Hudson Motor Car Company
 Logo producenta | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Siedziba | Detroit | ||
| Data założenia | 1909 | ||
| Data likwidacji | 1954 | ||
| brak współrzędnych | |||
| |||
Hudson Motor Car Company – amerykański producent samochodów osobowych i sportowych z siedzibą w Detroit działający w latach 1909–1954[1].
Historia
Przedsiębiorstwo motoryzacyjne Hudson zostało założone w 1909 roku przez grupę ośmiu przedsiębiorców z Detroit. Nazwane zostało na cześć Josepha L. Hudsona, angielskiego przedsiębiorcy osiadłego w Stanach Zjednoczonych i prowadzącego tu sklep, który zapewnił finansowanie w początkowej fazie rozwoju i wyraził zgodę na posługiwanie się jego nazwiskiem[2].
W kolejnych latach działalności Hudson zajął pozycję na amerykańskim rynku samochodowym jako niszowy producent samochodów średniej wielkości, oferując konkurencyjne pojazdy wobec takich koncernów jak Ford, General Motors czy Chrysler.
W 1919 roku Hudson zdecydował się urozmaicić swoje modelowe portoflio o submarkę Essex, która zajęła się produkcją modelu oferowanego po prostu pod tą nazwą. W 1932 roku zdecydowano się wycofać ją z rynku na rzecz nowej submarki o nazwie Terraplane.
Produkcja modeli marki Hudson trwał nieprzerwanie do okresu II wojny światowej, kiedy to wzorem innych przedsiębiorstw motoryzacyjnych w Stanach Zjednoczonych wytwarzanie cywilnych samochodów osobowych zostało wstrzymane.
Sprzedaż nowych samochodów po wojnie, będących początkowo zmodernizowanymi modelami z 1942 roku, Hudson wznowił 5 lutego 1946 roku[3]. W tym roku modelowym Hudson wyprodukował ponad 92 tysiące samochodów, zajmując 9. miejsce na rynku amerykańskim (4,20% udziału)[3]. Jego udział w rynku jednak następnie systematycznie spadał[4]. Hudson był przy tym marką ze średniej wyższej półki cenowej, konkurując z takimi markami, jak Buick, Oldsmobile, DeSoto i Nash[3].
W grudniu 1947 roku Hudson zaprezentował pierwsze całkowicie nowe powojenne samochody 1948 rocznika, które wprowadziły nowoczesną konstrukcję samonośną i pontonową stylistykę, z gładkimi bokami, bez wystających błotników[5]. Nadwozie to zostało nazwane Step-down i wyróżniało się niską sylwetką oraz szeroką wygodną kabiną, będąc wówczas najnowocześniej stylizowane na rynku amerykańskim[5]. Po raz pierwszy produkcja przekroczyła w tym roku modelowym sto tysięcy sztuk (117 404)[5]. Nadwozia Step-down, poddawane modernizacjom w kolejnych latach, były używane w modelach Super, Commodore, Pacemaker, Hornet i Wasp i produkowane do 1954 roku bez zasadniczych zmian konstrukcji[4]. W 1949 roku Hudson sprzedał rekordowe 162 224 samochody, lecz nie pozwoliło to na wyjście ponad 9. miejsce na rynku, a w kolejnych latach sprzedaż malała i już od 1950 roku jego udział w rynku spadł poniżej 2% (13. miejsce)[4]. Sytuacja poprawiła się jeszcze w 1951 roku, kiedy marka wypuściła model Hornet, produkując ogółem w tym roku prawie 132 tysiące samochodów, lecz już od 1952 roku produkcja spadła trwale poniżej stu tysięcy sztuk[4]. Przedsiębiorstwo nie dysponowało wystarczającymi środkami, aby zastąpić produkowane samochody zupełnie nowym modelem, wzorem wielkich producentów, ograniczając się do liftingów[4]. Sytuacji nie poprawiło wprowadzenie w 1953 roku mniejszego modelu nowej konstrukcji Jet, którego opracowanie pochłonęło znaczne środki, a nie mógł on konkurować cenowo z samochodami dużych koncernów[6].
