Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich

Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich
75/54 z dnia 22 grudnia 1954[1]
kościół filialny
Ilustracja
Widok kościoła
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Borki Wielkie

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Franciszka z Asyżu w Borkach Wielkich

Wezwanie

św. Marcina i św. Bartłomieja

Historia
Data zakończenia budowy

1697

Dane świątyni
Świątynia
• materiał bud.


• drewno

Wieża kościelna
• liczba wież


1

Położenie na mapie gminy Olesno
Mapa konturowa gminy Olesno, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich”
Położenie na mapie powiatu oleskiego
Mapa konturowa powiatu oleskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich”
Ziemia50°51′52,546″N 18°34′00,077″E/50,864596 18,566688
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja – rzymskokatolicka, zabytkowa, drewniana świątynia znajdująca się w Borkach Wielkich (gmina Olesno). Jest kościołem filialnym parafii św. Franciszka z Asyżu w Borkach Wielkich. Dnia 22 grudnia 1954 roku pod numerem 75/54, kościół został wpisany do rejestru zabytków województwa opolskiego. Znajduje się na Szlaku Drewnianego Budownictwa Sakralnego[2].

Historia kościoła

Wybudowano go w 1697 jako kościół parafialny. Budynek jest konstrukcji zrębowej, orientowany. W 1789 cieśla Szymon Stadko dobudował drewnianą wieżę, nakrytą dachem namiotowym, zwieńczonym tzw. latarnią oraz niewielkim cebulastym hełmem. Pionowe ściany są szalowane nad sobotami. Dachy nad nawą są siodłowe i kryte gontem (gontem pobite są również ściany nawy i prezbiterium powyżej sobót, otaczających ściany).

Architektura i wnętrze

Prezbiterium zamknięto trójbocznie, obok niego znajduje się zakrystia. W środku kościoła stropy są płaskie. W tęczy znajduje się barokowa Grupa Ukrzyżowania. Chór muzyczny, o prostym parapecie przedłużonym wzdłuż części ścian nawy, wsparty jest na prostych słupach.

Wnętrze cechuje się prostotą. Skromny ołtarz główny pochodzi z XVIII wieku i wykonano go w stylu barokowym – na zwieńczeniu znajduje się rzeźba Boga Ojca oraz postacie dwóch aniołków. Ołtarz boczny poświęcony jest św. Franciszkowi. Inne zabytkowe elementy wyposażenia to ambona, kropielnica i niewielkie organy z XVIII wieku, barokowe rzeźby Matki Bożej i św. Jana Nepomucena z początku tego samego stulecia, obraz św. Mikołaja (prawdopodobnie z XIX wieku).

Kościół przestał być siedzibą parafii na początku XX wieku, kiedy to franciszkanie wybudowali w latach 1910–1911 nową neogotycką świątynię. Obecnie pełni funkcję kościoła cmentarnego, a nabożeństwa odbywają się tutaj zaledwie kilka razy w ciągu roku.

Ołtarz główny
Wnętrze kościoła

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 [dostęp 2013-06-26] .
  2. ↑ Szlak drewnianego budownictwa sakralnego. [dostęp 2013-06-26].

Bibliografia

  • Opolskie kościoły drewniane, DanutaD. Emmerling (red.) i inni, Opole: Śląskie Wydawnictwo Adan, 2006, ISBN 83-915371-9-6, ISBN 978-83-915371-9-0, OCLC 749504946 .
  • p
  • d
  • e
Drewniane kościoły województwa opolskiego