Alex McLeish

Alex McLeish
Alex McLeish
Persoonlijke informatie
Volledige naam Alexander McLeish
Bijnaam Big Eck
Geboortedatum 21 januari 1959
Geboorteplaats Glasgow, Schotland
Lengte 185 cm
Positie Centrale verdediger
Jeugd
1976–1978 Vlag van Schotland Aberdeen
Senioren
Seizoen Club W (G)
1978–1994
1994–1995
Totaal: 		Vlag van Schotland Aberdeen
Vlag van Schotland Motherwell 		493(25)
3(0)
496(25)
Interlands
1980–1993 Vlag van Schotland Schotland 77(0)
Getrainde teams
1994–1998
1998–2001
2001–2006
2007
2007–2011
2011–2012
2012–2013
2014–2015
2016
2018–2019 		Vlag van Schotland Motherwell
Vlag van Schotland Hibernian
Vlag van Schotland Rangers
Vlag van Schotland Schotland
Vlag van Engeland Birmingham City
Vlag van Engeland Aston Villa
Vlag van Engeland Nottingham Forest
Vlag van België KRC Genk
Vlag van Egypte Al-Zamalek
Vlag van Schotland Schotland
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Alexander ("Alex") McLeish (Glasgow, 21 januari 1959) is een Schotse voetbalcoach en gewezen voetballer. Als speler verdedigde hij 17 seizoenen de kleuren van Aberdeen, met wie hij in de jaren 80 onder meer drie landstitels en de Europacup II veroverde. Hij speelde ook 77 interlands voor het Schots voetbalelftal en nam deel aan het WK 1982, WK 1986 en WK 1990. Als trainer maakte hij furore bij de Rangers, met wie hij twee landstitels en evenveel bekers won, en Birmingham City, dat onder zijn leiding in 2011 de League Cup veroverde.

Carrière als speler

Alex McLeish werd geboren in Glasgow als de zoon van Alex, een havenarbeider, en Jean. Later kreeg het echtpaar nog een zoon (Ian) en een dochter (Angela). Na enkele jaren verhuisde het gezin naar Barrhead. Daar ging de jonge Alex naar dezelfde school als zijn latere ploeggenoot Peter Weir. De twee voetbalden in hun jeugdjaren voor Barrhead Youth Club. McLeish, een verdediger, speelde ook een tijdje bij de jeugd van Glasgow United en trainde een poos mee met Hamilton Academical. In 1976 bereikte hij met Glasgow United de finale van een regionaal bekertoernooi. Daar werd hij door een delegatie van Aberdeen, waar onder meer toenmalig coach Ally MacLeod deel van uitmaakte, opgemerkt. Een dag later sloot hij zich aan bij de Schotse topclub.

In zijn twee eerste jaren bij Aberdeen maakte hij vooral deel uit van het reserveteam en werd hij zelfs even uitgeleend aan amateurclub Lewis United. Op 2 januari 1978 maakte McLeish onder trainer Billy McNeill zijn officieel debuut voor Aberdeen. Na afloop van het seizoen werd de 37-jarige Alex Ferguson benoemd als hoofdcoach. Vanaf dan kreeg McLeish meer speelkansen. In het seizoen 1978/79 bereikte Aberdeen de finale van de League Cup. McLeish mocht in dat duel invallen voor aanvaller Drew Jarvie, maar zag zijn team met 2-1 verliezen van Glasgow Rangers.

In het seizoen 1979/80 groeide de 20-jarige McLeish uit tot een titularis in het elftal van Ferguson. Aberdeen werd dat jaar ook voor het eerst sinds 1955 landskampioen. De Schotse club mocht daardoor een jaar later voor het eerst deelnemen aan de Europacup I. De club werd in de tweede ronde uitgeschakeld door latere winnaar Liverpool. Ondanks de vroege uitschakeling zette Aberdeen in eigen land zijn opmars verder. In 1982 won Aberdeen de Schotse beker waardoor het zich kwalificeerde voor de Europacup II van het seizoen 1982/83. Aberdeen zou in dat seizoen een van hun grootste successen boeken. McLeish en zijn ploegmaats wonnen in 1983 opnieuw de beker en gingen ook aan de haal met de Europacup II. Aberdeen bereikte in de Beker der Bekerwinnaars de finale, waarin het Real Madrid van trainer Alfredo Di Stéfano na verlengingen met 2-1 werd verslagen.