Wysoką reputację marki Hudson na początku lat 50. potwierdzały sukcesy w sporcie samochodowym, dzięki wprowadzonemu w 1951 roku modelowi Hornet z mocnym sześciocylindrowym silnikiem. Już w sezonie 1951 zwyciężył on w 12 z 41 wyścigów serii NASCAR[7]. Przez kolejne dwa lata Hornety zdominowały całkowicie wyścigi NASCAR, wygrywając w 27 zawodach z 34 w 1952, w 22 z 37 wyścigów w 1953 roku i jeszcze w 17 z 37 w 1954, ostatnim roku dużych sukcesów marki[8][9]. Sukcesy sportowe jednak nie przekładały się na wyniki sprzedaży mogące zagrozić pozycji konkurencyjnych marek dużych koncernów, częściej wymieniających modele samochodów na całkowicie nowe.
Fuzja z Nash-Kelvinator
Przełomowym momentem w dziejach Hudsona było rozpoczęcie rozmów z innym amerykańskim motoryzacyjnym przedsiębiorstwem Nash-Kelvinator w sprawie fuzji. Do połączenia doszło ostatecznie 1 maja 1954 roku, gdy utworzono koncern motoryzacyjny o nowej nazwie - American Motors Corporation[10].
Koniec Hudsona
Dzieje marki Hudson po utworzeniu American Motors trwały jeszcze kolejne trzy lata. W celu oszczędności, w październiku 1954 roku zaprzestano produkcji samochodów w fabryce Hudsona w Detroit, a produkcję przeniesiono do zakładów Nash w Kenosha[10]. Nowe modele Hudsona, począwszy od 1955 roku, były oparte konstrukcyjnie na samochodach Nash[11]. W związku z rosnącą popularnością kompaktowego modelu Nash Rambler (który w latach 1955-1956 był sprzedawany także pod marką Hudson), koncern AMC zdecydował o utworzeniu Ramblera jako osobnej marki koncernu i likwidacji oddziałów oraz marek Hudson i Nash[12]. 25 czerwca 1957 roku został zbudowany ostatni samochód Hudson, po czym marka została wycofana z użytku[13].
Modele samochodów
Historyczne
- Super Six (1916–1928)
- Greater Eight (1931–1932)
- Standard Eight (1934–1935)
- Terraplane (1932–1938)
- Custom Eight (1935–1938)
- Custom Six (1936–1938)
- 112 (1938–1939)
- Pacemaker (1938–1939)
- Country Club Six (1939–1940)
- Utility Coupe (1937–1942)
- Traveller Six (1940–1942)
- Super Eight (1947–1950)
- Super Six (1940–1951)
- Commodore (1941–1952)
- Pacemaker (1950–1952)
- Italia (1953–1954)
- Jet (1953–1954)
- Wasp (1951–1956)
- Hornet (1951–1957)
- Rambler (1955–1956)
Przypisy
- ↑ Simon Heptinstall: 1001 samochodów o których marzysz. Poznań: Elipsa, 2012, s. 90. ISBN 978-83-245-9617-1.
- ↑ Hudson Motor Cars (with a spotlight on the 1936 Hudson cars). [dostęp 2020-06-04]. (ang.).
- ↑ a b c Flory 2008 ↓, s. 42-44.
- ↑ a b c d e Flory 2008 ↓, s. 216-580.
- ↑ a b c Flory 2008 ↓, s. 153-154.
- ↑ Matt Litwin: Flying Low - 1954 Hudson Jet-Liner. Hemmings. [dostęp 2022-09-21]. (ang.).
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 354-358.
- ↑ How Hudson Cars Work. How Stuff Works?. [dostęp 2020-06-05]. (ang.).
- ↑ Jennifer Harrington: Hudson Hornet (and racing) — as seen in Pixar’s movie, Cars. [dostęp 2020-06-05]. (ang.).
- ↑ a b Flory 2008 ↓, s. 580.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 654.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 735, 829.
- ↑ Flory 2008 ↓, s. 815.
Bibliografia
- J. "Kelly" Flory: American Cars, 1946–1959: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2008. ISBN 978-0-7864-3229-5. (ang.).
Kontrola autorytatywna (producent samochodów):
