Władysław Bodnicki

Władysław Bodnicki (ur. 7 kwietnia 1910 w Krakowie, zm. 12 czerwca 1983 we Wrocławiu) – polski pisarz.

Życiorys

W 1935 ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Przed wojną był redaktorem miesięcznika literacko-artystycznego „Nasz Wyraz”. Po 1945 działał w Związku Literatów Polskich (pełnił m.in. funkcję sekretarza oddziału krakowskiego w latach 1960–1976) oraz publikował na łamach prasy codziennej. W 1953 podpisał rezolucję ZLP w sprawie procesu krakowskiego.

Debiutował jako poeta w 1929. Był autorem powieści, utworów poetyckich i scenicznych, poświęconych przede wszystkim historii i kulturze Krakowa. Do najbardziej znanych książek Bodnickiego należy cykl biograficzny o Matejce Pustelnia pod Trzema Pyskami (trzy tomy, 1956–1960, wydanie skrócone 1966); również trzyczęściowy cykl biograficzny poświęcił Wyspiańskiemu (Z rodu tytanów, 1970–1977). Ponadto autor m.in.:

• Muzy na Krupniczej (1982)^[1]
• Legendy o Wieniawskim (1957)
• Orfeusze i Syreny (1960)
• Ballady przy kawiarnianych stolikach (1969)^[2]
• Ostatni z rodu (1961)^[3]
• Cesarzowa i smerda (1963)^[4]
• Syn Popiela (1974)
• Komediant (1946, dramat o Molierze)

Pisał także felietony, recenzje, wspomnienia, reportaże z podróży. W 1965 został uhonorowany Nagrodą Miasta Krakowa.

Zobacz kolekcję cytatów z Władysława Bodnickiego w Wikicytatach

Przypisy

Bibliografia

• JulianJ. Krzyżanowski JulianJ., CzesławC. Hernas CzesławC., ArturA. Hutnikiewicz ArturA., Literatura polska: przewodnik encyklopedyczny., t. 1, Warszawa: PWN, 1985, ISBN 83-01-01520-9 [dostęp 2018-03-28] .brak strony (książka)