Radiotelefon

Ten artykuł od 2013-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji: nieścisłości w dyskusji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Radiotelefon (transceiver, trx, walkie-talkie, krótkofalówka) – niewielka, uproszczona radiostacja nadawczo-odbiorcza wykorzystywana w radiotelefonii. Służy do porozumiewania się głosem na niewielkie odległości, pełniąc rolę mobilnego telefonu. Telefon komórkowy jest zminiaturyzowanym cyfrowym radiotelefonem pracującym tylko ze stacjami bazowymi i posiadającym przez to większy zasięg od radiotelefonów pracujących pomiędzy sobą (bezpośrednio). Zaletą i przewagą radiotelefonu jest praca bez infrastruktury sieci oraz duża niezależność, dlatego używają jej służby profesjonalne, jest także jedynym środkiem łączności podczas wojny, gdy stacje retransmisyjne (np. GSM) są zniszczone, oraz w innych sytuacjach, np. podczas klęsk żywiołowych. Do celów amatorskich używane są radiotelefony (radiostacje) dla krótkofalowców oraz radiotelefon/radiostacja obywatelska krótkofalowa wąskopasmowa pracująca w paśmie 26,960 MHz do 27,400 MHz zwana CB radiem.

Typowe zasięgi na fali bezpośredniej w idealnych warunkach: radiotelefon

ręczny - do kilku km w zależności od pasma pracy,
przewoźne (samochody i inne pojazdy) - do kilkunastu km w zależności od pasma pracy,
bazowy - do kilkudziesięciu km w zależności od pasma pracy.

W złych warunkach (praca pomiędzy zabudowaniami) bez widoczności optycznej anten radiostacja/radiotelefon ma kilku/kilkunastokrotnie obniżony zasięg.