Moc pozorna

Moc pozorna (S, VA) – wielkość fizyczna określana dla obwodów prądu przemiennego. Wyraża się ją jako iloczyn wartości skutecznych napięcia i natężenia prądu:

S = U I {\displaystyle S=UI}

gdzie:

U , I {\displaystyle U,I} – wartości skuteczne napięcia i natężenia prądu.

Związki z innymi wielkościami elektrycznymi

Dla napięcia sinusoidalnego:

S = U I = 1 2 U m I m {\displaystyle S=UI={\frac {1}{2}}U_{m}I_{m}}

Moc pozorna jest związana z mocą czynną i bierną prądu elektrycznego pobieranego przez odbiornik ze źródła:

S = P 2 + Q 2 {\displaystyle S={\sqrt {P^{2}+Q^{2}}}}

Związek z impedancją:

S = Z I 2 {\displaystyle S=ZI^{2}}

Związek z admitancją:

S = Y U 2 {\displaystyle S=YU^{2}}

Gdzie:

U m , I m {\displaystyle U_{m},I_{m}} – wartości szczytowe napięcia i natężenia prądu sinusoidalnie zmiennego,
Z {\displaystyle Z} – moduł impedancji,
Y {\displaystyle Y} – moduł admitancji,
P {\displaystyle P} – moc czynna,
Q {\displaystyle Q} – moc bierna,

Jako moc znamionowa

Moc pozorna podawana jest jako moc znamionowa generatorów, transformatorów i innych urządzeń wytwarzających i przetwarzających energię elektryczną prądu przemiennego.

Jednostka

W elektroenergetyce najczęściej operuje się jednostką MVA (megawoltamper) równą 106 VA.

Zobacz też

  • moc chwilowa
  • moc elektryczna

Bibliografia