Nic do oclenia

Nic do oclenia

Rien à déclarer

Dany Boon i Julie Bernard na planie filmu.
Gatunek	komedia
Rok produkcji	2010
Data premiery	15 grudnia 2010 10 czerwca 2011 (Polska)
Kraj produkcji	Francja Belgia
Język	francuski
Czas trwania	108 min
Reżyseria	Dany Boon
Scenariusz	Dany Boon
Główne role	Dany Boon Benoît Poelvoorde Julie Bernard
Muzyka	Philippe Rombi
Zdjęcia	Pierre Aïm
Scenografia	Alain Veissier
Kostiumy	Jean-Daniel Vuillermoz
Montaż	Luc Barnier Géraldine Rétif
Produkcja	Les Productions du Chicon Éric Hubert
Wytwórnia	Pathé
Dystrybucja	Pathé Paradiso E1 Entertainment
Budżet	20 mln €
Strona internetowa

Nic do oclenia (fr. Rien à déclarer) – francusko-belgijski film komediowy z 2010 roku w reżyserii Dany’ego Boona.

Zdjęcia kręcono we Francji (Hirson w departamencie Aisne, Plougonvelin w departamencie Finistère) oraz w Belgii (m.in. Bruksela, Chimay, liczne miejscowości w regionie Walonii)^[1].

Fabuła

Przyjęcie - w lutym 1986 - przez 12 państw członkowskich Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej Jednolitego aktu europejskiego stało się zaczątkiem ożywienia integracji europejskiej i realizacji rynku wewnętrznego. Na mocy Traktatu z Maastricht możliwy stał się swobodny przepływ towarów i osób przez wewnętrzne granice przyszłej Unii Europejskiej. Film ukazuje pogranicze francusko-belgijskie w grudniu 1992 i styczniu 1993, tj. okresie tuż przed- i tuż po wejściu w życie nowych przepisów.

W dwóch fikcyjnych miastach granicznych: Courquain we Francji i Koorkin w Belgii mieszkańcy oraz funkcjonariusze Służby Celnej przygotowują się do czekających ich zmian. Boją się o miejsca pracy, szukają sobie nowych zajęć, przystosowują się do zaistniałej sytuacji. Największy problem ma belgijski celnik Ruben Vandevoorde (Benoît Poelvoorde) – patriota i zagorzały frankofob, który nie wyobraża sobie braku granicy, pomiędzy jego ojczyzną, a krajem odwiecznego wroga. Po 1 stycznia 1993 zostaje utworzona tzw. „brygada mobilna”, składająca się z jednego Belga i jednego Francuza, mająca patrolować obydwie strony granicy. Zbiegiem okoliczności zostaje do niej przydzielony Vandevoorde, a jego partnerem okaże się skonfliktowany z nim Mathias Ducatel (Dany Boon), który w dodatku od roku potajemnie spotyka się z siostrą Rubena − Louise (Julie Bernard). Rodzi to wiele zabawnych sytuacji. W tle wątek kryminalny, związany z otwarciem granicy^[2][3].

Obsada

• Dany Boon jako Mathias Ducatel
• Benoît Poelvoorde jako Ruben Vandevoorde
• Julie Bernard jako Louise Vandevoorde
• Karin Viard jako Irène Janus
• Éric Godon jako Szef Willems
• François Damiens jako Jacques Janus
• Olivier Gourmet jako Duszpasterz w Chimay
• Zinedine Soualem jako Lucas
• Bouli Lanners jako Bruno Vanuxem
• Laurent Gamelon jako Duval
• Guy Lecluyse jako Grégory Brioul
• Laurent Capelluto jako Rosjanin
• Bruno Lochet jako Tiburce
• Nadège Beausson-Diagne jako Nadia Bakari
• Jean-Paul Dermont jako ojciec Vandevoorde
• Alexandre Carrière jako kelner w Brukseli^[4]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalny europejski box-office filmu w bazie Lumière
• Nic do oclenia w bazie IMDb (ang.)
• Nic do oclenia w bazie Filmweb