MiG-31
MiG-31 w locie (rok 2011) | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | Zakłady Lotnicze Sokół | ||
Konstruktor | MiG | ||
Typ | ciężki myśliwiec przechwytujący | ||
Konstrukcja | półskorupowa duraluminiowa z elementami z tytanu | ||
Załoga | 2 (pilot i operator systemów uzbrojenia) | ||
Historia | |||
Data oblotu | 16 września 1975 | ||
Lata produkcji | 1977-1994 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 2 × Sołowiew D-30F6 | ||
Ciąg | 93 kN (152 kN z dopalaniem) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 13,46 m | ||
Długość | 20,62 m | ||
Wysokość | 6,15 m | ||
Powierzchnia nośna | 61,60 m² | ||
Masa | |||
Własna | 21 850 kg | ||
Startowa | 46 200 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 2,83 Ma | ||
Prędkość wznoszenia | 208 m/s | ||
Pułap | 20 600 m | ||
Zasięg | 5000 km | ||
Promień działania | 720 km | ||
Rozbieg | 1200 m | ||
Dobieg | 800 m | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
1 × wielolufowe działko GSz-6-23 z zapasem 260 sztuk amunicji 8 węzłów uzbrojenia: 6 dla pocisków rakietowych, a 2 dla podwieszanych zbiorników paliwa | |||
Użytkownicy | |||
ZSRR/ WWS, Kazachstan | |||
Rzuty | |||
|
MiG-31 (ros. МиГ-31, oznaczenie NATO Foxhound) – dwumiejscowy, naddźwiękowy ciężki myśliwiec przechwytujący konstrukcji radzieckiej.
Opis
Według założeń miał być połączeniem Tu-128 i MiG-25. Pierwszy z nich wyróżniał się bardzo dużym zasięgiem jak na myśliwce tamtych lat (2565 km zasięgu praktycznego), a drugi prędkością (Mach 3). MiG-31 miał więc połączyć zalety obu tych samolotów. W biurze projektowym Mikojana i Guriewicza badano samolot pod względem walki z nowym bombowcem USA – B-1B. Maszyna miała trafić do PWO (obrony powietrznej) Związku Radzieckiego. Myśliwiec był wyjątkowy, ponieważ pierwszy raz na świecie w samolocie produkowanym seryjnie zamontowano radar ze skanowaniem fazowym Zasłon, co oznacza, iż ten statek powietrzny ma możliwość zwalczania wielu celów powietrznych naraz. Umożliwia to zwalczanie pocisków samosterujących przenoszonych przez B-1B. Maksymalny zasięg radaru wynosi 320 km, wykrywa on jednocześnie wiele celów, z czego automatycznie śledzi 10. Jednocześnie może odpalić salwę 4 rakiet do 4 znacznie oddalonych od siebie manewrujących obiektów. Ówcześnie takie zadanie mógł wykonać tylko system z samolotu F-14 – AWG-9, z tym że cele musiały lecieć blisko siebie i nie wykonywać gwałtownych manewrów. Poza tym samolot posiada bogate wyposażenie awioniczne jak: wysuwany termonamiernik, systemy pozwalające operować nad terenami, na których nie znajdują się naziemne pomoce nawigacyjne: RSBN, RSDN (radiotechniczne systemy bliskiej i dalekiej nawigacji), system Tropik, wykorzystujący nawigację satelitarną, oraz wiele innych. Jednak najciekawszymi urządzeniami są systemy wymiany danych APD-518 i dekryptażu RK-RŁDN, które pozwalają niejawnie przekazywać informacje o celach innym samolotom oraz stanowiskom naziemnym. Umożliwia to grupie czterech MiG-31 patrolować pas o szerokości 800–900 km. Urządzenia te opracowano w początku lat 70. XX w. i stanowią ciekawostkę w porównaniu do np. amerykańskiego JTDS z lat 90. XX w. Wyjątkowość samolotu polega też na tym, że jako jeden z niewielu samolotów produkowanych seryjnie (poza MiG-25, SR-71, Eurofighter Typhoon, F-22 i Concorde) jest w stanie długotrwale utrzymywać prędkość naddźwiękową bez użycia dopalacza (właściwość supercruise).
