Arata Isozaki

Arata Isozaki
Isozaki in 2001
Persoonsinformatie
Nationaliteit Japans
Geboortedatum 23 juli 1931
Geboorteplaats Oita
Overlijdensdatum 28 december 2022
Overlijdensplaats Okinawa
Beroep Architect, stedenbouwkundige, architectuurtheoreticus
Werken
Prijzen Pritzker Prize
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Civiele techniek en bouwkunde

Arata Isozaki (磯崎 新, Isozaki Arata; Oita, 23 juli 1931 – Okinawa, 28 december 2022)[1][2] was een Japanse architect, stedenbouwkundige, en architectuurtheoreticus.[3] Hij won de RIBA Gold Medal in 1986 en de Pritzker Prize in 2019.[4]

Geschiedenis

Isozaki werd op 23 juli 1931 geboren in de Japanse plaats Oita. Na het voltooien van het voortgezet onderwijs daar ging hij naar de Universiteit van Tokio om daar architectuur te studeren.[5] Hij werkte een tijd bij Kenzo Tange, om vervolgens in 1963 zijn eigen bureau op te richten.[5]

Isozaki overleed op 28 december 2022 op 91-jarige leeftijd.[6]

Gebouwen (selectie)

Een van zijn eerste architectonische ontwerpen, Oita Medical Hall (1959-1960)
Maquette van het Palau Sant Jordi in Barcelona
Ingang van het CaixaForum Barcelona (2001)
Art Tower in Mito, Ibaraki (1990)
  • Ōita Prefectural Library (1962-1966) in Ōita, Japan[7]
  • Kitakyushu Municipal Museum of Art (1972-1974) in Fukuoka, Japan[7]
  • Kitakyushu Central Library (1973-1974) in Fukuoka, Japan[7]
  • Museum of Modern Art, Gunma (1974) in Takasaki, Japan[8]
  • Museum of Contemporary Art (MOCA) (1981-1986) in Los Angeles, Verenigde Staten[8]
  • Sporthal Palau Sant Jordi voor de Olympische Zomerspelen van 1992 (1983-1990) in Barcelona, Spanje[7]
  • Ochanomizu Square Building - Casals Hall (1984-1987) in Tokio, Japan[7]
  • Interieur van de nachtclub Palladium (1985) in New York[9]
  • Art Tower Mito, Mito (1986-1990) in Ibaraki, Japan[7]
  • Team Disney Orlando (1987-1990) in Orlando, Verenigde Staten[7]
  • Bond University, bibliotheek, kantoorgebouw, Faculteit Geesteswetenschappen (1987-1989) in de Gold Coast, Australië[7]
  • KitaKyushu International Conference Center (1987-1990) in Fukuoka, Japan[7]
  • Palafolls Sports Complex Pavilion (1987-1996) in Barcelona, Spanje[bron?]
  • Centre of Japanese Art and Technology (1990-1994) in Krakau, Polen[7]
  • Nagi Museum Of Contemporary Art (1991-1994) in Okayama, Japan[7]
  • Kyoto Concert Hall (1991-1995) in Kyoto, Japan[7]
  • Nara Centennial Hall (1992-1998) in Nara, Japan[7]
  • Domus: La Casa del Hombre (1993-1995) in A Coruña, Spanje[7]
  • Granship-Shizuoka Convention and Arts Center (1993-1998) in Shizuoka, Japan[7]
  • COSI Columbus (1994-1999) in Columbus, Ohio, Verenigde Staten
  • Shenzhen Cultural Center (1998-2007) in Shenzhen, China
    • Inclusief Shenzhen Library en Shenzhen Concert Hall
  • Nieuwe ingang van het CaixaForum Barcelona (1999-2002) in Barcelona, Spanje
  • Isozaki Atea (1999-2009) in Bilbao, Spanje
  • Torino Palasport Olimpico (2000-2006) in Turijn, Italië
  • Museum van de Central Academy of Fine Arts in Beijing (2003-2008) in China
  • New Concert Hall Building (2003-) in Thessaloniki, Griekenland, 2010
  • Himalayas Center (2003-) in Shanghai, China
  • Pavilion of Japanese Army in World War II, Jianchuan Museum Cluster (2004-2015) in Chengdu, China
  • Diamond Island (2006-) in Ho Chi Minh City, Vietnam (gereed in 2012)
  • Coliseum da Coruña in A Coruña, Spanje, 1991
  • Weill Cornell Medical College in Qatar, Education City, in de buurt van Doha
  • Qatar National Convention Center, geopend in 2011[10]
  • New Town Library (2012) in Maranello, Italië (Arata Isozaki en Andrea Maffei)
  • D38 Office (2012) in Barcelona, Spanje[11]
  • Torre Isozaki, Torre Allianz of Il Dritto (2015) in Milaan, Italië (Arata Isozaki en Andrea Maffei)[12]
  • Harbin Concert Hall (2015) in Harbin, China

