Flugzeugführerabzeichen

Flugzeugführerabzeichen
Flugzeugführerabzeichen, 1935
Uitgereikt door  nazi-Duitsland
Type	Steckkreuz
Bestemd voor	Militair personeel
Status	In onbruik geraakt
Statistieken
Instelling	14 maart 1935
Portaal    Ridderorden

Het Flugzeugführerabzeichen (Nederlands: pilotenbadge) werd op 14 maart 1935 door de opperbevelhebber van de Luftwaffe Hermann Göring ingesteld.

De badge kon na het succesvol afsluiten van de opleiding tot piloot verkregen worden. De badge was bedoeld als bevestiging voor alle piloten en was geen onderscheiding voor militaire prestaties.

Het kon ook uitgereikt worden aan personeel dat al voor de oorlog in bezit waren van het Flugzeugführer of het Luftschiffabzeichen. Na de Anschluss op 13 maart 1938 kon het personeel van de Oostenrijkse Luftwaffe, wat opgenomen werd in de Luftwaffe ook voor deze badge in aanmerking komen.

Wegens de korte levensduur van deze badge zijn er geen verschillende klasse ingesteld.

Draagwijze

Het werd gedragen op het lagere gedeelte van de linker borstzak op het uniform, net onder het IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse (indien mee onderscheiden). De stoffen variant (stoffausführung) van de badge werd ook toegestaan op het flying suit.^[1][2]

Na de Tweede Wereldoorlog

Het insigne is van een hakenkruis voorzien. Dat betekent dat het verzamelen, tentoonstellen en verhandelen van deze onderscheidingen in Duitsland aan strenge wettelijke regels is onderworpen. Op 26 juli 1957 vaardigde de Bondsrepubliek Duitsland een wet uit waarin het dragen van onderscheidingen met daarop hakenkruizen of de runen van de SS werd verboden. In de gedenazificeerde uitvoering mogen de badges wel worden gedragen.^[3]

Externe links

• (nl) Foto's van de stoffen variant van het Flugzeugführerabzeichen.^{[dode link]}
• (en) Omschrijving en foto's van het Flugzeugführerabzeichen gemaakt door Juncker.

Zie ook

• De Lijst van ridderorden en onderscheidingen van nazi-Duitsland

Literatuur

• Kurt-Gerhard Klietmann: Auszeichnungen des Deutschen Reiches. 1936–1945. Motorbuch, Stuttgart 1981, ISBN 3-87943-689-4.