Podmiotowość

Ten artykuł należy dopracować: od 2019-08 → zweryfikować treść i dodać przypisy, → usunąć/zweryfikować prawdopodobną twórczość własną. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Podmiotowość – poczucie bycia kimś, posiadanie tożsamości odróżniającej jednostkę od innych. W jej ramach człowiek wierzy, że własna aktywność w znacznym stopniu zależy od niego samego. Aby stać się podmiotem trzeba dokonać świadomych założeń dotyczących samego siebie i wybrać własną drogę rozwoju. Poczucie podmiotowości rozszerza możliwości edukacyjne człowieka i pozwala na rozkwit jego osobowości.

Człowiek funkcjonuje nie tylko w zwykłym zakresie, charakterystycznym dla codziennych działań, ale również może koncentrować się na tym co poza nim (wtedy ważne jest coś), widzieć siebie samego w kontekście, jasnej relacji ja – to lub werbalizować tożsamość, odpowiadając na pytanie kim się jest. Przy dogłębnej introspekcji możliwe jest również wszechstronne doświadczenie samego siebie, bez wątpliwości na temat własnej identyfikacji. Zdarza się to okazjonalnie i trwa krótko. Z kolei w stanach wspomaganych środkami chemicznymi doświadcza się głęboko wspólnoty, a ja jest rozmyte w to.

Zobacz też

• osobowość, czynnikowa teoria osobowości
• poczucie własnej skuteczności
• samorealizacja
• wolna wola

Linki zewnętrzne

• Zbigniew Spendel, Rozważania nad ludzką podmiotowością, Folia Philosophica 8, 47–61, 1991
• Danuta Anna Michałowska, Podmiotowość w wychowaniu, Poznań 2010
• Aldona Molesztak,Antyredukcjonistyczne ujęcie człowieka w podmiotowości
• Adamiec M., Podmiotowość – formy i zmiany, [w:] Podmiotowość człowieka. Szanse rozwoju i zagrożenia, red. Z. Ratajczak, Wyd. UŚ, Katowice 1992