Ryūnosuke Akutagawa

Ryūnosuke Akutagawa
芥川 龍之介
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 marca 1892
Tokio

Data i miejsce śmierci

24 lipca 1927
Tokio

Narodowość

japońska

Język

japoński

Alma Mater

Tokijski Uniwersytet Cesarski

Dziedzina sztuki

opowiadanie

Ważne dzieła
  • Rashōmon
  • Kappa
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Ryūnosuke Akutagawa (jap. 芥川 龍之介 Akutagawa Ryūnosuke; ur. 1 marca 1892 w Tokio, zm. 24 lipca 1927 tamże) – japoński pisarz i poeta.

Ryūnosuke Akutagawa jest nazywany „ojcem japońskich opowiadań”.

Życiorys

Uważa się, że według tradycyjnego kalendarza, Akutagawa przyszedł na świat w roku, miesiącu, dniu i godzinie smoka (tatsu). Z tego powodu nadano mu imię Ryūnosuke, związane ze smokiem (ryū – sinojapońskie czytanie znaku „smok”). Ze względu na to jednak, że nie ma części dokumentów dotyczących dokładnej godziny urodzin, a miesiąc należał do „tygrysa”, trudno przyjąć taką wersję, tym bardziej że pisarz zmieniał pisownię swojego imienia.

Akutagawa urodził się w Tokio. Jego ojciec (Toshizō Niihara) był mleczarzem. Matka (Fuku Niihara) wkrótce po narodzinach syna zapadła w chorobę psychiczną i chłopiec wychowywał się w rodzinie swojego wuja, który usynowił go po śmierci matki. Stąd też nazwisko pisarza jest jej panieńskim nazwiskiem.

W 1913 roku Akutagawa rozpoczął studia w dziedzinie literatury angielskiej na Tokijskim Uniwersytecie Cesarskim[1].

W 1915 roku zadebiutował opowiadaniem pt. Rashōmon (Brama Demonów, 1915), natomiast rok później opublikował Hana (Nos, 1916), zyskując tym uznanie wybitnego pisarza Natsume Sōsekiego[2].

Akutagawa swoją twórczość skupił na opowiadaniach, uważając je za główne medium ekspresji. Podczas swojego krótkiego życia napisał ponad 150 opowiadań, m.in.: Hana (Nos, 1916), Kumo no ito (Pajęcza nić, 1918), Jigokuhen (Piekieł wizerunek niezwykły, 1918).

Na podstawie jego tekstów (głównie w oparciu o Yabu no naka) Akira Kurosawa nakręcił w 1950 roku film Rashōmon.

Tematy do swoich utworów we wczesnym okresie swojej twórczości czerpał przeważnie z dziejów Japonii[3], jak również z tradycyjnych legend[3]. Inspirował się też jednak literaturą Zachodu[3]. Od roku 1924 pisał opowiadania na tematy współczesne, w których dominuje nastrój mroku i rozczarowania życiem.

Podczas studiów oświadczył się przyjaciółce z dzieciństwa – Yayoi Yoshidzie, ale jego rodzina nie udzieliła zgody na zawarcie związku małżeńskiego. W 1916 roku oświadczył się Fumi Tsukamoto, którą poślubił w 1918 roku. Miał trzech synów o imionach: Hiroshi, Takashi i Yasushi.

W 1921 roku, będąc u szczytu popularności, Akutagawa przerwał swoją pisarską karierę, aby spędzić 4 miesiące w Chinach jako reporter gazety „Ōsaka Mainichi Shinbun”. Podczas pobytu w Chinach cierpiał na wiele chorób i już nigdy nie powrócił do pełnego zdrowia. Wkrótce po powrocie opublikował swój najpopularniejszy utwór – Yabu no naka (1922).

Do końca życia cierpiał na nerwicę i halucynacje. 24 lipca 1927 roku popełnił samobójstwo (przedawkował veronal).

Akutagawa, podobnie jak jego mistrz Sōseki Natsume, był sumieniem Japończyków wrażliwych na krzywdę i rozczarowanych modernizacją swego kraju.

W 1935 roku jego przyjaciel, pisarz Kan Kikuchi, ustanowił Nagrodę Akutagawy – najbardziej prestiżową nagrodę literacką dla nowych autorów w Japonii.

Twórczość

Zobacz kolekcję cytatów z Ryūnosuke Akutagawy w Wikicytatach
  • Rōnen (1914)
  • Rashōmon – Brama Demonów (1915)
  • Hana (Nos, 1916)
  • Imogayu (1916)
  • Tabako to akuma (Papierosy i szatan, 1916)
  • Gesaku-zanmai (Pasja twórcza, 1917)
  • Kumo no ito (Pajęcza nić, 1918)
  • Jigokuhen (Piekieł wizerunek niezwykły, 1918)
  • Jashūmon (1918)
  • Majutsu (1919)
  • Nankin no kirisuto (1920)
  • Toshishun (1920)
  • Aguni no kami (1920)
  • Yabu no naka (W gąszczu, 1921)
  • Shūzanzu (Jesienne góry, 1921)
  • Torokko (1922)
  • Genkaku-sanbō (1927)
  • Shuju no kotoba (1927)
  • Bungeiteki na, amari ni bungeiteki na (1927)
  • Kappa (1927, polski przekład Kappy, w tł. Mikołaja Melanowicza, PIW 1963)
  • Haguruma (Zębate koła, 1927)
  • Aru ahō no isshō (Życie szaleńca, 1927)
  • Seihō no hito (1927)

Zobacz też

Przypisy

  1. Leksykon pisarzy świata XX wiek (autor hasła Mikołaj Melanowicz), Fundacja "Literatura Światowa" Warszawa 1993 s. 12 ISBN 83-900273-2-1
  2. Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 356. ISBN 978-83-01-17214-5.
  3. a b c Akutagawa Ryūnosuke, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-11-02] .

Linki zewnętrzne

  • ISNI: 0000000121172213
  • VIAF: 28807
  • LCCN: n79091265
  • GND: 118918990
  • NDL: 00001509
  • LIBRIS: tr58c20c181lj19
  • BnF: 12044266q
  • SUDOC: 050213830
  • SBN: CFIV041818
  • NLA: 35002418
  • NKC: jn20000600081
  • DBNL: ryun001
  • BNE: XX1124132
  • NTA: 070555680
  • BIBSYS: 6036712
  • CiNii: DA00187353
  • Open Library: OL4280445A
  • PLWABN: 9810624127105606
  • NUKAT: n97062987
  • J9U: 987007306813905171
  • PTBNP: 496898
  • CANTIC: a11074930
  • LNB: 000000071
  • NSK: 000161425
  • CONOR: 43246179
  • BNC: 000218498
  • ΕΒΕ: 68080
  • BLBNB: 000380687
  • KRNLK: KAC199631100
  • LIH: LNB:V*68494;=BR
  • PWN: 3867155
  • Britannica: biography/Akutagawa-Ryunosuke
  • Treccani: ryunosuke-akutagawa
  • Universalis: akutagawa
  • БРЭ: 1808698
  • ЕСУ: 43561
  • NE.se: ryunosuke-akutagawa
  • SNL: Ryūnosuke_Akutagawa
  • Catalana: 0001490
  • DSDE: Akutagawa_Ryunosuke
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 1267