Remaklus z Limoges
 Posąg św Remaklusa, w kościele św. Sebastiana w Stavelot. | |
| Data i miejsce urodzenia | koniec VI w. lub początek VII w. |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | między 671 a 676 |
| Czczony przez | |
| Wspomnienie | 3 września |
| Atrybuty | Zwykle przedstawiany w towarzystwie wilka |
| Szczególne miejsca kultu | opactwo w Stavelot |
Św. Remaklus (Remaculus, Remacle, Rimagilus; zm. 673) – był benedyktyńskim misjonarzem i biskupem.
Życie
Remaklus dorastał na dworze książęcym w Akwitanii i studiował u biskupa Bourges, Sulpitiusa Pobożnego. W 625 został mnichem w opactwie Luxeuil, a następnie przyjął święcenia kapłańskie. Około 631 r. św. Eligiusz założył opactwo Solignac i posłał po mnichów z Luxeil, w tym Remaclusa, który został pierwszym opatem. Opactwo przestrzegało zasady jak w Luxeil. Audoin napisał, że Solignac szybko zyskał na znaczeniu. Stał się szczególnie znany ze swojego warsztatu złotniczego[1].
Remaklus otrzymał wówczas również opactwo w Cougnon w księstwie Luksemburg. Służył jako doradca Sigeberta III z Austrazji i przekonał go do założenia podwójnego klasztoru w Malmedy w 648 i Stavelot w 650. Remaclus służył jako opat Stavelot i Malmedy. Wzniesiony jako księstwo kościelne przyłączone do Świętego Cesarstwa Rzymskiego, jego głowa nosiła tytuł księcia-opata[2].
W 650 r. Amand, biskup Maastricht, zrezygnował z urzędu, aby wznowić pracę misyjną[3]. Na jego miejsce powołano Remaklusa. Przywiózł ze sobą Hadelina, ówczesnego opata Visé. Jego uczeń Teodard zastąpił go jako opat podwójnego klasztoru Stavelot-Malmedy.
Mieszkańcy tej niespokojnej diecezji wymordowali niektórych jego poprzedników. Jednak Remaclus z powodzeniem szerzył monastycyzm w regionie. Służył jako duchowy nauczyciel św. Trudo, św. Babolena, św. Teodarda z Maastricht i św. Lamberta. Remaklus służył jako biskup przez dwanaście lat, zanim zrezygnował na rzecz Teodarda i przeszedł na emeryturę do Stavelot około 662.[4] Zmarł w Stavelot w 664.[5] Jego relikwie spoczywają w kościele św. Sebastiana w Stavelot. Jego święto obchodzone jest 3 września.
W Cochem w Niemczech znajduje się kościół parafialny św. Opactwa Stavelot-Malmedy przestały istnieć w czasie Rewolucji Francuskiej. W 1950 r. Klasztor św. Remaklusa w Wavreumont powstał między Stavelot i Malmedy.
Przypisy
- ↑ Havard, Henry. Histoire de l'orfèvrerie française Paris. Librairies-imprimeries réunies, 1896, p. 69
- ↑ "Histoire", Ville de Stavelot
- ↑ Butler, Alban. "St. Amandus, Bishop and Confessor", The Lives of the Saints, Vol. III, 1866
- ↑ Butler. Alban. "Saint Remaclus, Bishop of Maestricht, Confessor". Lives of the Fathers, Martyrs, and Principal Saints 1866. CatholicSaints.Info. 27 sierpnia 2014
- ↑ Monks of Ramsgate. "Remaclus". Book of Saints 1921. CatholicSaints.Info. 2 września 2016
Linki zewnętrzne
- Catholic Online: St. Remaclus
- Patron Saints: Remaclus
- Remaclus w Butler's Lives of the Saints: September, Alban Butler, Burns & Oates Ltd (2000), ISBN 978-0-86012-258-6
- Remaclus w Ökumenisches Heiligenlexikon
