Thunberga greta
Thunberga greta | |||
Jäger, 2020 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | stawonogi | ||
Podtyp | |||
Gromada | pajęczaki | ||
Rząd | pająki | ||
Podrząd | Opisthothelae | ||
Infrarząd | Araneomorphae | ||
Rodzina | spachaczowate | ||
Podrodzina | Heteropodinae | ||
Rodzaj | Thunberga | ||
Gatunek | Thunberga greta | ||
|
Thunberga greta – gatunek pająka z rodziny spachaczowatych. Występuje endemicznie w krainie madagaskarskiej.
Taksonomia
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2020 roku przez Petera Jägera[1][2]. Opisu dokonano na podstawie trzech okazów samic, odłowionych w Prowincji Toamasina. Holotyp i jeden paratyp odłowiono na Madagaskarze, zaś drugi paratyp na przybrzeżnej wyspie Nosy Boraha (Île Sainte-Marie). Miejscem typowym jest Toamasina. Epitet gatunkowy, podobnie jak nazwa rodzajowa, honorują Gretę Thunberg, cytując autorów, młodą i odważną aktywistkę klimatyczną prowadzącą walkę przeciwko globalnemu ociepleniu i ignoranckim interesariuszom dla lepszej przyszłości naszej planety[2].
Morfologia
Pająk ten osiąga od 10,4 do 13,8 mm długości ciała. Ubarwienie ma ciemnożółtawobrązowe z jaśniejszym spodem prosomy, rudobrązowymi i podłużnie paskowanymi szczękoczułkami oraz jasnożółtymi kądziołkami przędnymi. Na karapaksie ciemniejsze kropki układają się wzdłuż promieniście się rozchodzących rzędów, a w mniejszej liczbie występują między oczami a jamkami. Na wierzchu opistosomy nakrapianie jest rzadkie, a na jej spodzie brak go zupełnie. Tylna krawędź szczękoczułków ma jedną szczecinkę przy nasadzie pazura jadowego i sześć, rzadziej siedem zębów oraz około 50 ząbków. Przednia krawędź szczękoczułków ma 3 zęby. Dłuższe niż szerokie sternum dysponuje czterema parami wyrostków skierowanych dobiodrowo. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to II, I, IV, III. Kształt opistosomy jest owalny[2].
Płytka płciowa samicy charakteryzuje się trójkątnym, szerszym niż u T. septifera kształtem przedniej części przegrody środkowej oraz odwrotnie U-kształtnym przewodem kopulacyjnym prześwitującym przez oskórek tylnej części przegrody środkowej. Miejsce, w którym przewód wewnętrzny zawraca, nie jest wyraźnie widoczne w widoku grzbietowym, gdyż zasłania je pierwsze rozszerzenie tegoż przewodu[2].
Przypisy
- ↑ Norman I. Platnick: Gen. Thunberga Jäger, 2020. [w:] The World Spider Catalog [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2021-03-07].
- ↑ a b c d Peter Jäger. Thunberga gen. nov., a new genus of huntsman spiders from Madagascar (Araneae: Sparassidae: Heteropodinae). „Zootaxa”. 4790 (2), s. 245–260, 2020. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4790.2.3.