Opeth

Opeth
Almanya'da düzenlenen Rock Hard Festival 2017'de Opeth
Soldan sağa: Fredrik Åkesson, Joakim Svalberg, Mikael Åkerfeldt, Martin Axenrot, Martín Méndez
Genel bilgiler
Başladığı yerİsveç İsveç
Tarzlar
  • Progresif metal
  • Progresif death metal
  • Progresif rock
Etkin yıllar1990-günümüz
Müzik şirketi
  • Moderbolaget
  • Nuclear Blast
  • Candlelight
  • Century Black
  • Peaceville
  • Music for Nations
  • Koch
  • Roadrunner
  • Atomic Fire
İlişkili hareketler
  • Bloodbath
  • Katatonia
  • Storm Corrosion
Resmî siteopeth.com
Üyeler
  • Mikael Åkerfeldt
  • Martín Méndez
  • Fredrik Åkesson
  • Joakim Svalberg
  • Waltteri Väyrynen

Opeth, 1989 yılında İsveç'te kurulmuş progresif metal grubudur.[1][2] Vokalist David Isberg tarafından kurulan grup yıllar içinde pek çok eleman değişikliği yaşamış, 1992'de Isberg'ün ayrılmasıyla birlikte grupta kurucu üye kalmamıştır. Isberg'ün ayrılmasının ardından grubun vokalisti ve ana söz yazarı Mikael Åkerfeldt olmuştur. Opeth; caz, progresif rock, geleneksel, blues, klasik müziği metal müzik ile harmanlar; bu harmanlara uzun ve tekrarı bol kompozisyonlarında yer verir. İlk zamanlarında death metal hatta black metal melodilerinin çok yoğun kullanıldığı çalışmalar yapmışken, özellikle Blackwater Park ve Deliverance albümlerinden sonra progresif etki hızla baskınlaşmıştır. Birçok parçada akustik gitar ve yumuşak vokal bölümlerinin yanı sıra, ani ve güçlü geçişler ile sert melodilere ve brutal vokallere rastlanır. İlk dört albüm boyunca nadiren sahneye çıkan grup, özellikle Blackwater Park albümünün ardından çıktıkları dünya turunda birçok ülkede sahne almıştır.

Opeth'in 13 stüdyo albümü, dört konser albümü (üçü DVD'li) ve iki kutulu seti bulunmaktadır. Grubun çıkış albümü Orchid 1995 yılında yayımlanmıştır. 2008'de yayımlanan Watershed albümü, ilk haftasında Billboard 200 listesinde 23. sıraya yerleşmiştir. Kasım 2009 itibarıyla grubun albüm ve DVD'leri dünya çapında 1,5 milyondan fazla satmış;[3] SoundScan verilerine göre Blackwater Park, Damnation ve Deliverance albümleri ABD'de toplam 300.000 satmıştır.

Tarihçe

Kuruluş (1989–1993)

Åkerfeldt (resimdeki) ve Isberg, üyelerin çoğu ayrı yollara gittikten sonra grupla devam etmeye karar verdi.

Opeth, 1990 yılında İsveç'in Stockholm şehrinde baş vokalisti David Isberg tarafından death metal grubu olarak kuruldu.[4] Isberg, henüz 16 yaşında olan Eruption grubunun eski basçısı Mikael Åkerfeldt'ten gruba katılmasını istedi. Ertesi gün Åkerfeldt grupla beraber çalmaya geldiğinde, Isberg'in hâlihazırdaki basçı da dahil grup elemanlarından kimseye Åkerfeldt'in katılacağını söylemediği ortaya çıktı. Tüm grup elemanlarının dahil olduğu tartışmanın sonucunda Isberg ve Åkerfeldt, beraber yeni bir projede yer almak istediklerini belirterek ayrılma kararı aldılar. Bu yeni projede grup ismi Wilbur Smith'in Sunbird (Güneşkuşu) adlı romanından alınmıştır. Bu romanda Opet adında bir "Ay Şehri" bulunur. Grup elemanları bunu türeterek "Opeth" isminde karar kılarlar.

Isberg ve Åkerfeldt; davulda Anders Nordin, basta Nick Döring ve gitarda Andreas Dimeo'yu gruba aldılar. Grubun yavaş ilerlemesinden rahatsız olan Döring ve Dimeo, ilk performanslarından sonra gruptan ayrıldılar. Bunun ardından Kim Pettersson ve Johan DeFarfalla bas ve gitarda yerini aldı. İkinci performanslarından sonra DeFarfalla Almanya'ya gitmek için grubu bıraktı ve onun yerine Åkerfeldt'in arkadaşı olan Peter Lindgren gruba alındı. Bir sonraki performanstan sonra Pettersson ve Isberg de grubu bırakma kararı aldı. Åkerfeldt, son ayrılıklardan sonra vokaller üzerinde çalışmaya başladı ve üçlü,bir yılı yeni şarkılar yazarak geçirdi. Bu süreçte tipik death metal kalıplarından uzaklaştılar, davulda blast beatleri daha az kullandılar ve şarkılarında akustik gitar bölümlerine yer verdiler. Bu Opeth'in temel tarzının oturmaya başladığı dönemlere denk gelir.

Orchid, Morningrise ve My Arms, Your Hearse (1994–1998)

