Franse parlementsverkiezingen 1797

Politiek in Frankrijk
Politiek van Frankrijk Grondwet President (lijst) Emmanuel Macron • Premier (lijst) Gabriel Attal Parlement Senaat • Voorzitter (lijst) Gérard Larcher • Nationale Vergadering • Voorzitter (lijst) Yaël Braun-Pivet Regering Regering-Attal • Ministers Binnenlandse Zaken (lijst) Gérald Darmanin • Buitenlandse Zaken (lijst) Stéphane Séjourné • Defensie (lijst) Sébastien Lecornu • Financiën (lijst) Bruno Le Maire • Justitie (lijst) Éric Dupond-Moretti • Economische Zaken (lijst) Bruno Le Maire • Onderwijs (lijst) Nicole Belloubet Politieke partijen Verkiezingen Nationale Vergadering 2022 − 2027 Senaat 2023 − 2026 President 2022 − 2027 Bestuurlijke indeling Secretaris-generaal Élysée Alexis Kohler
Portaal
	Politiek & Frankrijk

In 1797 werden er Franse parlementsverkiezingen gehouden voor het Wetgevend Lichaam, bestaande uit de Raad van Vijfhonderd en de Raad van Ouden. Het was de eerste wetgevende verkiezing onder het Directoire en ook de eerste in de verenigde departementen.

Verloop

De verkiezingen vonden getrapt plaats van 21 maart tot 4 april (germinal jaar V). In een eerste fase kwam in de hoofdplaats van elk kanton een assemblée primaire samen die kiesmannen (grands électeurs) verkoos. Het stemrecht werd beperkt door de cijns. De opkomst bedroeg 23%, wat veel was voor die tijd. In de tweede fase verenigden de kiesmannen zich per departement in een assemblée électorale om de eigenlijke gedeputeerden aan te duiden. Een derde van de zetels in het Wetgevend Lichaam was verkiesbaar, namelijk 166 in de Raad van Vijfhonderd en 84 in de Raad van Ouden. Daar kwamen achteraf nog tien verkozenen uit de kolonies bij (6 in de Vijfhonderd en 4 bij de Ouden).^[1] In totaal werden dus 260 zetels toegewezen.

Uitslag

Van het uittredende derde stelden zich 216 conventionelen herverkiesbaar, maar slechts elf van hen werden herverkozen. De grote winnaars waren de royalisten, vooral deze van constitutionele strekking, die de club de Clichy domineerden. Soboul geeft de uitslag als volgt:^[2]

Coup van 19 fructidor

In de staatsgreep van 19 fructidor werd de verkiezingsuitslag grotendeels ongedaan gemaakt: 177 verkozenen verloren op diverse manieren hun zetel en werden niet vervangen.^[3] De hoofdreden, die 142 verkozenen trof, was de nietigverklaring van de verkiezingen in 49 departementen.^[4] Uit het zittende parlement werd van 53 leden de deportatie bevolen.^[5]

Zie ook

• Verkiezingen in Frankrijk

Voetnoten

Literatuur

• Albert Soboul, Le Directoire et le Consulat, 1795-1804, 1972
• Auguste Kuscinski, Les députés au corps législatif. Conseil des cinq-cents, Conseil des anciens de l'an IV à l'an VII, 1905