Mastos
Mastos (stgr. μαστός – dosł. „pierś”, lm. mastoi) – starogreckie naczynie do picia, rodzaj bezstopkowej parabolicznej czarki z dwoma bocznymi uchwytami.
Miał postać piersi kobiecej z wyraźnie zaznaczonym sutkiem (stąd nazwa) i uniesionymi imadłami. Forma ceramiczna powstała w Koryncie, lecz przejęta przez garncarzy attyckich i stosowana głównie w tamtejszej ceramice pod koniec VI i w V stuleciu p.n.e.; eponimiczna dla dekoratora wyodrębnionego jako Malarz Mastosu. Naczynie zasadniczo wykonywane w technice czarnofigurowej, niekiedy białogruntowane; rzadkie egzemplarze czerwonofigurowe[1]. Wysokość jego nie przekraczała kilkunastu centymetrów.
Formą zbliżoną jest wyposażony w wąską, płaską podstawę mastoid, podobny do skyfosu.
Przypisy
- ↑ W inwentarzach świątyń na Delos i w Oropos wymieniane jako naczynie srebrne (Charles Daremberg, Edmond Saglio: Dictionnaire des antiquités grecques et romaines d'après les textes et les monuments, t. III,2. Paris: Hachette, 1904, s. 1625).
Bibliografia
- Maria Ludwika Bernhard: Greckie malarstwo wazowe. Wrocław: Ossolineum, 1966, s. 20
- Wolfgang Schiering: Die griechischen Tongefässe. Gestalt, Bestimmung und Formenwandel. Berlin: Mann, 1983, s. 151
- p
- d
- e
Ceramika starożytnej Grecji
| Naczynia na wino | |
|---|---|
| Naczynia na wodę | |
| Naczynia do mieszania |
|
| Do gotowania |
|
| Zastawa stołowa | |
| Na wonności, substancje oleiste; weselne |
|
| Ceramika rytualna | |
| Przechowywanie i inne | |
| Inne | |
| Techniki |
|
| Malarstwo wazowe |
|
