Ack van Rooyen : Levensloop Wikipedia, de vrije encyclopedie

Ack van Rooyen

Ack van Rooyen in 2012 tijdens ZeelandJazz in Middelburg

Algemene informatie

Geboortenaam

Arie Willem Cornelis van Rooyen^[1]

Geboren

1 januari 1930

Geboorteplaats

Rijswijk (Zuid-Holland)

Overleden

18 november 2021

Overlijdensplaats

Den Haag

Werk

Genre(s)

Jazz

Beroep

Musicus

Instrument(en)

trompet, bugel

Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel

Portaal

Muziek

Ack van Rooyen (Rijswijk (Zuid-Holland), 1 januari 1930 – Den Haag, 18 november 2021) was een Nederlandse jazz-trompettist en bugellist.^[2]

Levensloop

Hij was zoon van machinist Arie van Rooijen en Jacomina Catharina Minnaar. Zelf is hij in 1958 in de Verenigde Staten getrouwd met de Amerikaanse jazz-zangeres Barbara/Barbra Field (1934-2019). Broer Jerry van Rooyen was ook musicus.

Van Rooyen ging de muziekwereld in met behulp van het draaien van platen, Rob Madna en zijn broer. Van Rooyen studeerde aan het Haags Conservatorium cum laude af. In 1949 begon hij zijn beroepscarrière bij Het Gelders Orkest. Gedurende het seizoen 1950-1951 maakte hij deel uit van het Boptette van Rob Pronk. Na vertrek in 1952 uit het orkest werkte hij voor verschillende jazzensembles, zoals The Ramblers (samen met zijn broer Jerry). Vanaf 1957 tot 1960 speelde hij in het orkest van Aimé Barelli in Parijs. Vervolgens werd hij trompettist bij de SFB-bigband in Berlijn en daarna in het Radio-Sinfonieorchester Stuttgart des SWR in Stuttgart. In die periode gaf hij les aan de muziekscholen in die stad. Hij werkte samen met andere jazzmusici waaronder Joe Haider, Eberhard Weber, Wolfgang Dauner, Klaus Weiss en Peter Herbolzheimer. Met onder andere Dauner richtte hij zijn platenlabel Mood Records, waarbij meer royalty's naar uitvoerenden gingen als de plaat eenmaal uit de productiekosten was. Aan de Amerikaanse kant werkte hij samen met Gil Evans en Clark Terry. Bekend werd Van Rooyen als solist tijdens de concerten en plaatopnamen van het orkest van Bert Kaempfert. Verder speelde hij voor The Skymasters, het United Jazz + Rock Ensemble en Peter Herbolzheimers Rhythm Combination & Brass. In 1980 keerde hij, nu als docent, terug naar het Haags Conservatorium.

In 2007 ontving Van Rooyen voor zijn oeuvre de Singer Laren Jazz Award. In 2017 werd de Blijvend Applaus Prijs aan hem toegekend. Op 3 januari 2020 werd hij tijdens de viering van zijn 90ste verjaardag in het Bimhuis in Amsterdam benoemd tot officier in de Orde van Oranje-Nassau. Tijdens inJazz in Rotterdam werd op 26 juni 2020 bekendgemaakt dat Van Rooyen de Buma Boy Edgar Prijs 2020 heeft gewonnen.^[3]^[4]

Van Rooyen overleed in november 2021 op 91-jarige leeftijd.^[5]^[6] Zijn rouwadvertentie begon met: The song has ended but the melody lingers on.^[7] Hij beschouwde muziekspelen altijd als een hobby in plaats van een beroep.

Bronnen, noten en/of referenties

Jozef Robijns, Miep Zijlstra: Algemene muziek encyclopedie, Haarlem: De Haan, 1979-1984, ISBN 978-90-228-4930-9, deel 8, pagina 363
Jeroen de Valk, Een trompet met twee tandenborstels. Het Parool (14 februari 1981). Geraadpleegd op 14 juni 2022 – via delpher.nl.
Ack van Rooyen op Muziekweb, muziekbibliotheek van Nederland
Website Ack van Rooyen (geraadpleegd 14 juni 2022)

↑ Gezinskaart Den Haag in combinatie met overlijdensbericht
↑ Amerikaans/Engels voor bugel is flügelhorn.
↑ The Buma Boy Edgar Prize 2020 goes to flugelhorn and trumpet player Ack van Rooyen. Gearchiveerd op 2 januari 2021. Geraadpleegd op 26 juni 2020.
↑ Buma Boy Edgar Prijs 2020 voor Ack van Rooyen. Buma Boy Edgar Prijs. Gearchiveerd op 25 september 2020. Geraadpleegd op 30 juli 2020.
↑ Ack van Rooyen op 91-jarige leeftijd overleden. Jazzenzo (18 november 2021). Gearchiveerd op 19 november 2021.
↑ Fameuze Haagse jazzmuzikant Ack van Rooyen overleden. de Volkskrant (18 november 2021).
↑ Rouwadvertentie op Mensenlinq (geraadpleegd 14 juni 2022. Gearchiveerd op 25 september 2022.