Historia
Prototyp Je-155MP został oblatany 16 września 1975 roku. Po serii próbnej zaczęto produkować główną wersję samolotu. Po zdradzie A. Tołkaczewa i przekazaniu danych systemów pokładowych samolotów myśliwskich funkcjonariuszom CIA, opracowano zmodyfikowaną wersję MiG-31B (starsze egzemplarze doprowadzono do tego standardu w zakładach remontowych, oznaczając je literami BS). Ocenia się[kto?], że możliwości bojowe po tej modyfikacji wzrosły co najmniej o 50%. Z powodu zmian organizacyjnych w lotnictwie Rosji w latach 90. XX w. opracowano wielozadaniową wersję oznaczoną jako MiG-31FE oraz zaoferowano ją na rynku międzynarodowym w wersji eksportowej. Została ona zmodernizowana do przenoszenia kierowanego i niekierowanego uzbrojenia powietrze-ziemia. Poza wymienionymi wersjami opracowano samolot do zwalczania satelitów ze specjalną rakietą oraz wersję M – z awangardowym radiolokatorem Zasłon-M o niezwykle dużych możliwościach. Pozostała ona tylko w prototypach. Obecnie MiG-31 jest podstawą obrony powietrznej w WWS Rosji (PWO wcielono do WWS Lotnictwa Frontowego). W 2005 roku rozpoczęto kompleksową modernizację samolotu, jednak prace są utajnione.
Do 2020 roku ponad 60 samolotów MiG-31 rosyjskich wojsk lotniczych ma zostać zmodernizowanych do wariantu MiG-31BM. W grudniu 2011 MO FR podpisało umowę z ОАО «ОАК» na modernizację tych statków powietrznych. Po realizacji zamówienia Rosja będzie posiadać 80 samolotów MiG-31BM. Rosja wykorzystuje operacyjnie ok. 150 MiG-31 (różne źródła podają liczby, różniące się o kilkadziesiąt egz.), a ok. 100 znajduje się w rezerwie[1]. Wojska lotnicze Kazachstanu posiadają 43 samoloty.
Modernizacja 10 samolotów została krytycznie oceniona – aby obniżyć koszty nie zmieniono pasywnej anteny radaru, a jedynie dokonano wymiany podzespołów radaru[2].
27 listopada 2014 r. MO FR podpisało drugi kontrakt z OAK na modernizację co najmniej 50 MiG-31BM. Samoloty mają zostać wyposażone w radiolokator Zasłon-M, o możliwości wykrycia celu typu myśliwiec z odległości do 320 km, a przechwytywanie takich obiektów na dystansie do 280 km[3].
W 2018 roku ujawniono wersję oznaczoną jako MiG-31K. Maszyna jest nosicielem kompleksu Ch-47M2 Kindżał[4].
Uzbrojenie
Samolot może przenosić uzbrojenie o maksymalnej masie 9 ton, w skład którego wchodzą (dane dla wersji MiG-31BM):
Rakiety
Bomby
Galeria
Przypisy
- ↑ Modernizacja MiGów-31 - Altair Agencja Lotnicza. [dostęp 2012-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-13)].
- ↑ Модернизируемый МиГ-31 обвинили в близорукости | Статьи | Известия [online], izvestia.ru [dostęp 2017-11-25] (ros.).
- ↑ http://dziennikzbrojny.pl/aktualnosci/news,2,8372,aktualnosci-z-europy,modernizacja-kolejnych-mysliwcow-mig-31bm
- ↑ Marek Furtak, MiG-31 z hiperdźwiękowym pociskiem Kindżał, "Nowa Technika Wojskowa", nr 2 (2019), s. 56-61, ISSN 1230-1655
Bibliografia
- Piotr Butowski: Lotnictwo wojskowe Rosji. Warszawa: Lampart, 1996, s. 48-62, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. T. 1. ISBN 83-902554-5-6. OCLC 643130856.
- Piotr Butowski: Samoloty MiG. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1987, s. 267-268, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. Nr 34. ISBN 83-206-0606-3. OCLC 69478252.
Linki zewnętrzne
- Reportaż fotograficzny z bazy Migów 31 (ros.)
- p
- d
- e
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe | |
Samoloty obserwacyjne rozpoznawcze i dowodzenia | |
Samoloty szturmowe | |
Samoloty szkolno-treningowe | |
Samoloty transportowe i szybowce desantowe | |
Śmigłowce | |
Prototypy i konstrukcje doświadczalne |
|
- Britannica: technology/MiG-31
- SNL: MiG-31