Opeth çıkış albümü Orchid'i 1994 yılında yapımcı Dan Swanö ile kaydetti. Yeni kurulan Candelight Records'un yayımla ilgili problemleri yüzünden albüm 1995 yılının ortalarına kadar çıkmadı. Orchid albümü, progresif etkili death metalin sınırlarını ve insanların tepkilerini ölçtü, birçok eleştirmen tarafından başarılı ve farklı olarak değerlendirildi. İngiltere'deki birkaç canlı performanstan sonra, grup stüdyoya geri döndü ve yeni bir albüm için çalışmalara başladı ve 1996 yılında Morningrise'ı yayımladılar. Sadece beş şarkıdan oluşan albüm neredeyse bir saattir. Bu albümden sonra grup tekrar turneye çıktı. Turnenin ilk ayağı İngiltere'de, ikinci ayağı ise İskandinavya'da Cradle of Filth'le beraber olmuştur. Bu turne sırasında grup Century Media Records'un dikkatini çekmiş ve bu sayede ilk iki albümlerinin Amerika'da da yayınlanmasını sağlamıştır. Turneden sonra Åkerfeldt ve Lindgren kişisel sebeplerden dolayı, davulcu Nordin'den habersiz olarak DeFarfalla'yı gruptan çıkarmışlardır. Åkerfeldt Nordin'e haber verdiği sırada,Brezilya'da olan Nordin gruptan ayrılmaya karar vermiştir. Yeniden eleman arayışına giren grup, gazeteye verdikleri ilana cevap veren, eski Amon Amarth bateristi Martin López'i gruba kabul etmişlerdir. López, Opeth'le olan çıkışını Iron Maiden'ın Remember Tomorrow isimli cover parçası ile yapmıştır. Ardından daha Century Media tarafından sağlanan daha büyük bir bütçe ile grup üçüncü albümü üzerinde çalışmaya başlamıştır. Çalışmalardan kısa süre önce Martin Mendez gruba basçı olarak alınmış ancak zaman sıkışıklığı nedeni ile basları Åkerfeldt kendisi çalmıştır. My Arms,Your Hearse albümü 1998'de bu çalışmalar sonucu ortaya çıkmıştır ve grubun dünya çapında çıkardığı ilk albümdür. İnanılmaz bir beğeniyle karşılanan albüm Opeth'in çok daha geniş kitlelere ulaşmasını sağlayan bir dönüm noktasıdır. Birçok dinleyici grubun bu albüm ile kendisini oturttuğu konusunda hemfikirdir. Progresif etki önceki albümlere nazaran azalmış, sözler ve melodiler sertleşmiştir. My Arms, Your Hearse, öldükten sonra dünyaya sevgilisini görmek için ruh olarak dönen bir adamın yaşadıklarını anlatmaktadır.

Still Life ve Blackwater Park (1999-2001)

Dördüncü albüm Still Life, 1999 yılında yayımlanır ve gerek yayımlanma amacı gerekse müzikal yapısı açısından,My Arms, Your Hearse ile aynı doğrultudadır. Candelight Records'un el değiştirmesi sebebiyle grup İngiltere'de Peaceville etiketi ile bilinen Music for Nations şirketi ile anlaşır ancak kullandıkları stüdyonun taşınması sebebiyle bu albümden önce yalnızca iki kez çalışma yapabilmiştir. Albüm kapağı tasarımındaki gecikme ve diğer tüm sorunlar nedeniyle, albüm bir ay geç çıkmıştır. Sözleşmedeki problemler yüzündense albüm Amerika'da 2001'e kadar yayımlanmamıştır. Still Life; dini görüşleri yaşadığı yerdeki herkesten farklı olduğu için kovulan, ancak yıllar sonra geri gelen ve kaybettiği sevgilisini, Melinda'yı bulan bir adamın başına gelenleri anlatır. "Face of Melinda" parçası albümdeki en etkileyici parçalardan biri olarak değerlendirilir. Daha sonra Melinda ismini, Åkerfeldt kızına isim olarak seçecektir.

Birkaç konserin ardından Opeth tekrar çalışmalara başlar. Prodüktörleri bu sefer Porcupine Tree'den Steven Wilson'dır. Åkerfeldt verdiği röportajda, önceki iki albümlerinde elde ettikleri başarıyı elde etmek için stüdyoya girdiğinde bu sefer işinin zor olduğunu, ancak verdikleri emeğe kesinlikle değdiğini söylemiştir. Ayrıca bu albümde Steven Wilson'ın etkisi ve yardımları ile grup yaratıcılığını tekrar ortaya çıkarmıştır. Ve bu emeğin sonunda Blackwater Park ortaya,2001 yılında çıkar. Albüm,eleştirmenlerden tam not almıştır ve grup bu albümün ardından dünya turuna çıkmıştır. Bu turnede ilk kez Avrupa'ya yönelmişlerdir ve Almanya'da, Wacken Open Air festivalde altmış bin kişiye çalmışlardır.

Deliverance ve Damnation (2002-2004)

Blackwater Park turnesinden döndükten sonra Opeth sıradaki albümü için çalışmaya başlamıştır. Başta Åkerfeldt yeni çalışmaları kategorize edip bir araya getirmek konusunda sıkıntı çekmiştir: "Harcamak istemediğim ve emek verdiğim yumuşak parçalara rağmen,bugüne kadar yaptığımızdan çok daha sert bir şeyler yapmak istiyorum." demiştir. Åkerfeldt'in eski arkadaşı olan Katatonia'dan Jonas Renkse şarkıları, biri sert diğeri ise sakin tınıları sahip olan iki ayrı albüm halinde yayınlama önerisinde bulunmuştur. Grup arkadaşlarına ve kayıt şirketine bile danışmadan öneriyi harika bulan Åkerfeldt; "Birazcık yalan söylemek zorunda kaldım... Onlara bu albümün çok kısa sürede ve tek bir albüme ayrılabilecek bütçe ile kaydedilebileceğini söyledim." demiştir. Yalnız bir provayla girdikleri kayıt sürecini Åkerfeldt "tarihlerinin en zor sınavı" olarak değerlendirmiştir. Şarkıların taslakları kaydedildikten sonra grup projeyi İngiltere'ye taşımıştır ve sert olan Deliverance albümü prodüktör Andy Sneap'le tamamlanmaya çalışılmıştır. Åkerfeldt, Sneap'in albümü ve kayıtları kurtardığını söylemiştir.

Deliverance, 2002'de dünya çapında yayımlanmış ve US Top Independent listesinde 19 numarada yer almıştır. Bu aynı zamanda grubun Amerikan listelerindeki ilk çıkışıdır. Diğer albümden önce Stokholm'de tek bir konser veren grup, daha sakin olan ikinci albümlerin vokal kayıtları için tekrar stüdyoya girmiştir. Åkerfeldt iki albümün asla bitmeyeceğine inansa da, Deliverance ve Damnation albümleri toplamda yedi haftalık bir süreçte bitmiştir, bu Blackwater Park albümü için harcanan sürenin tamamı kadardır. Damnation, 2003'te çıkmış ve US Billboard 200'de 192. sırada yerini almış, ayrıca Swedish Grammy'de "En iyi hard rock performansı" ödülünü almıştır.

