Turzyca szczupła : Morfologia, Biologia i ekologia, Zagrożenia, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Turzyca szczupła

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

ciborowate

Rodzaj

turzyca

Gatunek

turzyca szczupła

Nazwa systematyczna

Carex disperma Dewey
Amer. J. Sci. Arts 8:266. 1824

Multimedia w Wikimedia Commons

Turzyca szczupła (Carex disperma Devey) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Występuje w północnej części półkuli północnej od Alaski do Grenlandii, oraz w Eurazji. W Polsce rośnie współcześnie na kilkunastu stanowiskach położonych w północno-wschodniej Polsce^[3].

Morfologia

Pokrój: Roślina o wysokości dochodzącej do 60 cm.
Łodyga: Łodyga cienka, długa.
Liście: Liście płaskie, zielone, o szerokości mniejszej niż 2 mm.
Kwiaty: Zebrane w drobne, 2-4 kłosy na szczycie łodygi.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na terenach podmokłych takich jak mokradła, łąki i w podszycie wilgotnych lasów. Kwitnie od maja do lipca.

Zagrożenia

Kategoria zagrożenia w Polsce według Polskiej czerwonej księgi roślin (2001): VU (vulnerable, narażony); 2014: EN (zagrożony)^[4]
Kategoria zagrożenia w Polsce według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006): V (narażony); 2016: EN (zagrożony)^[5]

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
↑ P. Pawlikowski Turzyca szczupła. s. 499-501. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.