Szczęsny Koziebrodzki

Szczęsny Koziebrodzki
Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1826
Zaszkowice

Data i miejsce śmierci

3 maja 1900
Chlebów

poseł do Sejmu Krajowego Galicji
Okres

od 1870
do 1900

Odznaczenia
Komandor Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego

Szczęsny (Feliks) Emeryk Koziebrodzki herbu Jastrzębiec (ur. 5 listopada 1826 w Zaszkowicach, zm. 3 maja 1900 w Chlebowie)[1] – powstaniec styczniowy, działacz polityczny, ziemianin, archeolog amator.

Życiorys

Urodził się 5 listopada 1826[2]. Był synem Leopolda i Karoliny Siedliskiej. W 1863 w czasie powstania styczniowego z ramienia komitetu wschodnio-galicyjskiego był powstańczym naczelnikiem powiatu kołomyjskiego; przeciwdziałał jednak wysyłaniu oddziałów powstańczych na Podole i Wołyń. Od 1870 był posłem Sejmu Krajowego Galicji wybrany z okręgu wielkiej własności obwodu tarnopolskiego. Zasiadał w sejmie podczas III, IV, V, VI i VII kadencji (1870-1900), hrabia, właściciel dóbr Chlebów, posiadał tytuł tajnego radcy.[3] W 1881 był przewodniczącym komisji bankowej, która miała przygotować projekt organizacji banku krajowego w Galicji. Od 1878 członek Komisji Archeologicznej i Antropologicznej Akademii Umiejętności w Krakowie. Szczęsny Koziebrodzki i Adam Honory Kirkor byli pierwszymi archeologami, który z polecenia Komisji Archeologicznej Akademii Umiejętności przeprowadzili w r. 1876 badania w Jaskini Werteba.

Był członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego, prezesem Wydziału Okręgowego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, prezesem rady nadzorczej kolei lokalnej Borki Wielkie - Grzymałów. Sprawował stanowisko prezesa Rady Powiatowej Skałackiej od 1884 do 1896[4].

Był właścicielem Poznanki Hetmańskiej[4]. Otrzymał tytuł tajnego radcy, tytuł honorowego obywatela Skałatu i Grzymałowa oraz został odznaczony papieskim Krzyżem Komandorskim Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego[4].

Kaplica rodzinna Koziebrodzkich w Chlebowie

14 lipca 1855 ożenił się z Olgą hr. Golejewską (córka Jana)[5]. Miał nią pięcioro dzieci: Tadeusza, Marię Różę, Jana, Antoniego i Ludwika. Zmarł na zapalenie płuc.

W lipcu 1938 w Chlebowie poświęcono Dom Ludowy TSL im. Szczęsnego Koziebrodzkiego[6].

Przypisy

  1. ↑ Szczęsny hr. Koziebrodzki Czas 1900 nr 117 z 4 maja s. 1
  2. ↑ miejsce urodzenia na stronie Sejmu Wielkiego
  3. ↑ Zmarli. Kurier Lwowski 1900 nr 123 s. 3
  4. ↑ a b c Almanach 1908 ↓, s. 373.
  5. ↑ Almanach 1908 ↓, s. 372.
  6. ↑ Dom Ludowy w Chlebowie im. Szczęsnego Koziebrodzkiego. „Wschód”. Nr 90, s. 9, 20 lipca 1938. 

Bibliografia

  • Jerzy Zdrada Szczęsny Emeryk Koziebrodzki w Polski Słownik Biograficzny tom XIV wyd. 1968-1969 s.615 wersja elektroniczna
  • StanisławS. Grodziski StanisławS., Sejm Krajowy Galicyjski 1861-1914, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1993, ISBN 83-7059-052-7, OCLC 830051670 .
  • "Wykaz Członków Sejmu krajowego królestwa Galicyi i Lodomeryi, tudzież Wielkiego Księstwa Krakowskiego w roku 1870", Lwów 1870
  • "Miscellanea historico-archivistica, Tomy 13-14", Państwowe Wydawn. Naukowe, 2001
  • Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach błękitny. Genealogia żyjących rodów polskich. Lwów / Warszawa: 1908, s. 1-1127.
  • PWN: 3926735