Grup 2003-2004 senelerinde 200'e yakın sahne performansı ile en büyük turnelerini düzenlemiştir. İlk DVD olan Lamentations (Live at Shepherd's Bush Empire 200) 2 saatlik bir performans içerir ve bu konserde Damnation, Deliverance, Blackwater Park'tan şarkılar bulunur. Bu DVD'de ayrıca Deliverance ve Damnation'ın kaydıyla ilgili bir saatlik bir film de vardır.

Grup, Orta Doğu'da yapılan saldırıların yarattığı korku nedeniyle ekipleri olmadan Ürdün'de bir konser vermiştir. 6000 bilet satılan konserden sonra, Lopez Åkerfeldt'e panik atak rahatsızlığına dayanamadığını söyleyerek turneyi iptal etmek konusunda ısrar etmiştir. Daha önce de 2004'te, Lopez panik ataklarından dolayı Kanada'dan eve yollanmıştır. Grup turneyi iptal etmek yerine, sonraki konserlerde Lopez'in yerini, teknisyeniyle doldurma kararı almıştır. Lopez'in elinden geldiğince çabuk döneceğine söz vermesine rağmen, grup Gene Hoglan'a kendilerine eşlik etmesi için teklifte bulunmuştur. Ardından Lopez nihayet dönmüş ve Damnation ve Deliverance turunun son konseri olan Seattle konserine yetişmiştir. Ayrıca Per Wiberg gruba turne sırasında klavyeci olarak katılmıştır. Bir yılı aşkın süre turnede kalan Opeth, sonunda eve dönmüş ve yeni bir albüm için tekrar çalışmaya başlamıştır.

Ghost Reveries (2005-2007)

Opeth'in Avrupa'daki etiketi olan Music for Nations'ın kapılarını 2005'te kapatmasının ardından,grup birçok şirketle görüşmüş ve sonunda Roadrunner Records ile anlaşmıştır. Bu haberin duyulmasından sonra Opeth'in birçok hayranı,Roadrunner Records'un sıradan rock ve metal grupları ile çalışması gerekçesiyle grubun daha fazla satmak için bu yola başvurduğunu iddia etmiştir. Åkerfeldt tepki göstermiş ve "Bu çok onur kırıcı bir şey,15 yıllık kariyerimizde birçok konser verdik ve albüm çıkardık,bu sürede ve emekte Opeth hayranlarının güvenilirliğini kazanamamış olmak utanç verici." demiştir.

2004'ün sonlarına doğru albümdeki parçaları yazmayı tamamlayan Opeth, üç haftalık bir provanın ardından kayıtlara başlamıştır. Yaklaşık üç ay süren bir çalışma sonucunda Ghost Reveries yayımlanmıştır. Amerikan listelerinde 64,İsveç'te 9. olan albüm, grubun başarısının arttığının göstergesidir.

2006 yılının ortalarında Martin Lopez, Opeth'ten ayrıldığunu resmen duyurmuştur. Gerekçe olarak sağlık sorunlarını gösteren Lopez'in yerine,Martin Axenrot geçmiştir. Aynı yıl Gigantour kapsamında Megadeth'le aynı sahneyi paylaşan grup,aynı yıl bonus olarak Deep Purple'dan Soldier of Fortune cover'ını içeren albümün farklı bir versiyonunu tekrar yayınlamıştır. Bu versiyonda aynı zamanda 5.1 Surround sesle mikslenmiş bir DVD vardır. 2006'nın sonlarında, Camden Roundhouse'da yapılan konser kayıtlarını da içeren, çifte bir konser albümü olan The Roundhouse Tapes çıkmıştır.

Mayıs 2007'de Peter Lindgren, grupla geçen 16 yılından sonra ayrılma kararı aldığını açıklamıştır. "Bu hayatımda yaptığım en zor seçimdi ama şu noktada sanırım doğru olan bu." demiştir. "Birkaç kişiden oluşan ve zamanla pişen,dünya piyasasında kendine yer etmiş bir grupla çalmak için gereken ilgi ve ilhamımı kaybettiğimi düşünüyorum." diyerek gruptan ayrılmıştır.

Bu ayrılıktan sonra,eski Arch Enemy gitaristi Fredrik Åkesson gruba alınmıştır. Åkerfeldt şöyle açıklamıştır: "Peter'ın gidişinden sonra aklımıza gelen tek isim Fredrik'ti ve bence İsveç'teki en iyi üç gitaristten biri Fredrik. Birbirimizi yaklaşık dört yıldır tanıyoruz ve onun da bize ayak uydurabilecek tecrübeye sahip olduğunu biliyoruz."

Watershed (2008-2010)

Ghost Reveries albümünün ardından çıktıkları 200 konserin ardından, grup Kasım 2007'den Ocak 2008'e kadar stüdyoda kalmış, üçü cover olmak üzere on üç şarkı kaydetmiştir. Albümün bitmiş halinde yedi yeni şarkı vardır. Haziran 2008'de çıkarılan albümü Åkerfeldt "biraz daha enerjik" olarak tanımlamıştır. Bu albümün ardından grup UK Defenders of the Faith kapsamında Arch Enemy ile, Wacken Open Air'de, Progressive Nation'da Dream Theater ile birlikte sahne almıştır. Watershed grubun listelerde en çok başarı yakaladığı albümdür, US Billboard 200'e 23 numaradan giriş yapmıştır. Dünya turuna çıkan grup birçok ülkede sahne almıştır fakat İspanya'da ve Brezilya'daki konserler, Burning Live Festival'in iptal olmasıyla yapılmamıştır. Ayrıca turne kapsamındaki dört günde su çiçeği geçiren Mikael, bu süre zarfındaki 2 konseri de iptal etmek zorunda kalmıştır. Oluşan boşlukta, Satyricon iki konser vermiştir. Sonraki iki ayda Opeth Kuzey Amerika'da High on Fire, Baroness ve Nachmystium'la sahne almıştır. Yılın geri kalanında Avrupa'ya dönmüş ve Cynic ve The Ocean ile beraber turneyi bitirmişlerdir.