Door de Europacup-zege mocht Aberdeen het eind 1983 twee keer opnemen tegen Hamburger SV in de strijd om de UEFA Super Cup. De Duitse winnaar van de Europacup I, dat over onder meer sterspeler Felix Magath en succestrainer Ernst Happel beschikte, kwam voor eigen volk niet verder dan een scoreloos gelijkspel. In Aberdeen klaarden McLeish en zijn ploeggenoten de klus door met 2-0 te winnen. Enkele maanden later won Aberdeen in eigen land de dubbel.

In 1985 werd Aberdeen voor de vierde keer in zijn geschiedenis kampioen van Schotland. In het daaropvolgende seizoen bereikte de club de kwartfinale van het kampioenenbal en won het in eigen land zowel de beker als de League Cup. In november 1986 maakte Ferguson de overstap naar Manchester United en kwam er een einde aan het succesverhaal van Aberdeen. Ferguson probeerde McLeish, die ook op interesse van Tottenham Hotspur kon rekenen mee te nemen naar Manchester. Ondanks de aanbiedingen uit Engeland bleef McLeish de Schotse club trouw. De ervaren verdediger bereikte eind jaren 80 drie keer op rij de finale van de League Cup. De twee eerste finales werden verloren, maar in oktober 1989 trok Aberdeen dan toch eens aan het langste eind. Het versloeg Glasgow Rangers na verlengingen met 2-1 dankzij twee treffers van de Engelsman Paul Mason. Enkele maanden later won McLeish met Aberdeen voor de vijfde keer de beker. Na het afscheid van Willie Miller in 1990 kreeg McLeish de aanvoerdersband.

In het seizoen 1992/93 kende Aberdeen minder geluk. De club bereikte de finale van zowel de League Cup als beker, maar verloor in beide gevallen met 2-1 van Glasgow Rangers. Na het seizoen 1993/94 maakte de inmiddels 35-jarige verdediger de overstap naar Motherwell, waar hij speler-trainer werd. In het seizoen 1995/96 speelde hij zijn laatste van in totaal drie wedstrijden voor Motherwell.

Statistieken

Seizoen Club Competitie Wed. Goals
1977/78 Vlag van Schotland Aberdeen Scottish
Premier League		 1 0
1978/79 19 1
1979/80 35 2
1980/81 32 3
1981/82 32 5
1982/83 34 2
1983/84 32 2
1984/85 30 1
1985/86 34 3
1986/87 40 3
1987/88 36 1
1988/89 34 0
1989/90 32 2
1990/91 33 0
1991/92 7 0
1992/93 27 0
1993/94 35 0
1994/95 Vlag van Schotland Motherwell 2 0
1995/96 1 0
TOTAAL 496 25

Nationale ploeg

McLeish speelde in totaal 77 interlands voor Schotland. Alleen Kenny Dalglish en Jim Leighton verzamelden meer caps. Op 26 maart 1980 maakte McLeish onder bondscoach Jock Stein zijn officiële debuut voor de Schotten. Hij speelde toen tegen Portugal op het middenveld aan de zijde van Graeme Souness en Archie Gemmill. Twee jaar later mocht hij van Stein ook deelnemen aan het WK 1982 in Spanje. McLeish kwam slechts één keer in actie op het toernooi. In de met 4-1 verloren groepswedstrijd tegen Brazilië mocht hij na 68 minuten invallen voor Asa Hartford.

Vier jaar later was McLeish er ook bij op het WK in Mexico. Toenmalig bondscoach Alex Ferguson, die McLeish goed kende van zijn periode bij Aberdeen, gaf de verdediger een basisplaats in de eerste groepswedstrijd tegen Denemarken. Schotland verloor het duel met 1-0, waarna McLeish niet meer in actie kwam op het WK.

