Polska Unia Gospodarcza

Polska Unia Gospodarcza (PUG) – polska partia polityczna o charakterze centrowym, funkcjonująca w latach 2000–2007.

Polska Unia Gospodarcza powstała w grudniu 2000. Została założona przez Wojciecha Kornowskiego, ówczesnego prezydenta Konfederacji Pracodawców Polskich (pełniącego tę funkcję od 1997 do sierpnia 2001). Ugrupowanie powstało w sprzeciwie wobec polityki gospodarczej prowadzonej przez partie zasiadające w parlamencie (największej krytyce poddana została Unia Wolności). Popierało m.in. rozwój małych i średnich przedsiębiorstw^[1] oraz zachowanie kas chorych, postulowało też m.in. zniesienie limitowania świadczeń medycznych. W szeregach PUG znaleźli się pracodawcy, przedsiębiorcy, przedstawiciele wolnych zawodów czy pracownicy najemni^[2].

Przed wyborami parlamentarnymi w 2001 PUG proponowała certyfikat o wartości 5 tys. złotych, który każdy miał otrzymać po wejściu partii do parlamentu^[3]. Na listach wyborczych PUG mieli znaleźć się przedstawiciele założonej przez Janusza Tomaszewskiego partii Forum Obywatelskie^[4], jednak ostatecznie do wspólnego startu nie doszło. PUG wystartowała w wyborach samodzielnie, wystawiając listy do Sejmu w 16 z 41 okręgów (znalazło się na nich 117 kandydatów)^[5]. Na PUG oddano 0,06% głosów, co stanowiło przedostatni, 14. wynik spośród wszystkich komitetów^[6].

PUG nie złożyła sprawozdania finansowego za 2001 rok^[7] i 11 października 2002 została wykreślona z ewidencji^[8], jednak 4 lutego 2003 została zarejestrowana ponownie^[9]. W listopadzie tego samego roku wokół niej utworzono Ogólnopolski Komitet Obywatelski „OKO”, który wziął udział w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004, rejestrując listy w całym kraju^[10]. Członkowie PUG znaleźli się na listach tego komitetu w niektórych okręgach, będąc najliczniej reprezentowaną na nich partią. Na „OKO” oddano 0,58% głosów, co stanowiło 14. wynik spośród wszystkich komitetów^[11]. W 2005 Ogólnopolski Komitet Obywatelski „OKO” przekształcił się w Ogólnopolską Koalicję Obywatelską, która podjęła współpracę ze Stanisławem Tymińskim, popierając go w wyborach prezydenckich (otrzymał on 0,16% głosów, zajmując 9. miejsce spośród 12 kandydatów^[12]). Wystartowała także wówczas w wyborach parlamentarnych, rejestrując listy niemal we wszystkich okręgach^[13] i uzyskując 0,14% głosów (co dało 16. miejsce)^[14]. Na listach OKO znalazła się m.in. Krajowa Partia Emerytów i Rencistów. PUG nie odgrywała już wówczas dużej roli.

Polska Unia Gospodarcza nie złożyła sprawozdania finansowego za 2006 rok^[15] i 16 listopada 2007 została ostatecznie wykreślona z ewidencji^[16]. Wojciech Kornowski przystąpił potem do KPEiR. W 2012 krótko był p.o. przewodniczącego tej partii^[17] i w tym samym roku, wraz z częścią jej działaczy i innymi liderami dawnej OKO, utworzył Partię Emerytów Rencistów Rzeczypospolitej Polskiej, w której także objął przewodnictwo^[18].

Przypisy