Opeth, God of War III için The Throat of Winter isimli bir soundtrack çıkarmıştır. Åkerfeldt şarkıyı "garip" ve "çok metal değil" şeklinde tanımlar.

20. yıl kutlamaları kapsamında Opeth, "Evolution XX: An Opeth Anthology" adında,6 ayaktan oluşan bir turne düzenlemiştir. Bu turnede Blackwater Park albümü bütünlüğü bozulmadan performe edilmiş ve daha önce çalınmamış bir sürü şarkı çalınmıştır. Åkerfeldt 20. yıl için: "Buna inanamıyorum ama evet, 20. yılımızı kutluyoruz. 16 yaşından beri bu gruplayım, bu delilik!" demiştir.

Heritage (2011-2013)

Eylül 2010'da Åkerfeldt yeni bir albüm hazırlığında olduğu müjdesini vermiştir. Resmi web sitelerinde 31 Ocak'ta yeni albümün kayıtlarına başladıklarını duyuran grup, Jens Bogren ve yine Porcupine Tree'den Steven Wilson'la çalışacağını belirtmiştir. Mart ayının sonlarında Steven Wilson albümün miksajının tamamlandığını duyurmuştur.

Albümde, Opeth tamamen tarz değişikliğini gitmiştir. Heritage, brutal vokal ve progresif death metal ögelerinden tamamiyle arındırılmış, saf progresif rock albümüdür. Bu yüzden hayranlarının bir kısmı bu değişimi çok sevse de bir kısmı tepki göstermiştir. Akerfeldt ise durum için "Ben Orchid albümü için çalıştığım sıralarda death metal dinlemeyi bırakmıştım. Artık eskisi gibi bir şey beklemeyin." demiştir.

Grubun onuncu albümü Heritage, grubun klavyeci Per Wiberg ile kaydettiği son albümdür. Nisan 2011'de Wiberg, grupla karşılıklı anlaşarak yollarını ayırdıklarını söylemiştir. Eylül 2011'de yayımlanan albümden sonra Joakim Svalberg'in gruba daimi olarak alındığı duyurulmuştur.

Opeth, Katatonia ile beraber çıktıkları dünya turu kapsamında; Japonya, Yunanistan ve Güney Amerika'ya gitmiştir.

Pale Communion (2014)

Heritage albümü çıktıktan sonra birçok konser veren grup, Ağustos 2012'de 11. albümleri için Steven Wilson'un prodüksiyonuyla birlikte tekrar çalışmaya başlamıştır. Akerfeldt, bu albüm için "Ben bu albümde daha melodik bir şeyler yapmak istedim. Bu yüzden albümün genelinde güçlü melodilerle birleşmiş güçlü bir vokal var." demiştir. Ayrıca bu albüm Svalberg'in gruptaki ilk albümüdür.

6 Mayıs 2014'te albümün ilk single'ı olan Cusp of Eternity'nin yayınlanması planlanıyordu. Fakat bazı teknik problemler nedeniyle ertelendi. Roadrunner Records ise bu konuda bir açıklama yapmayarak Opeth hayranlarını kızdırmıştı. Albümün tamamının 17 Haziran'da yayınlanacaktı. Fakat bu da ertelendi.

Albüm nihayet 25 Ağustos 2014'te yayınlandı. Bu albüm, Heritage'ye göre daha derli topludur fakat müzikal açıdan aynı doğrultudadır. Albümde sıkça yaylı enstrumanlar kullanılmıştır. Heritage'deki gibi bu albümde de hiç brutal vokal yoktur.

Sorceress ve In Cauda Venenum (2016–2020)

15 Haziran 2016'da, Nuclear Blast Entertainment, Opeth'le kontrat imzalandığını açıkladı.[5] Üç gün sonra, 18 Haziran'da Opeth, yeni albümleri Sorceress için 30 saniyelik bir teaser yayınladı.[6] Bir ay sonra, 18 Temmuz'da, grup, görsel yapıt ve parça listesini ortaya çıkarmanın yanı sıra 30 Eylül'de albümün çıkarılacağını doğruladı.[7] Mikael Åkerfeldt, "İyi bir küçük kayıt. Şu an diskografideki favorim. Tabii ki. Olması gereken bu, değil mi? Hem taze hem de olgun, hem ilerici hem de yeniden düzenlenmiş. Ağır ve sakin. Tam sevdiğimiz gibi." şeklinde albümü nitelendirdi. Albüm, Opeth ve Nuclear Blast arasındaki ortak girişim olan Moderbolaget Records'un ilk projesiydi. Moderbolaget, İsveççe'de "ana kuruluş" anlamına gelir. 25 Temmuz 2016'da, albümün yayımlanmasına yönelik olarak grup, ilk, Sorceress: Stüdyo Raporu'nu YouTube kanallarında yayınladı.[8] Sahne arkasındaki stüdyo turunda, grubun daha önce Pale Communion'u kaydettiği Rockfield Studios'a geri döndüğü doğrulandı. Videonun sonunda, çok az ayarlanmış gitarların bulunduğu albümden olduğuna inanılan bir parçanın 20 saniyelik bir kısmı vardı. 1 Ağustos 2016'da grup, YouTube kanallarında 'Sorceress' başlıklı parça için bir lirik video yayınladı. Opeth, 4 Eylül 2016 tarihinde, YouTube kanalı ve web sitesi aracılığıyla, 'Will O the Wisp' başlıklı ikinci tekli için bir şarkı sözü videosu yayınladı. Opeth'in "Era" adlı videosu, Progressive Music Awards[9] yarışmasında "Yılın Videosu" ödülüne layık görüldü, nihayetinde "Uluslararası Yılın Grubu" ödülünü kazandı.[10]