In 1990 maakte McLeish ook deel uit van de Schotse selectie die naar het WK in Italië mocht. Onder bondscoach Andy Roxburgh was McLeigh een titularis. De verdediger miste geen minuut van de groepsfase, maar zag hoe zijn land ondanks een zege tegen Zweden niet wist door te stoten naar de tweede ronde.

Twee jaar later mocht Schotland voor het eerst deelnemen aan het Europees kampioenschap, maar door een zware enkelblessure die er ook voor zorgde dat hij een groot deel van het seizoen 1991/92 miste, kon McLeish geen deel uitmaken van Roxburghs selectie. Ondanks de zware blessure keerde McLeish, die inmiddels al 33 jaar was, nog terug op internationaal niveau. Op 17 februari 1993 speelde hij zijn laatste interland voor Schotland.

Interlands van Alex McLeish voor Vlag van Schotland Schotland
№ Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Opmerking
1 26.03.1980 Vlag van Schotland Schotland – Portugal Vlag van Portugal 4 – 1 EK-kwalificatie
2 16.05.1980 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland – Schotland Vlag van Schotland 1 – 0 British Home Championship
3 21.05.1980 Vlag van Schotland Schotland – Wales Vlag van Wales 1 – 0 British Home Championship
4 24.05.1980 Vlag van Schotland Schotland – Engeland Vlag van Engeland 0 – 2 British Home Championship
5 28.05.1980 Vlag van Polen Polen – Schotland Vlag van Schotland 1 – 0 Oefeninterland
6 31.05.1980 Vlag van Hongarije Hongarije – Schotland Vlag van Schotland 3 – 1 Oefeninterland
7 10.09.1980 Vlag van Zweden Zweden – Schotland Vlag van Schotland 0 – 1 WK-kwalificatie
8 25.02.1981 Vlag van Israël Israël – Schotland Vlag van Schotland 0 – 1 WK-kwalificatie
9 25.03.1981 Vlag van Schotland Schotland – Noord-Ierland Vlag van Noord-Ierland 1 – 1 WK-kwalificatie
10 28.04.1981 Vlag van Schotland Schotland – Israël Vlag van Israël 3 – 1 WK-kwalificatie
11 19.05.1981 Vlag van Schotland Schotland – Noord-Ierland Vlag van Noord-Ierland 2 – 0 British Home Championship
12 23.05.1981 Vlag van Engeland Engeland – Schotland Vlag van Schotland 0 – 1 British Home Championship
13 09.09.1981 Vlag van Schotland Schotland – Zweden Vlag van Zweden 2 – 0 WK-kwalificatie
14 24.02.1982 Vlag van Spanje Spanje – Schotland Vlag van Schotland 3 – 0 Oefeninterland
15 28.04.1982 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland – Schotland Vlag van Schotland 1 – 1 British Home Championship
16 18.06.1982 Vlag van Brazilië Brazilië – Schotland Vlag van Schotland 4 – 1 WK-eindronde
17 15.12.1982 Vlag van België België – Schotland Vlag van Schotland 3 – 2 EK-kwalificatie
18 30.03.1983 Vlag van Schotland Schotland – Zwitserland Vlag van Zwitserland 2 – 2 EK-kwalificatie
19 28.05.1983 Vlag van Wales Wales – Schotland Vlag van Schotland 0 – 2 British Home Championship
20 01.06.1983 Vlag van Engeland Engeland – Schotland Vlag van Schotland 2 – 0 British Home Championship
