Siedzica
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | wilejski |
| Sielsowiet | Wiazyń |
| Populacja (2019) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy | 222445 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
 54°20′46″N 27°03′29″E/54,346111 27,058056 | |
 | Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Siedzica |
Siedzica (biał. Сядзіца, ros. Седица) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wilejskim, w sielsowiecie Wiazyń.
Historia
W czasach zaborów wieś w okręgu wiejskim Łatyhol, w gminie Wiazyń, w powiecie wilejskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku liczyła 137 mieszkańców (48 dusz rewizyjnych) w 15 domach, należała do dóbr Łaberianowo, Ostrowskich[1].
W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie wilejskim, w gminie Wiazyń[2][3].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 211 osób, wszystkie były wyznania prawosławnego i zadeklarowały białoruską przynależność narodową. Były tu 34 budynki mieszkalne[4]. W 1931 w 45 domach zamieszkiwało 238 osób[5].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Ilii i prawosławnej w Łatyholu. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Ilii i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Wiazyniu[6].
W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR[7][8]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR[9].
Od 1991 roku w składzie niepodległej Białorusi.
Uwagi
- ↑ Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).
Przypisy
- ↑ Siedzica, wieś, powiat wilejski, gmina Wiazyń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 517 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 88 .
- ↑ Umowa między Rzecząpospolitą Polską i Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej. [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2023-11-25] .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 88 .
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 30 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1526 .
- ↑ https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf.
- ↑ okupacja sowiecka ziem polskich, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-04-03] .
- ↑ PiotrP. Eberhardt PiotrP., Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100 .
Linki zewnętrzne
- Siedzica, wieś, powiat wilejski, gmina Wiazyń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 517 .
- p
- d
- e
Gmina Wiazyń (II Rzeczpospolita)
- Siedziba gminy – Wiazyń
| Miasteczko |
|
|---|---|
| Wsie |
|
| Zaścianek |
|
| Folwarki |
|
| Kolonie |
|
| Majątki |
|
| Osada |
|
| Leśniczówka |
|
| Futor |
|
| Uroczysko | |
| Smolarnia |
|
| Osada wojskowa |
|
| Osada młyńska |
|