2 Ekim 2017'de Åkerfeldt, 2019'un ortalarından itibaren yayınlanabilecek bir sonraki stüdyo albümü için "kıvrımlı" ve farklı bir şeyler yapmayı düşündüğünü söyledi.[11] 20 Kasım 2017'de gitarist Fredrik Åkesson, önümüzdeki aylarda 2018 yaz festivaline kadar grubun konserlerinin olmayacağını belirtti. Bu mola sırasında grup yeni albüm için şarkı yazmaya odaklanacaktı. 11 Temmuz 2018'de FaceCulture ile yapılan röportajda Åkesson, "Şimdiye kadar çok fazla solo kaydettim, ve Mikael Åkerfeldt yeni albüm için neredeyse 12 şarkı yazdı, bu yüzden bir albüm için fazlasıyla materyalimiz var" dedi. 22 Mayıs 2019'da, grup on üçüncü stüdyo albümü In Cauda Venenum'un (Latince'de Kuyruktaki Zehir) 27 Eylül 2019'da piyasaya sürüleceğini duyurdu. Albümü hem İsveççe hem İngilizce yayınlamaya karar veren Opeth, 12 Temmuz 2019'da "Heart In Hand" adlı ilk tekli'yi piyasaya sürdü.

Axenrot'un ayrılışı ve gelecek olan 14. stüdyo albümü

16 Kasım 2021'de, uzun zamandır davulcu olan Martin Axenrot'un çıkar çatışmaları ve aşı olmayı reddetmesi nedeniyle gruptan ayrıldığı ve Kuzey Amerika turu için Sami Karppinen'in onun yerine geçtiği açıklandı.[12][13] 9 Eylül 2022'de, daha önce Paradise Lost ve Alexi Laiho'nun projesi Bodom After Midnight'ta yer alan Waltteri Väyrynen'in grubun yeni davulcusu olduğu duyuruldu.[14]

Müzik tarzı ve etkileri

"Windowpane"
Opeth'in Damnation (2003) albümünden "Windowpane". Bu parça, Mikael Åkerfeldt'in temiz vokal tarzını sergiliyor.
Dinlerken sorun mu yaşıyorsunuz? Medya yardımı alın.

Opeth'in soundunu, Opeth'in ana söz yazarı ve bestecisi olan vokalist/gitarist Mikael Åkerfeldt yönlendiriyor. Mike ise genç yaşta 1970'lerin progresif rock grupları King Crimson, Yes, Genesis, Camel, PFM, Hawkwind ve Gracious'tan [15]; Iron Maiden, Slayer, Death, Black Sabbath, Deep Purple, Celtic Frost, King Diamond, Morbid Angel, Voivod,[16] ve en önemlisi Judas Priest gibi ağır metal gruplarından etkilenmiştir. Åkerfeldt, Judas Priest'in Sad Wings of Destiny (1976) albümünü tüm zamanların en iyi metal albümü olarak görüyor ve bir zamanlar sadece Judas Priest dinlediğini belirtiyor. Åkerfeldt, Opeth konserleri öncesinde ısınırken sık sık Judas Priest'in üçüncü albümü Sin After Sin'den (1977) "Here Come the Tears" şarkısını söylüyor.[17][18][19] Åkerfeldt, daha sonra progresif rock ve folk müziği keşfetti; bunların her ikisi de grubun soundu üzerinde derin bir etkiye sahip olmuştur.[20]

Opeth'in kendine özgü sesi death metali progresif rock ile harmanlıyor.[21][22] AllMusic'ten Steve Huey, Opeth'in tarzından "epik, progresif death metal" olarak bahsediyor.[23] Blabbermouth'tan Ryan Ogle, Opeth'in sesini "folk, funk, blues, 70'ler rock, goth ve diğer birçok tuhaf sesleri kendine özgü progresif death tarzına dahil eden" olarak tanımladı.[24] AllMusic'ten Eduardo Rivadavia, Opeth'in 2001 yapımı Blackwater Park albümü için yaptığı incelemede, "Parçalar görünüşte keyfi bir şekilde başlayıp bitiyor, genellikle akustik gitar ve solo piyano geçişleri, ambiyanslar, stoner rock ritimleri ve Doğu esintili melodiler de dahil olmak üzere geniş müzikal bir coğrafyaya yayılıyor" ifadelerini kullandı.[25] Åkerfeldt, Opeth'in müziğinin çeşitliliği hakkında şu yorumu yaptı:

“ Her şeyi yapabiliyorken bir grupta çalıp tek bir yöne gitmenin manasını göremiyorum. Sadece death metal çalmamız imkânsız olurdu; bu bizim kökümüz, ancak artık her şeyin bir karışımıyız ve hiçbir müzik türüne tamamen sadık değiliz. Bizim için bunu yapmak imkansız ve açıkçası sadece metal müzik çalan bir grupta olmanın sıkıcı olduğunu düşünüyorum. Tabiri caizse denemekten veya pantolonumuz aşağıdayken yakalanmaktan korkmuyoruz. Devam etmemizi sağlayan şey bu.[26] „

Son zamanlarda Opeth death metal sesini terk ederek daha yumuşak bir progresif rock sound'una kaydı.[27] Heritage hakkında konuşurken gitarist Fredrik Åkesson şunları söyler:

“ Başlangıçta yeni sound'a alışmam biraz zaman aldı, çığlık atan vokaller falan yoktu. Ama albümün bizim için gerekli olduğunu düşünüyorum. Belki Heritage'ı yapmasaydık grup devam edemeyecekti. Eski Opeth hayranlarının bu albümü anladığını düşünüyorum. Her zaman nefret edenler olacaktır, zaten herkes tarafından sevilemezsiniz. Opeth her zaman kendini tekrarlamamayı hedeflemiştir. Pek çok insan Heritage'ın metal olduğunu düşünmüyor ama bence insanların beklemediği bir yere giden metaldir. Bu, Opeth'in geçmişteki sesini benimsemediğimiz anlamına gelmiyor.[28] „

