Steve Burtt sr.

Steve Burtt
#15
rozgrywający
Pseudonim

All Day

Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1962
Nowy Jork

Wzrost

188 cm

Masa ciała

84 kg

Kariera
Aktywność

1984–2000

Szkoła średnia

Charles Evans Hughes (Nowy Jork)

College

Iona (1980–1984)

Draft

1984, numer: 34
Golden State Warriors

Kariera klubowa
Lata Kluby Wyst.
1984–1985 Golden State Warriors
1985 Westchester Golden Apples
1985 Connecticut Colonials
1985–1986 Albany Patroons
1987 Jersey Jammers
1987 Long Island Knights
1987–1988 Savannah Spirits
1988 Los Angeles Clippers
1988–1989 BCM Gravelines
1989–1990 Albany Patroons
1990–1992 Oklahoma City Cavalry
1992 Phoenix Suns
1992–1993 Oklahoma City Cavalry
1993 Washington Bullets
1993 Iraklis Saloniki
1993 Westchester Stallions
1993–1994 Maccabi Riszon le-Cijjon
1994–1995 Illycaffé Trieste
1995–1996 Reyer Walencja Mestre
1996–1997 Genertel Trieste
1997 Long Island Surf
1997–1998 Casetti Imola
1998–1999 Scandone Avellino
2000 Banco Sardegna Sassari
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2002–2007 And 1
2007 Ball4Real

Steven Dwayne Burtt (ur. 5 listopada 1962 w Nowym Jorku) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji rozgrywającego, po zakończeniu trenerzy zawodniczej trener koszykarski.

Jego syn Steve Burtt jr. jest reprezentantem Ukrainy w koszykówce, występował też w Polsce, w Stelmecie Zielona Góra (2014)[1]. Wraz z synem są jedną z dwóch par ojciec-syn, z których każdy zdobył co najmniej 2000 punktów podczas kariery w NCAA Division I, druga para to Dell i Stephen Curry[2]. Wraz z synem są także pierwszą i jedyną jak do tej pory parą ojciec-syn, która wystąpiła w jednej drużynie podczas rozgrywek letniej ligi streetballowej Rucker Parku – Entertainers Basketball Classic (EBC – 2002)[3].

Jest liderem strzelców wszech czasów zespołu Iona Gaels w liczbie zdobytych punktów (2534), celnych (1003) i oddanych (1923) rzutów z gry[4]. Ustanowił też wiele indywidualnych rekordów klubu. Przez trzy lata z rzędu był liderem strzelców Gaels[4].

Po ukończeniu uczelni grał zawodowo w koszykówkę przez 16 lat. W NBA reprezentował barwy: Golden State Warriors, Los Angeles Clippers, Phoenix Suns oraz Washington Bullets.

Podczas występów w Grecji w 1992 roku został zdyskwalifikowany dożywotnio w A1 Ethniki z powodu naruszenia przepisów dotyczących zażywania narkotyków. Po powrocie z USA wykryto w jego organizmie kokainę oraz haszysz[5].

Przez sześć lat występował we włoskiej Serie A, biorąc udział w 155 spotkaniach, podczas których zanotował średnie 28,4 punktu, 3,3 zbiórki i 2,6 asysty[6].

W 2002 roku został trenerem drużyny streetballowej promowanej przez markę AND 1. Podróżowała ona po USA oraz po świecie w ramach And 1 Mixtape Tour oraz And 1 Global Tour, rywalizując z zespołami, złożonymi z lokalnych streetballerów. Całą trasę relacjonowano co sezon (2002–2008) w stacji ESPN2, emitując 30 minutowe odcinki programu – Street Ball: The AND 1 Mix Tape Tour, podsumowujące rywalizacje w każdym z miast touru[7]. W 2007 roku nastąpił rozłam w zespole And 1 i część zawodników wraz z nim opuściła go na korzyć podobnego projektu, o nazwie Ball4Real[8]. W tym samym roku został wybrany najlepszym zagranicznym zawodnikiem ostatnich 20 lat izraelskiego klubu Maccabi Riszon le-Cijjon.

Osiągnięcia

NCAA

Na podstawie[9], o ile nie zaznaczono inaczej.

  • Uczestnik turnieju NCAA (1984)
  • Mistrz:
    • turnieju konferencji Metro Atlantic Athletic (MAAC – 1982, 1984)
    • sezonu regularnego MAAC (1983, 1984)
  • 2-krotny Zawodnik Roku Konferencji MAAC (1983, 1984)[10]
  • MOP (Most Outstanding Player) turnieju Great Alaska Shootout (1981)[11]
  • MVP turnieju konferencji MAAC (1984)[4]
  • Laureat Haggerty Award (1984)[12]
  • Zaliczony do:
    • I składu:
      • konferencji MAAC (1982–1984)
      • turnieju konferencji MAAC (1983, 1984)[4]
    • Honorable Mention All-American (przez AP)
  • Lider strzelców MAAC (1982)
  • Wybrany do Galerii Sław Sportu uczelni Iona (Iona College Goal Club Hall of Fame – 1992)[13]
Drużynowe
Indywidualne
  • Lider strzelców ligi włoskiej (1997)
  • Zwycięzca konkursu rzutów za 3 punkty podczas włoskiego meczu gwiazd (1998)

