceaan transportschepen escorteerde. Hiervoor ontving hij het Navy Cross.

Tussen 1922 en 1925 werkte Halsey als marineattaché, waarna hij het commando voerde over twee torpedobootjagereskaders. In 1927 werd hij bevorderd tot kapitein-ter-zee en gedurende de jaren 30 kreeg hij het commando over USS Saratoga en het Naval Air Station Pensacola.

In 1938 volgde zijn bevordering tot schout-bij-nacht en in 1940 werd hij viceadmiraal, waarna hij het bevel voerde over vliegdekschepen uit de United States Pacific Fleet. Op het moment van de aanval op Pearl Harbor, bevond Halsey zich met USS Enterprise nabij Wake, om deze luchtsteun te kunnen bieden. Hierdoor was de Enterprise na de aanval nog een van de weinige schepen in de westelijke Stille Oceaan die slagvaardig was.

Gedurende de eerste zes oorlogsmaanden voerde Halsey met de onder hem gestelde vloot van vliegdekschepen luchtaanvallen uit op de door Japan bezette eilanden, onder andere bij Doolittle Raid. Tijdens de Slag om Midway bevond hij zich echter voor een medische behandeling in de Verenigde Staten.

In oktober 1942, tijdens de Slag om Guadalcanal, volgde hij Robert L. Ghormley op als commandant van het Zuid-Pacifische gebied en daarvoor op 19 november 1942 tot admiraal bevorderd. In 1943 kreeg hij het bevel over de nieuw gevormde Amerikaanse derde vloot, die onder zijn bevel aan Operatie Carthweel deelnam. Hij wisselde dit commando af met admiraal Raymond Spruance, onder wiens leiding dit eskader bekendstond als de Amerikaanse vijfde vloot.

Onder Halseys leiding kwam de vloot op 18 december 1944 terecht in de typhoon Cobra, waarbij drie torpedobootjagers kapseisden, negen schepen zwaar beschadigd raakten en 790 zeelieden omkwamen. Voordien had de vloot nog een grote rol gespeeld in de Slag in de Golf van Leyte en bij aanvallen op landdoelen in de Zuid-Chinese Zee en de Japanse eilanden. Op 29 augustus 1945 voer Halsey aan boord van zijn vlaggenschip USS Missouri de Baai van Tokio binnen, waar op 2 september de overgave van Japan ondertekend werd.

Na de oorlog werd Halsey op 21 december 1945 als vierde en laatste officier benoemd tot vlootadmiraal. In maart 1947 ging hij met pensioen.

Tot 1957 zat hij in de raad van ITT. Op 16 augustus 1959 stierf hij op Fishers Island, waarna hij begraven werd op Arlington National Cemetery.

Een jaar na zijn overlijden verscheen de film The Gallant Hours, waarin hij gespeeld werd door James Cagney.

Militaire loopbaan

Onderscheidingen

Nagedachtenis

  • De Amerikaanse marine heeft tot dusver twee schepen naar Halsey vernoemd: USS Halsey (CG-23), een kruiser van de Leahy-klasse en USS Halsey (DDG-97), een torpedobootjager van de Arleigh Burkeklasse.
  • Halsey is gedurende zijn leven gedecoreerd met uiteenlopende onderscheidingen, waaronder de hierboven genoemde Navy Cross, maar ook tal van buitenlandse onderscheidingen, waaronder de Orde van het Britse Rijk.

Literatuur

  • Elmer B. Potter, Bull Halsey. A Biography. Annapolis: Naval Institute Press, 1985. ISBN 0-87021-146-3.
  • Walter R. Borneman, The Admirals. Nimitz, Halsey, Leahy and King – The Five-Star Admirals who won the War at Sea. New York: Little Brown and Company, 2012. ISBN 978-0-316-09784-0.

Externe links

  • Fotogalerij op navy.mil
  • Pagina op de site van Arlington National Cemetery
Mediabestanden
Zie de categorie William Halsey, Jr. van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Bronnen, noten en/of referenties
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel William F. Halsey op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  • Wukovits, John. Admiral "Bull" Halsey – The Life and Wars of the Navy's Most Controversial Commander. New York, New York: Palgrave Macmillan. 2010, ISBN 978-0-230-60284-7.
  1. ↑ http://www.findagrave.com/cgi-bin/fg.cgi?page=gr&GRid=436
  2. ↑ Wukovits, John (2010). Admiral "Bull" Halsey: The Life and Wars of the Navy's Most Controversial Commander. ISBN 978-0-230-60284-7
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t (en) History.navy, William Frederick Halsey, Jr.. Gezien op 20 oktober 2016.