21 12.06.1983 Vlag van Canada Canada – Schotland Vlag van Schotland 0 – 2 Oefeninterland
22 16.06.1983 Vlag van Canada Canada – Schotland Vlag van Schotland 0 – 3 Oefeninterland
23 20.06.1983 Vlag van Canada Canada – Schotland Vlag van Schotland 0 – 2 Oefeninterland
24 21.09.1983 Vlag van Schotland Schotland – Uruguay Vlag van Uruguay 2 – 0 Oefeninterland
25 12.10.1983 Vlag van Schotland Schotland – België Vlag van België 1 – 1 EK-kwalificatie
26 16 Nov 1983 Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische Republiek – Schotland Vlag van Schotland 2 – 1 EK-kwalificatie
27 13.12.1983 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland – Schotland Vlag van Schotland 2 – 0 British Home Championship
28 28.02.1984 Vlag van Schotland Schotland – Wales Vlag van Wales 2 – 1 British Home Championship
29 26.05.1984 Vlag van Schotland Schotland – Engeland Vlag van Engeland 1 – 1 British Home Championship
30 01.06.1984 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Schotland Vlag van Schotland 2 – 0 Oefeninterland
31 12.09.1984 Vlag van Schotland Schotland – Joegoslavië Vlag van Joegoslavië (1943-1992) 6 – 1 Oefeninterland
32 17.10.1984 Vlag van Schotland Schotland – IJsland Vlag van IJsland 3 – 0 WK-kwalificatie
33 14.11.1984 Vlag van Schotland Schotland – Spanje Vlag van Spanje 3 – 1 WK-kwalificatie
34 27.02.1985 Vlag van Spanje Spanje – Schotland Vlag van Schotland 1 – 0 WK-kwalificatie
35 27.03.1985 Vlag van Schotland Schotland – Wales Vlag van Wales 0 – 1 WK-kwalificatie
36 25.05.1985 Vlag van Schotland Schotland – Engeland Vlag van Engeland 1 – 0 Oefeninterland
37 28.05.1985 Vlag van IJsland IJsland – Schotland Vlag van Schotland 0 – 1 WK-kwalificatie
38 10.09.1985 Vlag van Wales Wales – Schotland Vlag van Schotland 1 – 1 WK-kwalificatie
39 16.10.1985 Vlag van Schotland Schotland – Duitse Democratische Republiek Vlag van Duitse Democratische Republiek 0 – 0 Oefeninterland
40 20.11.1985 Vlag van Schotland Schotland – Australië Vlag van Australië 2 – 0 WK-kwalificatie
41 04.12.1985 Vlag van Australië Australië – Schotland Vlag van Schotland 0 – 0 WK-kwalificatie
42 23.04.1986 Vlag van Engeland Engeland – Schotland Vlag van Schotland 2 – 1 Oefeninterland
43 29.04.1986 Vlag van Nederland Nederland – Schotland Vlag van Schotland 0 – 0 Oefeninterland
44 04.06.1986 Vlag van Denemarken Denemarken – Schotland Vlag van Schotland 1 – 0 WK-eindronde
45 01.04.1987 Vlag van België België – Schotland Vlag van Schotland 4 – 1 EK-kwalificatie
46 23.05.1987 Vlag van Schotland Schotland – Engeland Vlag van Engeland 0 – 0 Stanley Rous Cup
47 26.05.1987 Vlag van Schotland Schotland – Brazilië Vlag van Brazilië 0 – 2 Stanley Rous Cup
48 14.10.1987 Vlag van Schotland Schotland – België Vlag van België 2 – 0 EK-kwalificatie
49 11.11.1987 Vlag van Bulgarije Bulgarije – Schotland Vlag van Schotland 0 – 1 EK-kwalificatie
