Szklanka

Ten artykuł od 2022-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł dotyczy naczynia. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Szklanka – naczynie szklane do picia o objętości około 200–250 ml, najczęściej w formie cylindra lub lekko stożkowe, bez stopy i przykrycia; element zastawy stołowej.

Szklanka, zwana dawniej szklanicą lub śklenicą, była używana do picia piwa, a w niektórych przypadkach – także wina i miodu. Wówczas szklenice miały objętość trzech dzisiejszych szklanek.

Naczynie to jest znane i używane od początku naszej ery. Przybierało rozmaite kształty, zwłaszcza w starożytności. W średniowieczu powszechne było zdobione brodawkami i nitkami szklanymi, nakładanymi na zewnętrzną powierzchnię. W czasach nowożytnych szklanki malowano farbami emaliowymi, od końca XVII w. stosowano również motywy dekoracyjne szlifowane i rżnięte.

Występują także szklanki z uchem do picia gorących napojów takich jak herbata czy kawa.

Kasper Miaskowski w swoim zbiorze wierszy z czasów Zygmunta III Wazy tak mówi o szklenicach kolorowych:

Jako rzemieślnik tak szkło postawi

Zielonym, złotym i szafirowym

Pędzlem i kształtem pozornie nowym^[1].