Sinodelphys

Ten artykuł od 2011-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Sinodelphys
Luo, Ji, Wible & Yuan, 2003
Okres istnienia: 125 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 125/125 ↓ 125/125
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	ssaki wyższe
Rodzaj	Sinodelphys
Gatunek	Sinodelphys szalayi
Typ nomenklatoryczny
Sinodelphys szalayi Luo, Ji, Wible & Yuan, 2003
Gatunki
S. szalayi Luo, Ji, Wible & Yuan, 2003
Multimedia w Wikimedia Commons

Sinodelphys – wymarły rodzaj ssaka, żyjący ok. 125 mln lat temu na terenie Chin. Pierwotnie uznany za przedstawiciela kladu Boreosphenida bliżej spokrewnionego ze ssakami niższymi (Metatheria) niż ze ssakami wyższymi (Eutheria)^[1]; badania Bi i współpracowników (2018) wskazują jednak na jego przynależność do Eutheria^[2]. Sinodelphys ważył ok. 30 g, jego długość wynosiła ok. 15 cm. Prowadził nadrzewny tryb życia, co wywnioskować można na podstawie budowy jego kości stopy. Prawdopodobnie żywił się owadami i innymi bezkręgowcami. Skamieniałości tegoż ssaka zostały odkryte w 2003 w skałach formacji Yixian w chińskiej prowincji Liaoning przez zespół Zhe-Xi Luo oraz Johna Wible'a.

Przypisy

Zobacz też

• Eomaia - najstarszy znany łożyskowiec.