50 02.12.1987 Vlag van Luxemburg Luxemburg – Schotland Vlag van Schotland 0 – 0 EK-kwalificatie Aanvoerder
51 17.02.1988 Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië – Schotland Vlag van Schotland 2 – 2 Oefeninterland
52 22.03.1988 Vlag van Malta Malta – Schotland Vlag van Schotland 1 – 1 Oefeninterland
53 27.04.1988 Vlag van Spanje Spanje – Schotland Vlag van Schotland 0 – 0 Oefeninterland
54 17.05.1988 Vlag van Schotland Schotland – Colombia Vlag van Colombia 0 – 0 Stanley Rous Cup
55 21.05.1988 Vlag van Engeland Engeland – Schotland Vlag van Schotland 1 – 0 Stanley Rous Cup
56 14.09.1988 Vlag van Noorwegen Noorwegen – Schotland Vlag van Schotland 1 – 2 WK-kwalificatie
57 19.10.1988 Vlag van Schotland Schotland – Joegoslavië Vlag van Joegoslavië (1943-1992) 1 – 1 WK-kwalificatie
58 22.12.1988 Vlag van Italië Italië – Schotland Vlag van Schotland 2 – 0 Oefeninterland
59 08.02.1989 Vlag van Cyprus Cyprus – Schotland Vlag van Schotland 2 – 3 WK-kwalificatie
60 08.03.1989 Vlag van Schotland Schotland – Frankrijk Vlag van Frankrijk 2 – 0 WK-kwalificatie Aanvoerder
61 26.04.1989 Vlag van Schotland Schotland – Cyprus Vlag van Cyprus 2 – 1 WK-kwalificatie
62 27.05.1989 Vlag van Schotland Schotland – Engeland Vlag van Engeland 0 – 2 Stanley Rous Cup
63 30.05.1989 Vlag van Schotland Schotland – Chili Vlag van Chili 2 – 0 Stanley Rous Cup
64 06.09.1989 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië – Schotland Vlag van Schotland 3 – 1 WK-kwalificatie
65 11.10.1989 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Schotland Vlag van Schotland 3 – 0 WK-kwalificatie
66 15.11.1989 Vlag van Schotland Schotland – Noorwegen Vlag van Noorwegen 1 – 1 WK-kwalificatie
67 28.03.1990 Vlag van Schotland Schotland – Argentinië Vlag van Argentinië 1 – 0 Oefeninterland Aanvoerder
68 25.04.1990 Vlag van Schotland Schotland – Duitse Democratische Republiek Vlag van Duitse Democratische Republiek 0 – 1 Oefeninterland Aanvoerder
69 16.05.1990 Vlag van Schotland Schotland – Egypte Vlag van Egypte 1 – 3 Oefeninterland Aanvoerder
70 11.06.1990 Vlag van Costa Rica Costa Rica – Schotland Vlag van Schotland 1 – 0 WK-eindronde
71 16.06.1990 Vlag van Zweden Zweden – Schotland Vlag van Schotland 1 – 2 WK-eindronde
72 20.06.1990 Vlag van Brazilië Brazilië – Schotland Vlag van Schotland 1 – 0 WK-eindronde
73 12.09.1990 Vlag van Schotland Schotland – Roemenië Vlag van Roemenië 2 – 1 EK-kwalificatie
74 17.10.1990 Vlag van Schotland Schotland – Zwitserland Vlag van Zwitserland 2 – 1 EK-kwalificatie Aanvoerder
75 06.02.1991 Vlag van Schotland Schotland – Sovjet-Unie Vlag van Sovjet-Unie 0 – 1 Oefeninterland
76 27.03.1991 Vlag van Schotland Schotland – Bulgarije Vlag van Bulgarije 1 – 1 EK-kwalificatie Aanvoerder
77 17.02.1993 Vlag van Schotland Schotland – Malta Vlag van Malta 3 – 0 WK-kwalificatie Aanvoerder

