Continentaal recht

Het continentaal recht, continentaal-Europees recht[1] of de continentale rechtstraditie[2] (Engels: civil law[3] of civil law tradition[2]) is het rechtsstelsel dat zijn oorsprong heeft in het Romeinse recht en dat heden op het Europese vasteland maar ook in Latijns-Amerika en delen van Azië en Afrika gehanteerd wordt. Het belangrijkste kenmerk is het gecodificeerde privaatrecht met als voedingsbodem het ius commune. Praktisch alle codificaties, die in de 19e eeuw in Europa tot stand kwamen, bouwden voort op het Corpus iuris civilis, een verzameling van het naklassieke Romeinse recht. Andere belangrijke invloeden omvatten het canoniek recht, gewoonterecht en natuurrecht. In het Anglo-Amerikaanse common law worden ook wel wetten gemaakt, maar de rechter heeft er veel meer vrijheid en neemt er een belangrijkere plaats in dan in het continentaal systeem.

Rechtsstelsels in Europa[4]

Het continentaal recht kan verder ingedeeld worden in:

■ Romaans of Napoleontisch recht (dat steunt op de Code Napoléon)
■ Germaans recht (dat steunt op het Duitse BGB of het Oostenrijkse ABGB)
■ Gemengd Romaans en Germaans
■ Scandinavisch recht
■ Gemengd continentaal recht en common law[5]
■ Common law (behoort niet tot het continentaal recht)
Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ art. ‘precedent’, in: Encarta-encyclopedie Winkler Prins, Microsoft Corporation/Het Spectrum, 1993–2002.
  2. ↑ a b Lesaffer, Randall C.H. (2008). Inleiding tot de Europese rechtsgeschiedenis. Leuven University Press, Leuven, p. 328. ISBN 9789058676795. Geraadpleegd op 14 augustus 2017.
  3. ↑ Niet te verwarren met burgerlijk recht, dat ook droit civil / civil law wordt genoemd.
  4. ↑ Andorra en San Marino volgen nog het ius commune. Op de Heilige Berg van Athos heeft het Byzantijnse recht gelding gehouden.
  5. ↑ Schotland en de Kanaaleilanden, i.h.b. Jersey en Guernsey.