Åkerfeldt vokal olarak, geleneksel death metal vokalleriyle ağır bölümler arasında geçiş yaparken daha yumuşak pasajlarda temiz, bazen ise fısıldayan veya yumuşak konuşulan vokaller kullanıyor. İlk kayıtlarda death metal'e özgü vokaller baskındı, ancak daha sonraki çalışmalarda daha temiz vokaller kullanıldı; Damnation, Heritage, Pale Communion, Sorceress ve In Cauda Venenum albümlerinde sadece temiz vokaller yer alıyor.[19][29] Rivadavia, "Åkerfeldt'in vokalleri, her bölümün ruh haline bağlı olarak, bağırsakları çalkalayan homurtulardan tüyler ürpertici güzellikteki melodilere kadar geniş bir yelpazede yer alıyor." demiştir.[25]

Miras

Bir dizi sanatçı ve grup Opeth'i etki olarak göstermiştir; bunların arasında Mayan (Epica'dan Mark Jansen'in bir projesi),[30] Gorguts'tan Luc Lemay,[31] Soen (eski Opeth davulcusu Martin Lopez'in grubu),[32] Leprous'tan Tor Oddmund Suhrke,[33] Disillusion,[34] Caligula's Horse,[35] Klimt 1918,[36] Ahab'dan Daniel Droste,[37] Becoming the Archetype,[38][39] Nucleus Torn,[40] Kauan'dan Alex Vynogradoff,[41] Wastefall,[42] The Contortionist'ten Eric Guenther,[43] Thomas MacLean ve To-Mera,[44][45] The Man-Eating Tree,[46] Nahemah,[47] Obiymy Doshchu'dan Vladimir Agafonkin,[48] Schizoid Lloyd,[49] Native Construct, Catuvolcus'tan Maxime Côté,[50] Bilocate,[51] ve Jinjer bulunur.[52]

Buna ek olarak, Steven Wilson, Seven Lions,[53] John Petrucci,[54] Mike Portnoy,[55] Ihsahn,[56] Epica'dan Simone Simons,[57] Kamelot'tan Oliver Palotai,[58] Fates Warning'den Jim Matheos,[59] ve Haken gibi diğer sanatçılar da Opeth'in çalışmalarına hayranlıklarını ifade etti.[60]

Diskografi

Stüdyo albümleri

Çıkış Tarihi Albümün Adı Firma
15 Mayıs 1995 Orchid Candlelight Records/Century Black
24 Haziran 1996 Morningrise Candlelight Records/Century Black
18 Ağustos 1998 My Arms, Your Hearse Candlelight Records/Century Black
18 Ekim 1999 Still Life Peaceville Records
27 Şubat 2001 Blackwater Park Music For Nations
4 Kasım 2002 Deliverance Music For Nations
14 Nisan 2003 Damnation Music For Nations
30 Ağustos 2005 Ghost Reveries Roadrunner Records
3 Haziran 2008 Watershed Roadrunner Records
13 Eylül 2011 Heritage Roadrunner Records
26 Ağustos 2014 Pale Communion Roadrunner Records
30 Eylül 2016 Sorceress Nuclear Blast
27 Eylül 2019 In Cauda Venenum Nuclear Blast

Konser albümleri

Çıkış Tarihi Albümün Adı Firma
24 Kasım 2004 Lamentations Music For Nations
5 Kasım 2007 The Roundhouse Tapes Peaceville Records
20 Eylül 2010 In Live Concert at the Royal Albert Hall Roadrunner Records

Soundtrack

Çıkış Tarihi Albümün Adı / Parça Firma
1 Mart 2010 God Of War: Blood & Metal / The Throat Of Winter Roadrunner Records

Diğer

Çıkış Tarihi Albümün Adı Firma
17 Ekim 2006 Opeth Box Set Koch Records

Üyeler

Şuanki üyeler

Fotoğraf İsim Aktif yıllar Enstrümanlar Şarkılara katkıları
14-06-08 RiP Opeth Mikael Åkerfeldt 1.JPG
 Mikael Åkerfeldt 1990–günümüz
  • gitar
  • ana vokal (1992'den beri)
  • bas gitar (1990, 1992, 1997)
 tüm Opeth şarkıları
14-06-08 RiP Opeth Martin Mendez.JPG
 Martín Méndez 1997–günümüz bas gitar Still Life (1999) ve sonraki tüm şarkılar
14-06-08 RiP Opeth Fredrik Åkesson 1.JPG
 Fredrik Åkesson 2007–günümüz
  • gitar
  • geri vokal
 Watershed (2008) ve sonraki tüm şarkılar
14-06-08_RiP_Opeth_Joakim_Svalberg.JPG
 Joakim Svalberg 2011–günümüz
  • keyboards
  • backing vocals
 Heritage (2011) ve sonraki tüm şarkılar
Opeth live at Hammersmith Odeon 181122 - 52510577405.jpg
 Waltteri Väyrynen 2022–günümüz davul hiç