Carrière als trainer

Beginjaren

In zijn eerste jaar als trainer van Motherwell werd de club meteen vicekampioen. Maar McLeish kon die prestatie nadien niet evenaren, integendeel. De club streed twee jaar tegen de degradatie en zag McLeish in 1998 verhuizen naar Hibernian. Hoewel de club beter begon te presteren na de komst van de gewezen international slaagde Hibernian er niet om in de hoogste afdeling te blijven. De club uit Edinburgh degradeerde, maar keerde onder leiding van McLeish na een seizoen terug in de Schotse Premier League. Na de promotie nestelde de club zich in de middenmoot, bereikte het de halve finale van de beker en wist het talentvolle spelers als Russell Latapy en Franck Sauzée aan te trekken. In 2000/01 werkte Hibernian een uitstekend seizoen af. De club werd derde in de competitie en verloor in de bekerfinale van landskampioen Celtic.

Glasgow Rangers

In december 2001 maakte McLeish de overstap naar Glasgow Rangers. De club trok hem aan op aanraden van zijn voorganger Dick Advocaat. Zijn eerste seizoen bij de Schotse topclub bleek meteen een succes te zijn. De Rangers wonnen zowel de beker als de League Cup. McLeish, die in Glasgow kon rekenen op ervaren spelers als Ronald de Boer en Barry Ferguson, deed een seizoen later nog beter. De club won in 2002 de nationale treble (titel, beker en League Cup).

Maar ondanks het sportieve succes, doken er ook problemen op. De club verkeerde in financiële moeilijkheden en moest vanaf 2003 afscheid nemen van onder meer Ferguson, Arthur Numan, Claudio Caniggia en Bert Konterman. De club trok dat jaar wel Frank de Boer aan, maar slaagde er in de competitie niet in om afstand te nemen rivaal Celtic. McLeish kwam onder druk te staan, maar kon na de transfers van onder meer Thomas Buffel, Dado Pršo, Jean-Alain Boumsong en Ronald Waterreus in 2005 opnieuw zegevieren. Glasgow Rangers won op de laatste speeldag van het seizoen verrassend de landstitel.

In het daaropvolgende seizoen 2005/06 wist Glasgow Rangers voor het eerst de groepsfase van de UEFA Champions League te overleven. De club bereikte de achtste finale, waarin het op basis van het aantal op verplaatsing gescoorde doelpunten uitgeschakeld werd door Villarreal. Ook in de competitie begon het team van McLeish sterk aan het seizoen. Zijn elftal won de topper tegen Celtic, maar stuikte begin 2006 in elkaar na de bekeruitschakeling tegen zijn ex-club Hibernian. Supporters eisten het ontslag van zowel McLeish als voorzitter David Murray. Desondanks verklaarde Murray dat McLeish tot het einde van het seizoen zou blijven. In maart 2006 werd Paul Le Guen aangekondigd als zijn opvolger.

Bondscoach van Schotland

Na zijn afscheid bij de Rangers besloot McLeish om niet opnieuw een Schotse club te trainen omdat hij naar eigen zeggen alles al had bereikt in het Schotse voetbal. Verscheidene Engelse clubs toonden interesse, maar uiteindelijk ging de 48-jarige coach aan de slag bij de Schotse nationale ploeg.[1] Op 29 januari 2007 werd hij als nieuwe bondscoach voorgesteld; hij volgde zijn landgenoot Walter Smith op. McLeish kreeg de opdracht om zich te kwalificeren voor Euro 2008. Maar nederlagen tegen Italië en Georgië zorgden ervoor dat McLeish niet in zijn opzet slaagde en hij voortijdig vertrok. McLeish werd opgevolgd door George Burley.

Interlands Vlag van Schotland Schotland onder leiding van Alex McLeish
№ Datum Wedstrijd Uitslag Competitie
1 24.03.2007 Vlag van Schotland Schotland – Georgië Vlag van Georgië 2–1 EK-kwalificatie
2 28.03.2007 Vlag van Italië Italië – Schotland Vlag van Schotland 2–0 EK-kwalificatie
3 30.05.2007 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk – Schotland Vlag van Schotland 0–1 Oefeninterland
4 06.06.2007 Vlag van Faeröer Faeröer – Schotland Vlag van Schotland 0–2 EK-kwalificatie
5 22.08.2007 Vlag van Schotland Schotland – Zuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika 1–0 Oefeninterland
6 08.09.2007 Vlag van Schotland Schotland – Litouwen Vlag van Litouwen 3–1 EK-kwalificatie
7 12.09.2007 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Schotland Vlag van Schotland 0–1 EK-kwalificatie
8 13.10.2007 Vlag van Schotland Schotland – Oekraïne Vlag van Oekraïne 3–1 EK-kwalificatie
9 17.10.2007 Vlag van Georgië Georgië – Schotland Vlag van Schotland 2–0 EK-kwalificatie
10 17.11.2007 Vlag van Schotland Schotland – Italië Vlag van Italië 1–2 EK-kwalificatie

Birmingham City

Alex McLeish als trainer van Birmingham City.

