Nagminna pleurodynia

Nagminne zapalenie mięśni (nagminna pleurodynia)
Pleurodynia epidemica
Klasyfikacje
ICD-10

B33.0

Nagminna pleurodynia (inaczej choroba bornholmska, diabelska grypa lub po prostu pleurodynia[1]) – choroba wywoływana najczęściej przez wirus Coxsackie B, a rzadziej inne enterowirusy, objawiająca się bolesnym zapaleniem mięśni międzyżebrowych, zwykle z towarzyszącą gorączką, bólami głowy i nagłymi atakami silnego bólu w dolnej części klatki piersiowej i nadbrzuszu[1][2][3].

Etiopatogeneza

Enterowirusy to rodzaj wirusów RNA należący do rodziny pikornawirusów[4]. Dzielą się one na wirusy ECHO, polio, Coxsackie, rynowirusy oraz inne[5][6]. Czynnikami etiologicznymi nagminnej pleurodynii są serotypy następujących enterowirusów[1]:

  • Coxsackie:
    • A: 2, 4, 5, 7–11, 16
    • B (najczęściej[2]): 1–5
  • ECHO[7]: 1, 4, 6–9, 11, 14, 17, 19, 25, 30
  • enterowirusy 71.

Epidemiologia

Choroba może dotyczyć każdej grupy wiekowej. Rozprzestrzenia się przez kontakt i zazwyczaj występuje w czasie ciepłej pogody w obszarach umiarkowanych i o każdej porze roku w tropikach. Nazwa "choroba bornholmska" pochodzi od duńskiej wyspy Bornholm, gdzie wystąpiły pierwsze udokumentowane przypadki.

Objawy i przebieg

Atakom bólu może towarzyszyć duszność. Mięśnie tułowia zajęte procesem zapalnym mogą być obrzęknięte i tkliwe. Charakterystycznym objawem jest pleurodynia, związana z zajęciem opłucnej. Ból musi być różnicowany z zapaleniem opłucnej, a niekiedy z zapaleniem otrzewnej. Objawy utrzymują się około 2-4 dni, ale może dochodzić do okresowych nawrotów dolegliwości w ciągu kilku następnych tygodni.

Leczenie i rokowanie

W leczeniu wykorzystuje się głównie niesteroidowe leki przeciwzapalne. Powikłania występują u 5% chorych i obejmują zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie jąder, rzadziej zapalenie osierdzia i mięśnia serca. Przebycie choroby nie chroni przed zakażeniem inną grupą wirusów Coxsackie.

Przypisy

  1. ↑ a b c Dziubek i Duszczyk 2017 ↓, s. 273.
  2. ↑ a b Fauci i Braunwald 2009 ↓, s. 1355.
  3. ↑ TsuneakiT. Kenzaka TsuneakiT. i inni, A case of epidemic myalgia with symptoms resembling acute purulent spondylitis and discitis, „BMC Musculoskeletal Disorders”, 17, 2016, DOI: 10.1186/s12891-016-1181-x, ISSN 1471-2474, PMID: 27491355, PMCID: PMC4973534 [dostęp 2018-06-26] .
  4. ↑ Hsing-IH.I. Huang Hsing-IH.I., Shin-RuS.R. Shih Shin-RuS.R., Neurotropic Enterovirus Infections in the Central Nervous System, „Viruses”, 7 (11), 2015, s. 6051–6066, DOI: 10.3390/v7112920, ISSN 1999-4915, PMID: 26610549, PMCID: PMC4664993 [dostęp 2018-06-26] .
  5. ↑ S.C.M. deS.C.M. Crom S.C.M. deS.C.M. i inni, Enterovirus and parechovirus infection in children: a brief overview, „European Journal of Pediatrics”, 175, 2016, s. 1023–1029, DOI: 10.1007/s00431-016-2725-7, ISSN 0340-6199, PMID: 27156106, PMCID: PMC4930465 [dostęp 2018-06-26] .
  6. ↑ Jiun-NongJ.N. Lin Jiun-NongJ.N. i inni, Risk of Nephrotic Syndrome following Enteroviral Infection in Children: A Nationwide Retrospective Cohort Study, „PLoS ONE”, 11 (8), 2016, DOI: 10.1371/journal.pone.0161004, ISSN 1932-6203, PMID: 27508414, PMCID: PMC4979895 [dostęp 2018-06-26] .
  7. ↑ MasjaM. Leendertse MasjaM. i inni, Pleurodynia caused by an echovirus 1 brought back from the tropics, „Journal of Clinical Virology: The Official Publication of the Pan American Society for Clinical Virology”, 58 (2), 2013, s. 490–493, DOI: 10.1016/j.jcv.2013.06.039, ISSN 1873-5967, PMID: 23938303 [dostęp 2018-06-21] .

Bibliografia

  • Zdzisław Dziubek, Ewa Duszczyk: Choroby zakaźne i pasożytnicze. Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 273. ISBN 978-83-200-4534-5.
  • Anthony Fauci, Eugene Braunwald: Interna Harrisona. T. II. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2009, s. 1355. ISBN 978-83-60608-97-5.
  • Choroby zakaźne. W: The Merck Manual. Trzecie wydanie polskie. Wrocław: Elsevier Urban&Partner, 2008, s. 2082-2083. ISBN 978-83-60290-99-6.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.