Janina Wysocka-Ochlewska
| Data i miejsce urodzenia | 4 kwietnia 1903 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 9 maja 1975 |
| Instrumenty | fortepian |
| Gatunki | |
| Zawód | pianistka, pedagog |
Janina Wysocka-Ochlewska (ur. 4 kwietnia 1903 w Poznaniu, zm. 9 maja 1975 w Warszawie) – polska pianistka i klawesynistka, pedagog, żona Tadeusza Ochlewskiego i córka Stanisławy Wysockiej.
Życiorys
Studiowała w Kijowie oraz w Warszawie pod kierunkiem m.in. Egona Petriego oraz Józefa Turczyńskiego, w którego klasie fortepianu uzyskała dyplom w 1926 w Konserwatorium Warszawskim. Następnie kształciła się u Wandy Landowskiej w Paryżu. Brała udział w I Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina.
W latach 1950-1970 prowadziła klasę klawesynu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie (obecnie Akademia Muzyczna), gdzie wśród jej absolwentów znaleźli się m.in. Elżbieta Stefańska i Marta Czarny-Kaczmarska.
Pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A35-5-9)[1].
Przypisy
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Bibliografia
- Leksykon polskich muzyków pedagogów urodzonych po 31 grudnia 1870 roku, red. Katarzyna Janczewska-Sołomko. Oficyna Wydawnicza Impuls 2008. ISBN 978-83-7308-538-1.