In november 2007 volgde hij Steve Bruce op als coach van Birmingham City.[2] McLeish kende een goede start dankzij een uitzege tegen Tottenham Hotspur (2-3). Tijdens de winterstop versterkte hij zijn team met David Murphy, James McFadden en Mauro Zárate. Desondanks degradeerde de club in 2009 naar The Championship. In de tweede divisie wist Birmingham echter meteen de promotie af te dwingen. In het seizoen 2009/10 zette Birmingham een reeks neer van twaalf duels zonder nederlaag, een clubrecord. Bovendien startte McLeish negen wedstrijden op rij met dezelfde basisopstelling, wat een record was in de Premier League. In december 2009 werd McLeish de eerste trainer van Birmingham City die verkozen werd tot "Manager of the Month". Birmingham eindigde in 2010 voor het eerst in meer dan 50 jaar op de negende plaats in het klassement.

In het daaropvolgende seizoen bereikte de club de finale van de League Cup. Birmingham, dat het moest opnemen tegen Arsenal, kwam 1-0 voor via Nikola Žigić. Maar tien minuten later zorgde Robin van Persie voor de gelijkmaker. Er leken verlengingen aan te komen, tot Birmingham-invaller Obafemi Martins net voor affluiten alsnog voor een 2-1 zege zorgde. McLeish noemde het later zijn grootste verwezenlijking als trainer[3], maar kon wel niet voorkomen dat de club enkele maanden later opnieuw naar The Championship zakte. Hoewel het bestuur de samenwerking wou verderzetten, nam McLeish in juni 2011 via een e-mail ontslag.

Aston Villa

Enkele dagen na zijn ontslag bij Birmingham City maakte de Schot de controversiële overstap naar stadsrivaal Aston Villa, waar hij de Fransman Gérard Houllier opvolgde.[4] Birmingham diende een klacht in omdat McLeish nog onder contract lag, maar dat werd door Aston Villa ontkend. Inmiddels werd het trainingscomplex van zijn nieuwe werkgever beklad met graffitiboodschappen tegen de komst van McLeish. Maar ondanks de transfers van Shay Given en Charles N'Zogbia en de huur van Robbie Keane liet Aston Villa geen goede indruk na in de Premier League. De club wist voor eigen volk slechts vier keer te winnen en eindigde maar net boven de degradatiezone. Een dag na de laatste speeldag werd het contract van McLeish stopgezet. Hij ging de geschiedenis in als de slechtste coach ooit van Aston Villa met een winstpercentage van 21,4%.[5]

Nottingham Forest

In december 2012 belandde McLeish opnieuw in de Engelse tweede divisie. De Schotse coach werd bij Nottingham Forest aangesteld als de opvolger van Sean O'Driscoll. In zijn eerste duel speelde Nottingham 2-2 gelijk tegen Crystal Palace na een late gelijkmaker van spits Billy Sharp. Op 2 februari 2013 verloor het team van McLeish met 2-1 van zijn ex-club Birmingham, waarna hij weigerde om zijn toekomst aan Nottingham te verbinden. Bovendien ergerde hij zich ook aan het transferbeleid van het bestuur, dat er tijdens de winterstop niet in geslaagd was om George Boyd aan te trekken. Op 5 februari 2013 werd de samenwerking tussen Nottingham en McLeish na onderling overleg stopgezet. McLeish was 41 dagen trainer van de club.[6]

KRC Genk

Op 22 augustus 2014 volgde hij Emilio Ferrera op als coach van KRC Genk.[5] Ferrera werd in het seizoen 2014/15 na de eerste speeldag ontslagen. McLeish, die bij Genk opnieuw verenigd wordt met Thomas Buffel, tekende een contract voor twee seizoenen.

