Zadęcie

Zadęcie – dmuchnięcie w przedmiot wydający dźwięki[1]; wydobywanie dźwięku z instrumentu muzycznego dętego poprzez wdmuchiwanie powietrza[2].

Istnieje kilka technik artykulacji zadęcia:

  • zadęcie staccato – pojedyncze, krótkie uderzenia powietrza wywoływane przez wymawianie spółgłoski d (twarde staccato) lub t (miękkie staccato)[3],
  • zadęcie podwójne – okresowe przerywanie strumienia powietrza językiem wywoływane przez naprzemienne wymawianie spółgłosek t oraz k; pozwala uzyskać podwójne staccato[4],
  • zadęcie potrójne – okresowe przerywanie strumienia powietrza językiem wywoływane przez naprzemienne wymawianie spółgłosek t-k-t; pozwala uzyskać potrójne staccato[2],
  • zadęcie trylowe (wł. frullato, niem. Flatterzunge) – przerywanie strumienia powietrza ciągłym drżeniem języka przez wymawianie trrrrrrrrr[4].

Zobacz też

  • przedęcie

Przypisy

  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać zadąć [w:] Wielki słownik języka polskiego [online], Instytut Języka Polskiego PAN [dostęp 2024-02-04].
  2. ↑ a b Baculewski et al. 2006 ↓, s. 966.
  3. ↑ Drobner 1997 ↓, s. 143.
  4. ↑ a b Drobner 1997 ↓, s. 138.

Bibliografia

  • Krzysztof Baculewski et al.: Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-13410-0.
  • Mieczysław Drobner: Instrumentoznawstwo i akustyka. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997. ISBN 83-224-0469-7.