Nierówność wariacyjna

Nierówność wariacyjna – pojęcie z pogranicza rachunku wariacyjnego i teorii zbiorów wypukłych. Najogólniejsza postać tego zagadnienia podana poniżej pochodzi od Stuarta Antmana[1].

Definicja formalna

Dla danej przestrzeni Banacha E , {\displaystyle E,} oraz jej podzbioru K {\displaystyle K} i funkcjonału F : K E {\displaystyle F\colon {\boldsymbol {K}}\to {\boldsymbol {E}}^{*}} z K {\displaystyle K} do przestrzeni dualnej E {\displaystyle E^{*}} do przestrzeni E , {\displaystyle E,} nierównością wariacyjną jest problem rozwiązania względem zmiennej x {\displaystyle x} przebiegającej zbiór K {\displaystyle K} następującej nierówności:

F ( x ) , y x 0 y K {\displaystyle \langle F(x),y-x\rangle \geqslant 0\qquad \forall _{y\in {\boldsymbol {K}}}}

gdzie , : E × E R {\displaystyle \langle \cdot ,\cdot \rangle :{\boldsymbol {E}}^{*}\times {\boldsymbol {E}}\to \mathbb {R} } jest dualnością wyrażającą się wzorem x , x = x ( x ) , {\displaystyle \langle x,x^{*}\rangle =x^{*}(x),} gdzie x E , x E . {\displaystyle x\in E,x^{*}\in E^{*}.}

Przykłady

Minimum funkcji na przedziale

Niech F : I R {\displaystyle F\colon I\to \mathbb {R} } będzie funkcją gładką (tzn. różniczkowalną o ciągłej pochodnej), gdzie I = [ a ; b ] R . {\displaystyle I=[a;b]\subset \mathbb {R} .} Jeśli chcemy znaleźć punkt x 0 I , {\displaystyle x_{0}\in I,} w którym

f ( x 0 ) = min x I f ( x ) . {\displaystyle f(x_{0})=\min _{x\in I}f(x).}

Możliwe są wtedy trzy przypadki:

  • a < x 0 < b {\displaystyle a<x_{0}<b} i wtedy f ( x 0 ) = 0 , {\displaystyle f'(x_{0})=0,}
  • x 0 = a {\displaystyle x_{0}=a} i wtedy f ( x 0 ) 0 , {\displaystyle f'(x_{0})\geqslant 0,}
  • x 0 = b {\displaystyle x_{0}=b} i wtedy f ( x 0 ) 0. {\displaystyle f'(x_{0})\leqslant 0.}

Wszystkie one mogą być zapisane za pomocą nierówności wariacyjnej[2]:

f ( x 0 ) ( x x 0 ) 0 x I . {\displaystyle f'(x_{0})(x-x_{0})\geqslant 0\qquad \forall _{x\in I}.}

Rozwiązanie tej nierówności prowadzi do znalezienia minimum funkcji na przedziale.

Minimum funkcji na zbiorze wypukłym

Niech F : K R {\displaystyle F\colon K\to \mathbb {R} } będzie funkcją gładką określoną na domkniętym wypukłym podzbiorze K R n , n Z + . {\displaystyle K\subset \mathbb {R} ^{n},n\in \mathbb {Z} _{+}.} Ponadto niech x 0 K {\displaystyle x_{0}\in K} będzie takim punktem, że

f ( x 0 ) = min x K f ( x ) . {\displaystyle f(x_{0})=\min _{x\in K}f(x).}

Ponieważ zbiór K {\displaystyle K} jest wypukły, więc odcinek

{ ( 1 t ) x 0 + t x : 0 t 1 } {\displaystyle \{(1-t)x_{0}+tx:0\leqslant t\leqslant 1\}}

leży w zbiorze K {\displaystyle K} i można rozpatrzeć funkcję

Φ ( t ) = f ( x 0 + t ( x x 0 ) ) , {\displaystyle \Phi (t)=f(x_{0}+t(x-x_{0})),} gdzie 0 t 1. {\displaystyle 0\leqslant t\leqslant 1.}

Osiąga ona minimum dla t = 0 {\displaystyle t=0} i dlatego z przykładu poprzedniego wynika, że

Φ ( t ) = grad f ( x 0 ) ( x x 0 ) 0 x K {\displaystyle \Phi '(t)=\operatorname {grad} f(x_{0})(x-x_{0})\geqslant 0\qquad \forall _{x\in K}}

Zatem punkt x 0 K {\displaystyle x_{0}\in K} spełnia nierówność[3]:

grad f ( x 0 ) ( x x 0 ) 0 x K . {\displaystyle \operatorname {grad} f(x_{0})(x-x_{0})\geqslant 0\qquad \forall _{x\in K}.}

Jeśli zbiór K {\displaystyle K} jest ograniczony, to istnienie takiego punktu wynika ze zwartości zbioru K . {\displaystyle K.}

Rozwiązanie tej nierówności prowadzi zatem do znalezienia minimum funkcji na zbiorze domkniętym wypukłym.

Badanie membrany

Niech Ω R N {\displaystyle \Omega \subset \mathbb {R} ^{N}} będzie obszarem o brzegu Ω {\displaystyle \partial \Omega } i niech ψ : Ω ¯ R , {\displaystyle \psi \colon {\overline {\Omega }}\to \mathbb {R} ,} gdzie Ω ¯ = Ω Ω , {\displaystyle {\overline {\Omega }}=\Omega \cup \partial \Omega ,} będzie taką funkcją, że

max Ω ψ 0 {\displaystyle \operatorname {\max } _{\Omega }\psi \geqslant 0} i ψ 0 {\displaystyle \psi \leqslant 0}

na Ω . {\displaystyle \partial \Omega .}

Niech

K = { υ C 1 ( Ω ¯ ) : υ ψ  na  Ω  i  υ = 0  na  Ω } {\displaystyle K=\{\upsilon \in {\mathcal {C}}^{1}({\overline {\Omega }}):\upsilon \geqslant \psi {\text{ na }}\Omega {\text{ i }}\upsilon =0{\text{ na }}\partial \Omega \}}

Zbiór K {\displaystyle K} jest wypukły i dla rozsądnie wybranych funkcji ψ {\displaystyle \psi } jest niepusty. Należy znaleźć taką funkcję u K , {\displaystyle u\in K,} dla której

Ω | grad u | 2 d x = min υ K Ω | grad υ | 2 d x . {\displaystyle \int \limits _{\Omega }|\operatorname {grad} u|^{2}dx=\min _{\upsilon \in K}\int \limits _{\Omega }|\operatorname {grad} \upsilon |^{2}dx.}

Problem ten prowadzi do nierówności wariacyjnej

Ω | grad u grad ( υ u ) d x {\displaystyle \int \limits _{\Omega }|\operatorname {grad} u\operatorname {grad} (\upsilon -u)dx}

dla każdego υ K . {\displaystyle \upsilon \in K.}

Przypisy

  1. Stuart Antman. The influence of elasticity in analysis: modern developments. „Bulletin of the American Mathematical Society”. 9 (3), s. 267–291, 1983. American Mathematical Society. DOI: 10.1090/S0273-0979-1983-15185-6. (ang.). 
  2. D. Kinderlehrer, G. Stampacchia: An Introduction to Varnational Inequalities and their Applications (tłum. ros.). Москва: Мир, 1983, s. 9. (ros.).
  3. Kinderlehrer, Stampacchia, op. cit., s. 10.