Prefektura apostolska Xing’anfu

Prefektura apostolska Xing’anfu
天主教兴安府监牧区
Państwo

 Chiny

Siedziba

Ankang

Data powołania

28 marca 1928

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Zależność

bezpośrednio od Stolicy Apostolskiej

katedra

katedra Najświętszego Serca w Ankang

Prefekt apostolski

bp John Baptist Wang Xiaoxun

Dane statystyczne (2016[2])
Liczba wiernych

5000

Liczba kapłanów

9

Liczba osób zakonnych

6

Powierzchnia

25 000[1] km²

Położenie na mapie Chin
Mapa konturowa Chin, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Ankang”
Ziemia32°41′N 109°01′E/32,683333 109,016667

Prefektura apostolska Xing’anfu (łac. Praefectura Apostolica Hinganfuensis, chiń. 天主教兴安府监牧区) – rzymskokatolicka prefektura apostolska ze stolicą w Ankangu, w prowincji Shaanxi, w Chińskiej Republice Ludowej.

W nomenklaturze Patriotycznego Stowarzyszenia Katolików Chińskich nosi nazwę diecezja Ankang[1].

Historia

28 marca 1928 z mocy decyzji Piusa XI wyrażonej w brewe Ut aucto erygowano prefekturę apostolską Xing’anfu. Dotychczas wierni z tych terenów należeli do wikariatu apostolskiego Hanzhong (obecnie diecezja Hanzhong).

Z 1950 pochodzą ostatnie pełne, oficjalne kościelne statystyki. Prefektura apostolska Xing’anfu liczyła wtedy:

  • 3982 wiernych (0,5% społeczeństwa)
  • 14 kapłanów (5 diecezjalnych i 9 zakonnych)
  • 21 sióstr zakonnych
  • 12 parafii
  • 19 kościołów.

Od zwycięstwa komunistów w chińskiej wojnie domowej w 1949 prefektura apostolska, podobnie jak cały prześladowany Kościół katolicki w Chinach, nie może normalnie działać. Już w 1946 wydalony został prefekt apostolski o. Emilio Favarato OFMConv[3], jednak w 1948 mianowano jego następcę. W latach 50. wydalano wszystkich zagranicznych misjonarzy. Podczas rewolucji kulturalnej kościoły zostały skonfiskowane i zniszczone[1].

W 1987 arcybiskup xi'anski Anthony Li Du'an mianował administratorem w Ankangu ks. Johna Baptiste Ye Ronghua. W 2000 przyjął on święcenia biskupie i został pełnoprawnym prefektem apostolskim z uznaniem zarówno Stolicy Apostolskiej jak i rządu w Pekinie[1].

W 2010 koadiutorem bpa Ye Ronghua został wybrany dotychczasowy proboszcz katedry w Ankangu ks. John Baptist Wang Xiaoxun. W 2016 przyjął on sakrę biskupią za zgodą papieża i komunistycznego rządu[2][4], a po śmierci bpa Ye Ronghua w 2022 objął rządy w diecezji[5].

Prefekci apostolscy

  • o. Giovanni Soggiu OFMConv[a] (1928 – 1930)
  • o. Berardo Barracciu OFMConv[a] (1932 – 1940)
  • o. Emilio Favarato OFMConv[a] (1941 – 1948) de facto wydalony z komunistycznych Chin w 1946, nie miał po tym czasie realnej władzy w prefekturze
  • o. Pietro Maleddu OFMConv[a] (1948 – 1983) de facto wydalony z komunistycznych Chin w latach 50., nie miał po tym czasie realnej władzy w prefekturze
  • sede vacante (być może urząd prefekta sprawowali duchowni Kościoła podziemnego) (1983 – 2000)
    • ks. John Baptist Ye Ronghua (1987 – 2000) administrator
  • bp John Baptist Ye Ronghua (2000 – 2022)
  • bp John Baptist Wang Xiaoxun (od 2022) w latach 2016–2022 koadiutor

Uwagi

  1. a b c d Włoch

Przypisy

  1. a b c d Ankang Apostolic Prefecture China | Apostolic Prefecture of Ankang China | Ucanews [online], www.ucanews.com [dostęp 2020-08-31] .
  2. a b AsiaNews.it, Msgr. J.B. Wang Xiaoxun ordained coadjutor bishop of Ankang [online], www.asianews.it [dostęp 2020-08-31] .
  3. F – brender.eu [online], web.archive.org, 16 marca 2017 [dostęp 2020-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-16] .
  4. W – brender.eu [online], web.archive.org, 30 września 2017 [dostęp 2020-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-30] .
  5. Bishop Ye Ronghua, who rebuilt the Church in Ankang, dies at the age of 91. asianews.it, 2022-08-29. [dostęp 2023-04-25]. (wł.).

Bibliografia

  • Prefektura apostolska Xing’anfu w bazie gcatholic.org (ang.) [dostęp 2023-04-25]
  • Prefektura apostolska Xing’anfu [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2023-04-25]  (ang.).
  • A – L – brender.eu [online], web.archive.org, 4 sierpnia 2017 [dostęp 2020-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-04] .
  • La Santa Sede [online], vatican.va [dostęp 2020-08-31] .