Kaynakça

  1. ^ Laing, Rob (12 Ekim 2010). "Interview: Mikael Åkerfeldt, Opeth" [Röportaj: Mikael Åkerfeldt, Opeth]. Music Radar. 30 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2019. 
  2. ^ "OPETH". www.astra-berlin.de (Almanca). ASTRA KULTURHAUS BERLIN. 24 Kasım 2016. 30 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2019. 
  3. ^ "The Man, The Myth, The Manager!" [Adam, Efsane, Yönetici!]. Opeth Fan Club Sweden. 13 Kasım 2009. 5 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2013. 
  4. ^ McIver, Joel (Ocak 2008). "Pressing the Red Button". Metal Hammer. 
  5. ^ "OPETH: Sign To Nuclear Blast". metalshockfinland.com. Metal Shock Finland. 30 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2016. 
  6. ^ "Here's Your First Taste Of OPETH's New Album Sorceress - Metal Injection" [İşte OPETH'in yeni albümü Sorceress'in ilk tadı]. metalinjection.net (İngilizce). Metal Injection. 17 Haziran 2016. 30 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2016. 
  7. ^ "OPETH: 'Sorceress' Artwork, Track Listing, Release Date Revealed" [OPETH: 'Sorceress' Görsel Yapıt, Parça Listesi, Yayın Tarihi]. Blabbermouth. 30 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2016. 
  8. ^ "OPETH - Sorceress: Studio Report - Episode 1: Rockfield Studios (OFFICIAL TRAILER)" [OPETH - Sorceress: Stüdyo Raporu - Bölüm 1: Rockfield Stüdyoları (RESMİ TANITIM VİDEOSU)]. youtube.com. YouTube. 25 Temmuz 2016. 12 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2019. 
  9. ^ "Video Of The Year". teamrock.com. TeamRock. 12 Temmuz 2017. 28 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2017. 
  10. ^ "Marillion, Anathema, Steve Hackett among Progressive Music Award winners" [Marillion, Anathema, Steve Hackett Progressive Music Award kazananları arasında]. teamrock.com. 14 Eylül 2017. 22 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2017. 
  11. ^ "Opeth Mikael Åkerfeldt Prog Awards eonmusic Interview October 2017" [Opeth Mikael Åkerfeldt Prog Ödülleri eonmusic Röportajı Ekim 2017]. eonmusic. 2 Ekim 2017. 30 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2017. Bu kayıtta hiçbir şey için bir umut ışığı olarak vazgeçmiyorum. O zaman yaptığımız şey buydu ve bir dahaki sefere farklı bir şey yapacağımızı umuyorum ve umarım, kıvrımlı bir şey olur. - Mikael Åkerfeldt. ("I’m not lingering on this record as being a beacon of hope for anything. It’s just what we did then, and I’m hoping next time we’re going to do something different, and I hope, something twisted." - Mikael Åkerfeldt.) 
  12. ^ "MARTIN 'AXE' AXENROT's Vaccination Status Led To His Exit From OPETH, Says His BLOODBATH Bandmate". Blabbermouth.net. 8 Ağustos 2022. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2023. Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler (link)
  13. ^ Greg Kennelty (16 Kasım 2021). "OPETH Parts Ways With Drummer Over "Conflict Of Interests"". Metal Injection (İngilizce). Erişim tarihi: 16 Kasım 2021. 
  14. ^ "OPETH Enlists Ex-PARADISE LOST Drummer WALTTERI VÄYRYNEN". Blabbermouth.net (İngilizce). 9 Eylül 2022. Erişim tarihi: 9 Eylül 2022. Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler (link)
  15. ^ Jeff Wagner (2010). Mean Deviation: Four Decades of Progressive Heavy Metal. Bazillion Points Books. s. 293. ISBN 9780979616334. 23 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2015. 
  16. ^ Jeff Wagner (2010). Mean Deviation: Four Decades of Progressive Heavy Metal. Bazillion Points Books. s. 110. ISBN 9780979616334. 19 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Aralık 2015. 
  17. ^ Pedro Azevedo. "Born Within Sorrow's Mask". Chroniclesofchaos.com. 18 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ocak 2008. 
  18. ^ "Interview with Mikael Åkerfeldt or Opeth". Wnhumetal.com. 24 Şubat 2006. 26 Ocak 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Şubat 2008. 
  19. ^ a b "Opeth: Interview with Mikael Åkerfeldt". HailMetal.com. 28 Aralık 2004. 2 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2010. 
  20. ^ "Opeth overview". Allmusic. Erişim tarihi: 18 Ocak 2008. Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler (link)
  21. ^ Tommy Hash (22 Mayıs 2003). "Opeth – Damnation". RevelationZ Magazine. 20 Haziran 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Haziran 2007. 
  22. ^ Cosmo Lee (13 Eylül 2005). "Ghost Reveries Review". Stylus Magazine. 4 Şubat 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2008. 
  23. ^ Steve Huey. "My Arms, Your Hearse Review". AllMusic. 12 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2014. 
  24. ^ Ryan Ogle. "CD Reviews – Watershed Opeth". Blabbermouth.net. 9 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2014. 
  25. ^ a b Eduardo Rivadavia. "Blackwater Park review". AllMusic. Erişim tarihi: 12 Haziran 2007. Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler (link)
  26. ^ "Opeth frontman on being 'different'". Metal Hammer. 30 Ekim 2006. 15 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2008. 
  27. ^ Brandon Stosuy (17 Eylül 2011). "Opeth – Heritage". Pitchfork Media. 14 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2014. 
  28. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; splittingfanbase isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  29. ^ Alasdair Belling (20 Ocak 2020). "Opeth member understands frustration at lack of death growls in new material". Tone Deaf. 7 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2020. 
  30. ^ Sliwa, Philippe (May 2011). "Mark Jansen and his new project". RadioMetal.com (14 June 2011 tarihinde yayınlandı). 20 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2017. ... But Opeth is even a bigger influence because I listen to a lot of Opeth myself and I think it’s a very interesting band. 
  31. ^ DiVita, Joe (25 Temmuz 2013). "Gorguts Leader Luc Lemay Talks New Album, Influences + More". Loudwire. 28 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2017. 
  32. ^ Dodds, Cameron (7 Aralık 2014). "All Axess Exclusive Interview With Martin Lopez Of Soen". Allaxess.com. 16 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2017. 
  33. ^ Rowland, Jim (7 Temmuz 2013). "Tor Oddmund Suhrke – Leprous – Uber Rock Interview Exclusive". Uberrock.co.uk. 30 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2017. 
  34. ^ Dennis (October 2006). "Interviews – Disillusion". Metalspheres.de (Almanca). 20 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2017. Opeth sind ein massiver Einfluß auf die letzten sechs Jahre gewesen, auf jeden Fall. (Opeth have been a massive influence on the past six years, in any case.) 
  35. ^ Morten Okkerholm; Robert Bergstein Larsen (29 Ekim 2015). "Interview med Caligula's Horse". www.rockzeit.dk. Copenhagen, Denmark (6 November 2015 tarihinde yayınlandı). 12 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Şubat 2017. 