Externe link

  • Arata Isozaki & associates

Referenties

  1. ↑ Beroemde Japanse architect Arata Isozaki overleden
  2. ↑ Veelbekroonde Japanse architect Arata Isozaki (91) overleden
  3. ↑ Qin, Amy, "The man who fused east and west: Arata Isozaki wins Pritzker Prize in architecture", Independent, 9 maart 2019. Gearchiveerd op 26 juni 2019. Geraadpleegd op 26 juni 2019.
  4. ↑ Arata Isozaki Named 2019 Pritzker Prize Laureate. ArchDaily. Gearchiveerd op 29 maart 2019. Geraadpleegd op 5 maart 2019.
  5. ↑ a b Spotlight: Arata Isozaki. ArchDaily. Gearchiveerd op 6 maart 2019. Geraadpleegd op 4 maart 2019.
  6. ↑ (es) Muere el arquitecto Arata Isozaki, autor del Palau Sant Jordi. La Vanguardia (29 december 2022).
  7. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o 2019 Pritzker Architecture Prize Media Kit. Pritzker Architecture Prize. The Hyatt Foundation (March 2019). Gearchiveerd op March 7, 2019. Geraadpleegd op March 6, 2019.
  8. ↑ a b AD Classics: Museum of Modern Art, Gunma / Arata Isozaki. ArchDaily. Gearchiveerd op 2 mei 2021.
  9. ↑ L. Munuera, Ivan. "An Organism of Hedonistic Pleasures: The Palladium." Log, 41. Fall 2017. Gearchiveerd op 16 april 2021.
  10. ↑ Qatar National Convention Centre by Arata Isozaki. Dezeen. Gearchiveerd op 3 april 2019. Geraadpleegd op 4 maart 2019.
  11. ↑ D38 Office / Arata Isozaki. ArchDaily. Gearchiveerd op 20 november 2021.
  12. ↑ ALLIANZ Tower / Arata Isozaki + Andrea Maffei. ArchDaily. Gearchiveerd op 5 april 2019. Geraadpleegd op 4 maart 2019.

Bronnen

  • (en) Corkill, E.. "Arata Isozaki: Astonishing by design". Japan Times, 1 Juni 2008.
  • (it) Maclaren, S.F., "Arata Isozaki e la fine dell’utopia", uit "Il senso della fine", Ágalma. Rivista di studi culturali e di estetica, 19, 2009: 61-75. ISSN 1723-0284.
  • (en) Liddell, C.. "Arata Isozaki: Solaris". Metropolis, 23 Januari 2014.
Bibliografische informatie
· · Sjabloon bewerken
Winnaars van de Pritzker Prize

Philip Johnson (1979) · Luis Barragán (1980) · James Stirling (1981) · Kevin Roche (1982) · I.M. Pei (1983) · Richard Meier (1984) · Hans Hollein (1985) · Gottfried Böhm (1986) · Kenzo Tange (1987) · Gordon Bunshaft en Oscar Niemeyer (1988) · Frank Gehry (1989) · Aldo Rossi (1990) · Robert Venturi (1991) · Álvaro Siza (1992) · Fumihiko Maki (1993) · Christian de Portzamparc (1994) · Tadao Ando (1995) · Rafael Moneo (1996) · Sverre Fehn (1997) · Renzo Piano (1998) · Norman Foster (1999) · Rem Koolhaas (2000) · Herzog & de Meuron (2001) · Glenn Murcutt (2002) · Jørn Utzon (2003) · Zaha Hadid (2004) · Thom Mayne (2005) · Paulo Mendes da Rocha (2006) · Richard Rogers (2007) · Jean Nouvel (2008) · Peter Zumthor (2009) · Kazuyo Sejima en Ryue Nishizawa (SANAA) (2010) · Eduardo Souto de Moura (2011) · Wang Shu (2012) · Toyo Ito (2013) · Shigeru Ban (2014) · Frei Otto (2015) · Alejandro Aravena (2016) · Rafael Aranda, Carme Pigem en Ramon Vilalta (RCR Arquitectes) (2017) · Balkrishna Doshi (2018) · Arata Isozaki (2019) · Grafton Architects (2020) · Anne Lacaton en Jean-Philippe Vassal (2021) · Francis Kéré (2022) · David Chipperfield (2023)