Przypisy

  1. ↑ Steve Burtt Jr – realgm.com. realgm.com. [dostęp 2016-04-23]. (ang.).
  2. ↑ The Best Father-Son Duos In College Hoops History. campusinsiders.com. [dostęp 2016-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 marca 2016)]. (ang.).
  3. ↑ LIKE FATHER, LIKE SON: TWO STEVE BURTTS LIGHTING UP RUCKER LEAGUE TOGETHER. nypost.com. [dostęp 2016-04-23]. (ang.).
  4. ↑ a b c d Iona Gaels Record Book. icgaels.com. [dostęp 2016-04-23]. (ang.).
  5. ↑ Former Iona Player Faces Drug Charges. nytimes.com. [dostęp 2016-04-23]. (ang.).
  6. ↑ Profil na oficjalnej stronie ligi włoskiej. [dostęp 2016-04-23]. (wł.).
  7. ↑ Streetball: The AND 1 Mix Tape Tour. imdb.com. [dostęp 2015-04-21]. (ang.).
  8. ↑ Streetball split. nydailynews.com. [dostęp 2015-04-21]. (ang.).
  9. ↑ Steve Burtt – icgaels.com. icgaels.com. [dostęp 2016-04-23]. (ang.).
  10. ↑ Steve Burtt – sports-reference.com. sports-reference.com. [dostęp 2016-04-23]. (ang.).
  11. ↑ Steve Burtt – realgm.com. realgm.com. [dostęp 2016-04-23]. (ang.).
  12. ↑ Lt. Frank J. Haggerty Met Player of the Year – Men's Division I. metbasketballwriters.org. [dostęp 2023-01-27]. (ang.).
  13. ↑ Steve Burtt – imdb.com. imdb.com. [dostęp 2016-04-23]. (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Profil na NBA.com (ang.)
  • Statystyki z NBA na basketball-reference.com (ang.)
  • Profil na lnb.fr (fr.)
  • Profil na hispanosnba.com (ang.)
  • Profil na foxsports.com (ang.)
  • Profil na landofbasketball.com (ang.)
  • profil na basketball-players.pointafter.com (ang.)
  • Profil na ultimatenba.com (hiszp.)
  • p
  • d
  • e
Pierwsza runda
Druga runda
  • Devin Durrant
  • Victor Fleming
  • Ron Anderson
  • Cory Blackwell
  • Stuart Gray
  • Steve Burtt
  • Jay Murphy
  • Eric Turner
  • Steve Colter
  • Tony Costner
  • Othel Wilson
  • Charles A. Jones
  • Ben Coleman
  • Charles Sitton
  • Danny Young
  • Anthony Teachey
  • Tom Sluby
  • Willie White
  • Greg Wiltjer
  • Fred Reynolds
  • Gary Plummer
  • Jerome Kersey
  • Ronnie Williams
  • p
  • d
  • e
Koszykarz Roku Konferencji Metro Atlantic Athletic NCAA
  • 1982: W. Brown
  • 1983: Burtt
  • 1984: Burtt
  • 1985: Cozzens
  • 1986: George
  • 1987: Houston
  • 1988: Simmons
  • 1989: Simmons
  • 1990: Simmons
  • 1991: M. Brown
  • 1992: Woods
  • 1993: Bullock
  • 1994: Bennerman
  • 1995: Wise
  • 1996: Barley
  • 1997: Timinskas
  • 1998: Hameed
  • 1999: Young
  • 2000: Kirksay
  • 2001: Stewart
  • 2002: Porter
  • 2003: Flores
  • 2004: Flores
  • 2005: Mendez
  • 2006: Clark
  • 2007: Jordan
  • 2008: Thompson
  • 2009: Hasbrouck
  • 2010: Franklin
  • 2011: Rossiter
  • 2012: Machado
  • 2013: Jones
  • 2014: Baron
  • 2015: Laury
  • 2016: Robinson
  • 2017: Robinson
  • 2018: Crumpton i Dukes
  • 2019: C. Young
  • 2020: Pickett
  • 2021: Camper
  • 2022: Jolly
  • 2023: Clayton
  • p
  • d
  • e
Zdobywcy nagrody Haggerty Award (NCAA)
  • p
  • d
  • e
Liderzy strzelców ligi włoskiej
Według
sumy
punktów
  • 1949: Miliani
  • 1950: Romanutti
  • 1951: Stefanini
  • 1952: Stefanini
  • 1953: Stefanini
  • 1954: Stefanini
  • 1955: Zorzi
  • 1956: Romanutti
  • 1957: Vlastelica
  • 1958: Vlastelica
  • 1959: Inniss
  • 1960: Cescutti
  • 1961: Vittori
  • 1962: Cescutti
  • 1963: Toso
  • 1964: Lombardi
  • 1965: Vittori
  • 1966: Moe
  • 1967: Lombardi
  • 1968: Rajković
  • 1969: Korać
  • 1970: Webster
  • 1971: Schull
  • 1972: Fultz
  • 1973: Morse
  • 1974: Morse
  • 1975: Morse
  • 1976: Jura
  • 1977: Jura
  • 1978: Jura
  • 1979: Morse
  • 1980: Morse
  • 1981: Morse
  • 1982: Frederick
  • 1983: Magee
  • 1984: Schmidt
  • 1985: Schmidt
  • 1986: Schmidt
  • 1987: Schmidt
Według
średniej
punktów
  • p
  • d
  • e
Zwycięzcy konkursu rzutów za 3 punkty ligi włoskiej
  1. ↑ a b Nie rozegrano