Darius Rucker

Darius Rucker
Rucker in 2020
Algemene informatie
Geboren 13 mei 1966
Geboorteplaats Charleston
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 1986 - heden
Instrument(en) Gitaar
Act(s) Hootie & the Blowfish
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Darius Rucker (Charleston, 13 mei 1966)[1] is een Amerikaanse zanger.

Biografie

Rucker studeerde aan de Universiteit van South Carolina. Daar richtte hij met drie medestudenten in 1989 de pop- en rockband Hootie & the Blowfish op.[2] In 1991 kwam er een EP uit.[1] Met het in 1994 verschenen debuutalbum Cracked Rear View kreeg de band grotere bekendheid.[1] Er werden meer dan zestien miljoen exemplaren van verkocht.[2] Het album bereikte vijfmaal de toppositie van de Billboard 200.[3] De band viel bij de 38e uitreiking van de Grammy Awards in de prijzen in de categorie 'Best New Artist' en 'Best Pop Vocal Performance'.[4] Nadat er nog enkele albums verschenen, ging Rucker ook aan het werk als soloartiest.[1]

De artiest bracht in die hoedanigheid in 2002 een r&b-album uit.[1] In 2008 volgde een countryalbum onder de titel Learn to Live. Het eerste nummer daarvan, Don't Think I Don't Think About It behaalde de toppositie van de Hot Country Songs-hitlijst. Daarmee werd Rucker de eerste Afro-Amerikaan die met zijn muziek die plek behaalde sinds Charley Pride in 1983.[1][5] De van hetzelfde album afkomstige nummers It Won't Be Like This for Long en Alright zouden later dezelfde positie bereiken.[1] Het gehele album zou prijken bovenaan de Country Albums-ranglijst.[6] In 2009 won Rucker een Country Music Association Award.[7]

Ook enkele van Ruckers latere singles en albums zouden de toppositie van de countrylijsten bereiken.[6] Het in 2013 verschenen, mede door Bob Dylan geschreven nummer Wagon Wheel deed dat bijvoorbeeld en behaalde ook de vijftiende plek in de Billboard Hot 100.[6] In 2013 werd er een straat naar Rucker vernoemd in zijn geboorteplaats.[8] Bij de 56e uitreiking van de Grammy Awards viel Rucker in de prijzen in de categorie 'Beste country solo-optreden van het jaar'.[1][9]

In 2023 kreeg Rucker een ster op de Hollywood Walk of Fame.[10]

Albums

Solo

  • 2002: Back to Then
  • 2008: Learn to Live
  • 2010: Charleston, SC 1966
  • 2013: True Believers
  • 2014: Home for the Holidays
  • 2015: Southern Style
  • 2017: When Was the Last Time
  • 2023: Carolyn’s Boy
Bronnen, noten en/of referenties
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Darius Rucker op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  1. ↑ a b c d e f g h (en) Darius Rucker. Biography.com (7 november 2023). Geraadpleegd op 9 maart 2024.
  2. ↑ a b (en) Laura Lambert, Darius Rucker Candidly Discusses Fan Hook Ups: Claims Denials are Lies. Men's Journal (9 maart 2024). Geraadpleegd op 9 maart 2024.
  3. ↑ (en) Chris Morgan, Why Hootie & The Blowfish Are The Biggest One-Album Wonder In History. UPROXX (13 mei 2015). Geraadpleegd op 9 maart 2024.
  4. ↑ (en) 38th Annual GRAMMY Awards. Grammy.com. Geraadpleegd op 9 maart 2024.
  5. ↑ Darius Rucker zet elke song naar zijn hand. Paradiso (20 september 2018). Geraadpleegd op 9 maart 2024.
  6. ↑ a b c (en) Chart History - Darius Rucker. Billboard (tijdschrift). Geraadpleegd op 9 maart 2024.
  7. ↑ (en) T. Ballard Lesemann, Darius Rucker wins big at the CMAs. Charleston City Paper (13 november 2009). Geraadpleegd op 9 maart 2024.
  8. ↑ (en) Elizabeth Pandolfi, Coliseum Drive to become Darius Rucker Boulevard. Charleston City Paper (26 juli 2023). Geraadpleegd op 9 maart 2024.
  9. ↑ (en) 56th Annual GRAMMY Awards. Grammy.com. Geraadpleegd op 9 maart 2024.
  10. ↑ (en) Hannah Sacks, Darius Rucker Praises His Three Kids in Hollywood Walk of Fame Speech: 'They're Everything to Me'. People (6 december 2023). Geraadpleegd op 9 maart 2024.