Édouard Louis

Édouard Louis
Louis in 2017
Algemene informatie
Geboren	30 oktober 1992
Geboorteplaats	Hallencourt
Land	Frankrijk
Beroep	Auteur
Werk
Jaren actief	2013-heden
Onderscheidingen	Pierre Guénin Prijs
(en) IMDb-profiel
Portaal    Literatuur

Édouard Louis, Hallencourt, Somme, Frankrijk (geboren als Eddy Bellegueule;^[1] 30 oktober 1992)^[2] is een Franse schrijver.

Biografie

Édouard Louis - oorspronkelijke naam Eddy Bellegueule^[1] - is geboren en opgegroeid in het noorden van Frankrijk, wat tevens de achtergrond is van zijn eerste roman En finir avec Eddy Bellegueule (in het Nederlands verschenen met als titel Weg met Eddy Bellegueule). Louis groeide op in een arme familie: zijn vader, een fabrieksarbeider, werd wegens zijn langdurige zware lichamelijke werk invalide, arbeidsongeschikt en werkloos; zijn moeder had af en toe werk in de ouderenzorg.^[3] De familie moest leven van de bijstand. De armoede, het racisme, het alcoholisme en de afschuw van zijn homoseksualiteit waarmee Louis tijdens zijn jeugd werd geconfronteerd, zijn de voornaamste onderwerpen van zijn literaire werk.^[4] Intellectueel is hij sterk geïnspireerd door de Franse socioloog Pierre Bourdieu.^[5][6]

Hij was de eerste van zijn familie die naar de universiteit ging en in 2011 werd hij toegelaten op de École Normale Supérieure in Parijs.^[7] In 2013 veranderde hij zijn naam officieel naar Édouard Louis.^[8]

In januari 2014 publiceerde hij En finir avec Eddy Bellegueule (in het Nederlands verschenen met als titel Weg met Eddy Bellegueule), een autobiografische roman. Dit boek kreeg veel media-aandacht en werd geprezen om zijn literaire verdiensten en het meeslepende verhaal.^{[1][3][9][10][11][12]} Bovendien gaf het boek aanleiding tot discussie en controverse over de perceptie van de arbeidersklasse.^[13]

In 2016 verscheen zijn tweede roman, Histoire de la violence (in het Nederlands verschenen met als titel Geschiedenis van geweld), eveneens autobiografisch. Het boek begint met de beschrijving van een maniakale schoonmaakactie in de vroege ochtend na kerstavond 2012. De schoonmaakwoede wordt veroorzaakt doordat hij 's nachts bijna is vermoord, bestolen en verkracht door Reda, een jongen met wie hij vlak daarvoor nog een leuke avond heeft doorgebracht. Édouard Louis probeert de oorzaken van het geweld te begrijpen en keert daarvoor terug naar het verleden van zijn aanvaller Reda, zijn jeugd en de armoede waarin hij leefde, en ook op het koloniale verleden van Frankrijk.^[14][15] Een Nederlandse toneelbewerking van de roman verscheen in 2022, gemaakt door Abdel Daoudi.^[16]

In 2018 publiceerde hij zijn derde autobiografische roman, Qui a tué mon père (in het Nederlands verschenen met als titel Ze hebben mijn vader vermoord). Het is een hommage aan zijn vader en een aanklacht tegen het kapitalisme en de politieke elite die de lagere klassen de rekening laat betalen van hun beleid.^[17] In 2020 schreef toneelregisseur Ivo van Hove een toneeladaptatie van het werk in de vorm van een monoloog door acteur Hans Kesting.^[18][19] De voorstelling werd afgelast vanwege de coronapandemie^[18] en later alsnog uitgevoerd.^[20]

In 2021 verscheen Combats et métamorphoses d'une femme (in het Nederlands verschenen met als titel Strijd en metamorfose van een vrouw), een roman over het leven van zijn moeder.^[21][22]

In 2022 verscheen Changer: Méthode (in het Nederlands verschenen met als titel Veranderen: methode), een autobiografie in de vorm van twee fictieve brieven, aan zijn vader en aan zijn beste vriendin.^[23]

Bibliografie

Prijzen

• 2014: Pierre Guénin Prijs tegen homofobie en voor gelijke rechten, voor zijn werk En finir avec Eddy Bellegueule.