Stenodactylus
| Stenodactylus | |||
| Fitzinger, 1826[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – S. sthenodactylus | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | zauropsydy | ||
| Rząd | |||
| Infrarząd | Gekkota | ||
| Rodzina | gekonowate | ||
| Rodzaj | Stenodactylus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Stenodactylus elegans Fitzinger, 1826 (= Ascalabotes sthenodactylus Lichtenstein, 1823) | |||
| Synonimy | |||
| | |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Stenodactylus – rodzaj jaszczurek z rodziny gekonowatych (Gekkonidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce (Egipt, Libia, Tunezja, Algieria, Maroko, Sahara Zachodnia, Mauretania, Senegal, Mali, Niger, Nigeria, Czad, Sudan, Erytrea, Dżibuti i Kenia) i południowej-zachodniej Azji (Turcja, Syria, Izrael, Jordania, Arabia Saudyjska, Jemen, Oman, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Bahrajn, Katar, Kuwejt, Irak i Iran)[6][7].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1826 roku austriacki przyrodnik Leopold Fitzinger w publikacji własnego autorstwa poświęconej nowej klasyfikacji gadów'[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) Stenodactylus sthenodactylus.
Etymologia
- Stenodactylus: gr. στηνος stēnos ‘wąski, cienki, chudy’[8]; δακτυλος daktulos ‘palec’[9].
- Tolarenta: etymologia nieznana, Gray nie wyjaśnił znaczenia nazwy rodzajowej[3]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Tolarenta wilkinsonii Gray, 1842 (= Ascalabotes sthenodactylus Lichtenstein, 1823).
- Ceramodactylus: gr. κεραμος keramos ‘naczynie’[10]; δακτυλος daktulos ‘palec’[9]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Ceramodactylus doriae Blanford, 1872.
- Garzoniella: Jean Garzoni (1929-2017), francuski herpetolog; łac. przyrostek zdrabniający -ella[5]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Garzoniella longipes Perret, 1976 (= Ascalabotes sthenodactylus Lichtenstein, 1823).
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[6]:
- Stenodactylus affinis (Murray, 1884)
- Stenodactylus doriae (Blanford, 1874)
- Stenodactylus grandiceps Haas, 1952
- Stenodactylus leptocosymbotes Leviton & Anderson, 1967
- Stenodactylus mauritanicus Guichenot, 1850
- Stenodactylus petrii Anderson, 1896 – cienkopalczyk egipski[11]
- Stenodactylus slevini Haas, 1957
- Stenodactylus stenurus Werner, 1899
- Stenodactylus sthenodactylus (Lichtenstein, 1823)
- Stenodactylus yemenensis Arnold, 1980
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b L.J.F.J. Fitzinger: Neue classification der reptilien nach ihren natürlichen verwandtschaften: nebst einer verwandtschafts-tafel und einem verzeichnisse der reptilien-sammlung des K. K. zoologischen museum’s zu Wien. Wien: J. G. Heubner, 1826, s. 47. (niem.).
- ↑ J.E. Gray: Synopsis of the contents of the British Museum. Wyd. 42. London: G. Woodfall and Son, Angel Court, Skinner Street, 1840, s. 41. (ang.).
- ↑ a b J.E. Gray: Description of some new species of Reptiles, chiefly from the British Museum collection. W: J.E. Gray: The zoological miscellany: to be continued occasionally. London: Treuttel, Wurtz and Co., G.B. Sowerby, W. Wood, 1831–1844, s. 58. (ang.).
- ↑ W.T. Blanford. Descriptions of new lizards from Persia and Baluchistàn. „The Annals and magazine of natural history”. Fourth series. 13 (78), s. 454, 1874. (ang.).
- ↑ a b J.-L. Perret. Garzoniella: Un nouveau genre de Gekkonidae saharien. „Revue suisse de zoologie”. 83, s. 761, 1976. (fr.).
- ↑ a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Stenodactylus. The Reptile Database. [dostęp 2024-01-04]. (ang.).
- ↑ R. Midtgaard: Stenodactylus. RepFocus. [dostęp 2024-01-04]. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 247.
- ↑ a b Jaeger 1959 ↓, s. 75.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 51.
- ↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 382. ISBN 83-01-14344-4.
Bibliografia
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).
- SNL: tynnfinger
