Piernacz

Piernacz kniazia Boratyńskiego z połowy XVII wieku

Piernacz (rus. broń pierzasta) – rodzaj niewielkiej buławy lub buzdyganu wykonanego ze srebra lub żelaza i zakończonego piórami.

Dawniej stanowił symbol władzy u starszyzny kozackiej na Zaporożu. Spełniał także funkcję listu żelaznego zapewniającego posiadającej go osobie swobodny przejazd (łac. salvus conductus) i nietykalność[1].

Przypisy

  1. Michał Gradowski, ZdzisławZ. Żygulski ZdzisławZ., Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa: PWN, 2010, s. 63, ISBN 978-83-01-16260-3, OCLC 751388493 .


Zobacz multimedia związane z tematem: Piernacz
  • p
  • d
  • e
Broń obuchowa
obuchowo-sieczna
obuchowa miażdząca
historyczna
zachodnia
azjatycka
współczesna
Broń drzewcowa
prymitywna
armii starożytnych
armii średniowiecznych i nowożytnych
azjatycka
Broń boczna
Broń kolna
krótka
noże
puginały
sztylety
inne
długa
Broń sieczna
nihon-tō
daitō
shōtō
inne
szable
inne
Broń sieczno-kolna
miecze
chwyt jednoręczny
chwyt dwuręczny
pałasze
inne
Inne
  • p
  • d
  • e
Wojska kozackie
Inne grupy
Historia
Sławni Kozacy
Pojęcia