Ecomuseum

Ecomusea zijn ontstaan in Frankrijk. De term "eco" is een verkorte vorm voor "ecologie", maar het verwijst vooral naar een nieuw idee van holistische interpretatie van cultureel erfgoed, in tegenstelling tot de nadruk op specifieke objecten, uitgevoerd door de traditionele musea.[1]

Vechtehof, Nordhorn, Duitsland

Herkomst

Het concept werd ontwikkeld door Georges Henri Rivière en Hugues de Varine, die de term 'ecomusée' in 1971 bedacht.[2]

Functie van een ecomuseum

Een ecomuseum is een museum gericht op de identiteit van een plaats, grotendeels op basis van de lokale participatie en gericht op het welzijn en de ontwikkeling van lokale gemeenschappen te verbeteren.

Verspreiding

Er zijn momenteel ongeveer 300 operationele ecomusea in de wereld, ongeveer 200 hiervan bevinden zich in Europa, vooral in Frankrijk, Italië, Spanje en Polen.[3][4]

Zie ook

Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ Peter Davis, 1999, Ecomuseums: a sense of place, Leicester University Press. Summary Lesson 5: New Museology, Communities, Ecomuseums by Prof. Peter Davis, Newcastle University, UK
  2. ↑ Marie-Odile de Bary, André Desvalles, Françoise Wasserman (editors), 1994, Vagues: une anthologie de la nouvelle muséologie, Mâcon; Savigny-le Temple (77), Editions W ; M.N.E.S.
  3. ↑ ICOM News n. 3/2005
  4. ↑ MINOM-ICOM-lijst van ecomusea