Hieny cmentarne

Ten artykuł należy dopracować: od 2023-08 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny, od 2023-08 → zweryfikować treść i dodać przypisy, od 2023-08 → poprawić błędy językowe lub stylistyczne (pomoc: powszechne błędy językowe), od 2023-08 → określić kryteria wyboru treści dodanych w tabeli/na liście. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Hieny cmentarne – określenie pierwotnie odnoszące się do osób zajmujących się kradzieżą zwłok i rabowaniem miejsc ich pochówków, w celu zdobycia wartościowych przedmiotów, złożonych w grobach lub na grobach, np. kwiaty i znicze^[1].

W szerszym znaczeniu, termin ten odnosi się do „poszukiwaczy starożytności”, którzy nie przejawiają szacunku wobec miejsc, z których pochodzą te przedmioty. Miejsca pochówku, zwłaszcza związane z dawnymi społecznościami i cywilizacjami, są nie tylko źródłem wiedzy (np. z racji ich wierzeń i rytuałów związanych ze śmiercią), ale również zawierają cenne, historyczne artefakty. Z tego powodu, od wieków rozgrabianie miejsc historycznych stanowi problem dla archeologów^[2]. Istnieje rozbudowany i trudno dostępny czarny rynek handlu zrabowanymi przedmiotami. Osoby trudniące się tym procederem, niszczą grobowce w Egipcie, Chinach, świątynie w Indiach, pozostałości po kulturze Majów i inne miejsca, ważne z punktu widzenia historii. Począwszy od średniowiecza, skupiano się na poszukiwaniu złota i innych cennych przedmiotów historycznych, ze względu na ich wartość muzealną^{[potrzebny przypis]}.

Obecnie epitet hiena cmentarna odnosi się do osób, które wzbogacają się kosztem innych, działając niejawnie, korzystają z cudzego nieszczęścia^[3].Może również dotyczyć osób chciwych oraz członków rodziny, którzy zbyt mocno walczą o dziedzictwo po zmarłym. Skandale związane z nieetycznymi działaniami zakładów pogrzebowych spowodowały, że przedstawiciele tej branży również są określani „hienami” lub „sępami”^[4].

Przypisy