Iloczyn tensorowy modułów

Iloczynem tensorowym modułów M {\displaystyle M} i N {\displaystyle N} nazywa się taki moduł, którego odwzorowania liniowe (homomorfizmy) w dowolny moduł Z {\displaystyle Z} są we wzajemnie jednoznacznej odpowiedniości z odwzorowaniami dwuliniowymi modułów M {\displaystyle M} i N {\displaystyle N} w moduł Z . {\displaystyle Z.}

Istnienie i określenie

Jeżeli R {\displaystyle R} jest pierścieniem przemiennym oraz M {\displaystyle M} i N {\displaystyle N} są odpowiednio prawym i lewym R {\displaystyle R} -modułem, to istnieje z dokładnością do izomorfizmu jedyny taki R {\displaystyle R} -moduł P {\displaystyle P} oraz odwzorowanie dwuliniowe

θ : M × N P , {\displaystyle \theta \colon M\times N\to P,}

że dla każdej grupy abelowej Z {\displaystyle Z} oraz dla każdego odwzorowania dwuliniowego

f : M × N Z {\displaystyle f\colon M\times N\to Z}

istnieje taki homomorfizm grup

f ~ : P Z , {\displaystyle {\tilde {f}}\colon P\to Z,}

że

f ~ θ = f . {\displaystyle {\tilde {f}}\circ \theta =f.}

Moduł P {\displaystyle P} (wraz z odzorowaniem := θ {\displaystyle \otimes :=\theta } ) nazywana jest iloczynem tensorowym modułów M {\displaystyle M} i N {\displaystyle N} i oznaczana symbolem M R N {\displaystyle M\otimes _{R}N} (bądź po prostu M N , {\displaystyle M\otimes N,} gdy z kontekstu wynika nad jakim pierścieniem R {\displaystyle R} rozważane są moduły). Innymi słowy, iloczyn tensorowy M {\displaystyle M} i N {\displaystyle N} to jedyna z dokładnością do izomorfizmu grupa abelowa M R N , {\displaystyle M\otimes _{R}N,} dla której diagram

jest przemienny.

Konstrukcja iloczynu tensorowego modułów

Iloczyn tensorowy R {\displaystyle R} -modułów M {\displaystyle M} i N {\displaystyle N} (wraz z odwzorowaniem θ = R {\displaystyle \theta =\otimes _{R}} ) może zostać skonstruowany w następujący sposób: rozpatrzmy moduł wolny F ( M × N ) {\displaystyle F(M\times N)} generowany przez iloczyn kartezjański M × N . {\displaystyle M\times N.} Jego elementami są funkcje f : M × N R {\displaystyle f\colon M\times N\to R} o skończonym nośniku supp f := { x M × N ;   f ( x ) 0 } {\displaystyle \operatorname {supp} f:=\{x\in M\times N;\ f(x)\neq 0\}} postaci

f = ( m , n ) M × N r ( m , n ) ( m , n ) {\displaystyle f=\sum _{(m,n)\in M\times N}r_{(m,n)}(m,n)}

dla pewnych r ( m , n ) R , {\displaystyle r_{(m,n)}\in R,} gdzie ( m , n ) F ( M × N ) {\displaystyle (m,n)\in F(M\times N)} oznacza funkcję, która ( x , y ) M × N {\displaystyle (x,y)\in M\times N} przyporządkowuje 1, gdy ( x , y ) = ( m , n ) M × N {\displaystyle (x,y)=(m,n)\in M\times N} i 0 w przeciwnym wypadku. Moduł ilorazowy

F ( M × N ) / S , {\displaystyle F(M\times N)/S,}

gdzie S {\displaystyle S} jest podmodułem modułu F ( M × N ) , {\displaystyle F(M\times N),} generowanym przez elementy postaci

( r m + r m , n ) r ( m , n ) r ( m , n ) , {\displaystyle (rm+r'm',n)-r(m,n)-r'(m',n),}
( m , r n + r n ) r ( m , n ) r ( m , n ) , {\displaystyle (m,rn+r'n')-r(m,n)-r'(m,n'),}

dla m , m M , n , n N , r , r R , {\displaystyle m,m'\in M,n,n'\in N,r,r'\in R,} jest iloczynem tensorowym modułów M {\displaystyle M} i N : {\displaystyle N{:}}

F ( M × N ) / S = M R N . {\displaystyle F(M\times N)/S=M\otimes _{R}N.}

Element

m R n := ( m , n ) + S {\displaystyle m\otimes _{R}n:=(m,n)+S}

nazywany jest tensorem prostym elementów m M {\displaystyle m\in M} i n N , {\displaystyle n\in N,} a każdy element M R N {\displaystyle M\otimes _{R}N} tensorem. Zbiór wszystkich tensorów prostych jest zbiorem wolnych generatorów iloczynu tensorowego M R N . {\displaystyle M\otimes _{R}N.} Tensor prosty m R n {\displaystyle m\otimes _{R}n} jest obrazem pary ( m , n ) {\displaystyle (m,n)} w homomorfizmie kanonicznym

π : F ( M × N ) F ( M × N ) / S = M R N . {\displaystyle \pi \colon F(M\times N)\to F(M\times N)/S=M\otimes _{R}N.}

Jeżeli M 1 , . . . , M n {\displaystyle M_{1},...,M_{n}} R {\displaystyle R} -bimodułami, to można wprowadzić definicję iloczynu tensorowego

M 1 R R M n , {\displaystyle M_{1}\otimes _{R}\ldots \otimes _{R}M_{n},}

zastępując odpowiednio odwzorowania dwuliniowe odwzorowaniami n {\displaystyle n} -liniowymi w określeniu.

Zobacz też

Bibliografia

  • Claude Chevalley, Fundamental concepts of algebra. New York, Academic Press, 1956. s. 74–77.