  36. ^ Salvo Russo (2 Eylül 2002). "KLIMT 1918 : Interview with Marco Soellner and Alessandro Pace". GryphonMetal.ch. 20 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2017. 
  37. ^ Scott Alisoglu (2 Kasım 2009). "Interview with Ahab". TeethOfTheDivine.com. 9 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2017. 
  38. ^ Tahmasian, Michael (19 Eylül 2012). "Becoming the Archetype". Mindequalsblown.net. 16 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2017. 
  39. ^ Steve (18 Ocak 2011). "Becoming the Archetype". IndieVisionMusic.com. 16 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2017. 
  40. ^ Bolther, Giancarlo (2011). "INTERVIEWS WITH NUCLEUS TORN with Fredy Schnyder". Rock-Impressions.com. 11 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2017. 
  41. ^ Andrei, Pruna (4 Ocak 2016). "Music has no limits: an interview with Alex Vynogradoff (Kauan) about his new project, a noend of mine". MaximumRock.ro. 16 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2017. 
  42. ^ Scheurer, Walter. "WASTEFALL-Interview". Underground-Empire.com (Almanca). 2 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2017. 
  43. ^ Guenther, Eric (17 Eylül 2014). "The Jedi Council of Riff". MetalSucks.net. 15 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2017. Opeth are legends and have spread profound influence and inspiration to countless musicians. They really changed the game for me, a huge part of my history and artistic fingerprint. I wouldn’t be writing or recording the stuff I am today without that dude doing his thing. 
  44. ^ Stefanis, John (February 2008). "Interview: To-Mera (Tom MacLean)". GetReadyToRock.com. 22 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2017. 
  45. ^ Goumas, Yorgos. "Progressive Metal Jazz For Your Ears". rzk-voyager.com. 16 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2017. 
  46. ^ Riessinger, Bianca (29 Eylül 2010). "Interview: 2010-09-29 The Man-Eating Tree Band anzeigen" (Almanca). 12 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2017. 
  47. ^ Viktor (1 Haziran 2009). "Interview: Nahemah". Splitted.de. 16 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Şubat 2017. During the past years of NahemaH Opeth was an influence in our progressive vein ... 
  48. ^ Vjeran (17 Mayıs 2015). "Obiymy Doschu: We want to create emotional, beautiful, multi-layered music (Croatian & English version)". MetalJacketMagazine.com. 3 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2017. 
  49. ^ van Os, Mario (19 Haziran 2012). "Schizoid Lloyd – Bandpresentatie Dutch Exposure". Progwereld.org (Felemenkçe). 20 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2017. 
  50. ^ Lake, Dan (20 Temmuz 2012). "Interview – Max Côté blackens the Great White North". Decibel. 21 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Şubat 2017. 
  51. ^ Nefarious (20 Ağustos 2012). "Bilocate interview (08/2012)". MetalStorm.net. 15 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2017. Waseem EsSayed: "Influential bands include: Opeth ...". 
  52. ^ Anders Ekdahl – Battle Helm.com. "Jinjer (20 May, 2016)". Erişim tarihi: 27 Mart 2020. As for the influences for the whole band… there are a few which we all like and appreciate – Gojira, Lamb of God, Opeth, Pantera, Karnivool. Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler (link)
  53. ^ "Your EDM Exclusive Interview: Seven Lions Hints At Upcoming 'Dark' Release". YourEDM.com. Atlanta, Georgia. 10 Eylül 2014. 30 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2017. Opeth has always been my favorite band and they’ve always kinda done whatever they want. I’m not a huge fan of the album they just put out, but they give no cares and continue to do what they do, and I have a lot of respect for that. They always push forward and it’s very cool. 
  54. ^ Sharma, Amit (4 Ağustos 2014). "John Petrucci: Why I Love Opeth". TeamRock.com. 18 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2017. 
  55. ^ "Mike Portnoy: 5 minutes". HudsonMusic.com. 11 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2017. Some modern bands and artists that I have a tremendous amount of respect for are: Muse, Opeth ... 
  56. ^ Matthijssens, Vera (February 2010). "Ihsahn". LordsOfMetal.nl. 19 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2017. I love Opeth ... I think it is great that Opeth has succeeded to this enormous extend that they have. It is a band with really good musicians for so many years and they just develop their sound in a very truthful way and honest condition. It is refreshing to see that kind of band getting that amount of recognition. 
  57. ^ Ju de Melon (19 Şubat 2012). "Simone Simons, chanteuse d'Epica". Lagrosseradio.com (Fransızca). 21 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2017. J'ai beaucoup aimé le nouvel album d'Opeth, qui reste à ce jour mon groupe préféré ... j'adore son côté pyschédélique et space. Je suis bien sûr allé les voir en live et c'est marrant de constater que même là Mikael a totalement stoppé les growls, on en a discuté ensemble et d'ailleurs il s'amuse un peu des critiques à ce sujet. Personnellement j'aime les "deux" Opeth, et je suis contente de voir qu'il ne regarde pas autour de lui pour faire la musique qui lui plait vraiment, c'est un vrai musicien qui écoute son coeur. (I loved Opeth's new album, which remains my favorite band so far ... I love its psychedelic side and space. Of course I went to see them live and it's funny to see that even here Mikael has totally stopped the growls, we discussed it together and besides he has a bit of criticism about it. Personally I like the "two" Opeth, and I'm glad to see that he does not look around him to make the music he really likes, he's a real musician who listens to his heart.) 
  58. ^ van Os, Mario. "Kamelot – Interview met Oliver Palotai en Thomas Youngblood nav hun nieuwe album "Haven"". Progwereld.org (Felemenkçe). Amsterdam. 20 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Şubat 2017. Mijn favoriete band is waarschijnlijk Opeth. Ik ken Mikael Akerfeldt persoonlijk heel goed. Ik heb al hun albums en luister er ook regelmatig naar. (My favourite band is probably Opeth. I know Mikael Åkerfeldt very well personally. I have all their albums and listen to them regularly). 
  59. ^ DiVita, Joe (8 Temmuz 2016). "Fates Warning's Jim Matheos Talks 'Theories of Flight' Album, Writing Process + Performing With Different Lineups". Loudwire. 9 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2017. I'm a huge admirer of Opeth ... 
  60. ^ "Meet the band | HAKEN". 15 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2018. 

Dış bağlantılar

  • Opeth Resmi Sitesi26 Şubat 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Otorite kontrolü Bunu Vikiveri'de düzenleyin