The Last Emperor

The Last Emperor De laatste keizer van China
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Alternatieve titel(s)	L'ultimo imperatore; Modai huangi; Le dernier empereur
Regie	Bernardo Bertolucci
Producent	John Daly
Scenario	Bernardo Bertolucci Mark Peploe Enzo Ungari
Hoofdrollen	John Lone Richard Vuu Peter O'Toole Joan Chen
Muziek	David Byrne Ryûichi Sakamoto Cong Su
Montage	Gabriella Cristiani Anthony Sloman
Cinematografie	Vittorio Storaro
Distributie	Columbia Pictures
Première	4 oktober 1987
Genre	Historisch drama
Speelduur	163 minuten
Taal	Engels Mandarijn Japans Russisch
Land	China  Italië  Verenigd Koninkrijk  Frankrijk
Budget	$ 25.000.000,-
Gewonnen prijzen	52
Overige nominaties	15
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal    Film

The Last Emperor (L'ultimo imperatore) is een biografisch-historische dramafilm uit 1987 onder regie van Bernardo Bertolucci. Het verhaal gaat over het leven van Ai-xin-jue-luo Pu-yi, alias Henry Pu-Yi, de laatste keizer van China. Het scenario is mede gebaseerd op diens eigen autobiografie en geschreven door Mark Peploe en Bernardo Bertolucci. Het was de eerste film waarvoor met toestemming van de regering van de Volksrepubliek China opnames werden gemaakt in de Verboden Stad.

The Last Emperor won negen Oscars, waaronder die voor beste film, beste regie en beste scenario. Daarnaast kreeg de film meer dan 35 andere prijzen toegekend, waaronder vier Golden Globes, drie BAFTA Awards, een European Film Award, negen Premi David di Donatello, een César en een Grammy Award voor de filmmuziek.

De omvangrijkste rollen zijn voor John Lone, Joan Chen, Peter O'Toole, Ruocheng Ying, Victor Wong, Dennis Dun, Ryuichi Sakamoto, Maggie Han, Ric Young en Vivian Wu. De versie die voor bioscoop werd uitgebracht duurt 150 minuten; de lange versie 210 minuten.

Rolverdeling

Achtergrond

Sommige personages in de film (zoals de Japanner die bij Pu-Yi aan de touwtjes trekt - een rol van Ryuichi Sakamoto) zijn samensmeltingen van bestaande personen, maar de meeste personages en gebeurtenissen komen overeen met bestaande personen en gebeurtenissen uit Pu-Yi's leven. Toch hebben historici zich afgevraagd of de documenten waarop de film is gebaseerd - onder meer Pu-Yi's autobiografie, en beschrijvingen van hem door zijn Britse leraar - wel kloppen. In de film, en in deze documenten, wordt Pu-Yi afgeschilderd als een pion in een schaakspel dat door machtiger personen wordt gespeeld, maar velen hebben erop gewezen dat Pu-Yi zou zijn geëxecuteerd als hij zichzelf anders had afgeschilderd.

Soundtrack

Zie The Last Emperor (album) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Hoewel deze niet op de soundtrack van het album stond, werd de volgende muziek in de film gespeeld: "Am I Blue" (1929) gezongen door John Lone als Puyi, "Auld Lang Syne" in de partituur wanneer Johnston afscheid neemt van Puyi en "China Boy" (1922) gespeeld door de jazzband nadat Puyi klaar is met het zingen van "Am I Blue".

Externe link

• (en)  The Last Emperor in de Internet Movie Database