Sobór św. Mikołaja w Oczakowie
 48-103-0042 | |||||||||||||||||||||||
| sobór parafialny | |||||||||||||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||||||||||||
| Państwo |
| ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||
| Wyznanie | prawosławne | ||||||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||||||||
| Sobór | od 1842 | ||||||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | 6/19 grudnia; 9/22 maja | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu mikołajowskiego  | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||||||||||||||||||||
 46°36′29,0″N 31°32′52,0″E/46,608056 31,547778 | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Sobór św. Mikołaja – prawosławna cerkiew parafialna w Oczakowie, w dekanacie oczakowskim eparchii mikołajowskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[1].
Historia
Świątynia została wzniesiona jako meczet przy tureckiej twierdzy w Oczakowie. Budowla została wstępnie przebudowana na prawosławną cerkiew po zdobyciu Oczakowa przez wojsko rosyjskie w grudniu 1788 r., dobudowano wtedy nad nią drewnianą kopułę. W XIX w. przebudowano minaret na dzwonnicę, do budynku dostawiono pomieszczenie ołtarzowe i przedsionek. W 1807 r. miała miejsce konsekracja budynku[2]. W 1839 r. obiekt przeszedł kapitalny remont i otrzymał nowy dzwon, zaś w 1854 r. zbudowano przy nim nową dzwonnicę. Wcześniej, w 1842 r. świątyni, cały czas pozostającej cerkwią wojskową, nadano status soboru[2].
Od 1842 r. do śmierci na początku XX wieku proboszczem soboru był Gawriił Sudkowski, odznaczony złotym krzyżem na wstążce św. Jerzego za służbę kapelańską podczas wojny krymskiej i bombardowania Oczakowa. Z jego inicjatywy przed świątynią ustawiono dwie armaty, w 1890 r. otwarto przy niej szkołę gramoty dla dzieci z ubogich rodzin, a w 1901 r. – szkołę cerkiewno-parafialną[2]. Proboszcz Sudkowski starał się również o budowę pomnika Suworowa, który ostatecznie stanął przed cerkwią dopiero w 1907 r., już po śmierci duchownego[2].
Cerkiew pozostawała czynna podczas rewolucji październikowej i wojny domowej, jednak w 1922 r. w czasie kampanii konfiskaty kosztowności cerkiewnych wyniesiono z niej wszystkie złote i srebrne przedmioty. W 1930 r. decyzją lokalnych władz świątynię zamknięto, a następnie zaadaptowano na Dom Pionierów, zaś w 1960 r. – na Muzeum Wojenno-Historyczne im. Suworowa[2].
Obiekt zwrócono Cerkwi prawosławnej w 2000 r.[2]
W sąsiedztwie soboru znajduje się nagrobek Rufina Sudkowskiego, syna Gawriiła Sudkowskiego, artysty malarza[3].