Schotland

Op 15 februari 2018 stelde de Schotse voetbalbond hem aan als bondscoach van de nationale voetbalploeg. McLeish, op dat moment 59 jaar oud, was eerder in 2007 bondscoach van zijn vaderland. Hij volgde Gordon Strachan op, die in oktober was opgestapt nadat hij de Schotten niet naar het WK voetbal 2018 had weten te loodsen. De FA wilde eigenlijk Michael O'Neill aanstellen, maar die verlengde zijn contract bij Noord-Ierland.[7] In de eerste wedstrijd onder leiding van de nieuwe bondscoach verloor Schotland op vrijdag 23 maart met 1-0 van Costa Rica door een treffer van Marco Ureña in de 14de minuut. McLeish stuurde in die vriendschappelijke wedstrijd vijf debutanten het veld in: Scott McKenna (Aberdeen), Kevin McDonald (Fulham), Jamie Murphy (Rangers FC), Scott McTominay (Manchester United) en Oliver McBurnie (Barnsley).

De resultaten onder McLeish in zijn tweede ambtstermijn waren wisselvallig. In de UEFA Nations League leidde hij Schotland weliswaar naar de groepszege in groep 1 van Divisie C, waardoor Schotland promoveerde naar Divisie B, maar in de kwalificatiereeks voor het EK 2020 startte hij met een povere 3 op 6 tegen Kazachstan en San Marino. Op 18 april 2019 werd hij ontslagen bij Schotland.[8]

Erelijst

Als speler

Aberdeen

Als trainer

Hibernian

Glasgow Rangers

Birmingham City

Individuele prijzen

  • Scottish Football Hall of Fame
  • SPL Manager of the Month (9): oktober 2000, februari 2002, september 2002, februari 2003, augustus 2003, september 2003, november 2004, februari 2005, januari 2006
  • Premier League Manager of the Month (1): december 2009

Zie ook

Vlag van Schotland
Vlag van Schotland
Schots voetbalelftal – WK 1986 (groepsfase)

1 Leighton · 2 Gough · 3 Malpas · 4 Souness Aanvoerder · 5 McLeish · 6 Miller · 7 Strachan · 8 Aitken · 9 Bannon · 10 Bett · 11 McStay · 12 Goram · 13 Nicol · 14 Narey · 15 Albiston · 16 McAvennie · 17 Archibald · 18 Sharp · 19 Nicholas · 20 Sturrock · 21 Cooper · 22 Rough · Coach: Ferguson

Vlag van Schotland
Vlag van Schotland
Schots voetbalelftal – WK 1990 (groepsfase)

1 Leighton · 2 McLeish · 3 Aitken Aanvoerder · 4 Gough · 5 McStay · 6 Malpas · 7 Johnston · 8 Bett · 9 McCoist · 10 MacLeod · 11 Gillespie · 12 Goram · 13 Durie · 14 McInally · 15 Levein · 16 McCall · 17 McKimmie · 18 Collins · 19 McPherson · 20 McAllister · 21 Fleck · 22 Gunn · Coach: Roxburgh

Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ McLeish bondscoach Schotland NU.nl, 29 januari 2007
  2. ↑ McLeish stapt op als bondscoach Schotland NU;NL, 27 november 2007. Gearchiveerd op 26 augustus 2014.
  3. ↑ Birmingham City win is 'my greatest achievement', says Alex McLeish The Guardian, 27 februari 2011. Gearchiveerd op 10 juni 2021.
  4. ↑ Alex McLeish nieuwe Aston Villa-coach De Morgen, 17 juni 2011. Gearchiveerd op 26 augustus 2014.
  5. ↑ a b Genk tovert onverwachte naam uit hoed: Schot McLeish nieuwe coach Het Laatste Nieuws, 22 augustus 2014. Gearchiveerd op 4 maart 2016.
  6. ↑ Bye Eck! McLeish walks out on Forest after just 41 days... that's even shorter than Clough's turbulent reign at Leeds Daily Mail, 5 februari 2013
  7. ↑ McLeish na ruim tien jaar terug als bondscoach Schotland, Algemeen Dagblad, 15 februari 2018. Gearchiveerd op 24 maart 2018.
  8. ↑ Schotland wijst bondscoach Alex McLeish (ex-Racing Genk) de deur Sporza, 18 april 2019