Prawo Bunsena i Roscoe’a
![]() | Ten artykuł od 2012-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Prawo Bunsena i Roscoe’a określa zależność wydajności chemicznych reakcji fotochemicznych od natężenia światła powodującego zajście tej reakcji.
Prawo to głosi że:
- Masa produktu reakcji inicjowanej fotochemicznie jest proporcjonalna do iloczynu natężenia oświetlenia i czasu naświetlania.
Prawo to sformułowali niezależnie od siebie Robert Wilhelm Bunsen i Henry Enfield Roscoe w 1885 r.
Prawo to ma duże znaczenie praktyczne. Np: pośrednio wynika z niego, że przy fotografowaniu w tych samych warunkach oświetleniowych, bez zmiany czułości materiału czy jakichkolwiek innych parametrów błony fotograficznej i obiektywu, istnieją pary wartości przysłony i czasu ekspozycji, które prowadzą do dokładnie takiego samego stopnia naświetlenia błony. Wynika to z faktu, że przy parach takich iloczyn natężenia światła i czasu naświetlania jest dokładnie taki sam, a zapis fotograficzny to zjawisko oparte na reakcji fotochemicznej.
Przykładowa para: przysłona 8, czas 1/60s = przysłona 5,6, czas 1/125s
Zobacz też
- Efekt Schwarzschilda