Justin Francis Rigali
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| |||
| Kraj działania | Stany Zjednoczone | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 19 kwietnia 1935 | ||
| Arcybiskup Filadelfii | |||
| Okres sprawowania | 2003–2011 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 25 kwietnia 1961 | ||
| Nominacja biskupia | 8 czerwca 1985 | ||
| Sakra biskupia | 14 września 1985 | ||
| Kreacja kardynalska | 21 października 2003 | ||
| Kościół tytularny | |||
| |||
| Data konsekracji | 14 września 1985 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Albano Laziale | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Miejsce | Katedra św. Pankracego | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Eduardo Martínez Somalo | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Justin Francis Rigali (ur. 19 kwietnia 1935 w Los Angeles) – amerykański duchowny katolicki, dyplomata watykański, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, emerytowany arcybiskup Filadelfii, kardynał.
Życiorys
Pochodzi z wielodzietnej, religijnej rodziny; z sześciorga rodzeństwa jeden z braci został jezuitą, a siostra zakonnicą. Studiował filozofię i teologię w seminarium w Los Angeles, San Fernando i Camarillo, przyjął święcenia kapłańskie z rąk kardynała Jamesa McIntyre w Los Angeles 25 kwietnia 1961. Wkrótce wyjechał na dalsze studia do Rzymu; obronił doktorat z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim (1964), otrzymał także dyplom watykańskiej szkoły dyplomatycznej (Papieskiej Akademii Kościelnej, 1966). Latem 1964 na krótko powrócił do Los Angeles, gdzie pracował jako duszpasterz w parafii św. Magdaleny w Pomonie. W listopadzie 1964 podjął pracę w sekcji anglojęzycznej watykańskiego Sekretariatu Stanu.
Pełnił m.in. funkcję sekretarza nuncjatury na Madagaskarze oraz w delegaturach apostolskich na Reunionie i Mauritiusie. W lutym 1970 został szefem sekcji anglojęzycznej Sekretariatu Stanu. Jako tłumacz języka angielskiego towarzyszył kolejnym papieżom Pawłowi VI i Janowi Pawłowi II w ich podróżach zagranicznych. Niezależnie od tych funkcji przez wiele lat był kapelanem sióstr karmelitanek w klasztorze św. Józefa w Rzymie; nosi tytuły kapelana Jego Świątobliwości (1967) i prałata honorowego (1980).
W czerwcu 1985 został mianowany arcybiskupem tytularnym Volsinium, jednocześnie rektorem Papieskiej Akademii Kościelnej; sakry biskupiej udzielił mu Jan Paweł II 14 września 1985 w Albano Laziale. W grudniu 1989 został powołany na sekretarza Kongregacji ds. Biskupów, a w styczniu 1990 na sekretarza Kolegium Kardynalskiego. Prowadził również działalność duszpasterską w rzymskich parafiach i seminariach. W styczniu 1994 został mianowany arcybiskupem metropolitą St. Louis, a w lipcu 2003 – arcybiskupem metropolitą Filadelfii[1]. Uczestniczył w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, w tym poświęconej Kościołowi w Ameryce jesienią 1997.
21 października 2003 papież Jan Paweł II kreował go kardynałem prezbiterem, z tytułem S. Prisca[2].
19 lipca 2011 przeszedł na emeryturę, a jego następcą został Charles Chaput[3].
Uczestnik konklawe 2005 i konklawe 2013 roku. 19 kwietnia 2015 w związku z ukończeniem 80 lat utracił prawo do czynnego udziału w przyszłych konklawe.
Przypisy
- ↑ RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO METROPOLITA DI PHILADELPHIA (U.S.A.) E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2003-07-15. [dostęp 2019-08-23]. (wł.).
- ↑ IX CONCISTORO ORDINARIO PUBBLICO PER LA CREAZIONE DI TRENTUNO NUOVI CARDINALI (DI CUI UNO "IN PECTORE"): ASSEGNAZIONE DEI TITOLI O DELLE DIACONIE. vatican.va, 2003-10-21. [dostęp 2019-08-23]. (wł.).
- ↑ Informacja o przejściu na emeryturę w Biuletynie watykańskim
Bibliografia
- sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2019-08-23]
- Justin Francis Rigali [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-08-23] (ang.).
- p
- d
- e
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
Biskupi i arcybiskupi St. Louis
| Ordynariusz |
|
|---|---|
| Metropolici (od 1847) |
|
- p
- d
- e
Biskupi i arcybiskupi Filadelfii
| Ordynariusze |
|
|---|---|
| Metropolici (od 1875) |
|
- p
- d
- e
Amerykańscy kardynałowie
| Zmarli kardynałowie |
|
|---|---|
| Byli kardynałowie |
|
| Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich |
|
| Żyjący kardynałowie elektorzy |
|
w nawiasach podano rok kreacji kardynalskiej
- p
- d
- e
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
